Ons hotel in San Francisco ligt heel gunstig en we lopen 's avonds naar de Fishersmans warf waar we lekker eten, super shoppen en de eerste highlights van San Francisco ervaren. Die Golden Gate bridge is wel heel bijzonder hoor.
Wat we vooral in Amerika willen ervaren is het netwerken in het bedrijfsleven. Zo zitten we de volgende ochtend samen aan het ontbijt in een wolkenkrabber in het Down town financial centre of San Francisco.
We kunnen veel van de Amerikanen leren, maar ontbijten kunnen ze niet. De thee was ver, zeg maar nergens, te zoeken en met lange tanden eten we om 8 uur ‘s ochtends een overvette muffin en een donut. Bah. De koffie komt uit een kartonnen pak met een soort hoes eromheen en ik heb er een foto van gemaakt omdat ik eigenlijk niet kan geloven dat koffie uit karton überhaupt hier gepruimd wordt.
We zitten aan een grote vergadertafel met 10 personen die allemaal een naamkaartje op hebben met een soort slip eronder. Vergelijk die slip met de stof van een rozet dat een paard krijgt als ie een prijs wint. Daar staat hun status in gouden letters op wat hun functie is binnen deze groep. Trainer, leader, mentor etc.
Om de beurt stellen ze zich voor en iedereen krijgt een applaus. Ik heb me wat geklapt tijdens dat uurtje, niet te filmen wanr na elke ‘spreekbeurt’ krijgt iedereen dus applaus. Reken maar uit, 3 rondes waarbij iedereen zijn zegje mag doen keer 10 mensen is zo maar 30 applausjes en dat in 1 uur!En als klapstuk de loterij met een nummertje uit het mandje, we snapten niet helemaal wat hier gebeurde. In Nederland is dit( een applaus) “not done”hier “gives it you courage to continue”. Volgens een strak schema worden alle agendapunten afgewerkt. Op kaartjes (met doorslag) geven ze elkaar tips en voorstellen of bieden ze gratis hun diensten aan. De doorslag verdwijnt in het bewuste mandje en de keer erop wordt gekeken of de mensen zich wel aan hun afspraken hebben gehouden. Er was èèn man die een presentatie gaf over zijn dienst en dat was een detox behandeling waarbij de deelnemers zelf de zak met detoxstuff moeten betalen. De beleiding is gratis. Klonk niet echt fijn maar hij wist er toch zo 5 over de streep te trekken om mee te gaan doen. Wat een gedrevenheid zien we hier, vastberadenheid en de wil “to survive and to develop”. Heel anders dan in ons kikkerland waar een mail beantwoorden vaak teveel gevraagd is en de vraag: ”Waarom of hoezo” eerder wordt gesteld dan “Dat gaan we doen of “Natuurlijk, goed plan”. Met een zware maag staan we na 1 1/2 uur weer buiten met een paar visitekaartjes in de pocket die ik uit de map met visitekaartjes heb gevist die voorbij kwam. Veel geleerd, nu op naar Silicon Valley.
Op advies van de taxidriver vertrekken we vroeg (“always after 1.00 pm to much traffic”) want vanavond ga ik de presentatie geven voor de Health professionals. Als eerste dwalen we rond in het gebouw waar de meeting gehouden wordt. Tegelijk wordt het “food” afgeleverd voor de club van meer dan 200 mensen die deel gaat nemen. Grote bakken met vers fruit, groente, maar ook bier, wijn en gigazakken met chips en candies komen voorbij. Ik kon mijn ogen niet geloven toen een stapel dozen met pizza’s met een doorsnede van een halve meter aan werd gerukt. De (gesponsorderde)pizza’s werden letterlijk in stukken geknipt met een schaar voor de hongerige Amerikanen die binnen kwam druppelen. Hoewel, het was een grote smeldkroes van nationaliteiten die in het Silicon Valley neer zijn gestreken om te werken in het digitale hart van de wereld. Veel mensen uit India en Pakistan, maar ook Russen en een paar Nederlanders zijn van de partij. Er worden presentaties gegeven over gezondheidsprodukten waar investeerders voor worden gezocht. Die vinden elkaar tijdens deze maandelijkse meeting van Silicon Valley Health 2.0. Er komen interessante dingen voorbij zoals een diabetesmeter die de man uit India had ontwikkeld omdat zijn ouders beide diabeet zijn. Toen kwam het moment voor mij om te gaan presenteren. Met mijn spetterende introfilmpje over DeskFIT en het feit dat we ons lijf kapot maken met zitten, slaat in als een bom. Het is altijd even afwachten of de groep mee gaat doen met de oefeningen op muziek maar na een onzeker gegiechel gaan alle handen de lucht in. Daarna gaat het vanzelf, echt zenuwachtig ben ik niet meer voor een presentatie, ik vertrouw altijd op mijn ervaring en dat gaat altijd goed. De oefeningen om buikspieren trainen op de stoel slaan altijd aan en na mijn presentatie komen velen naar mijn tafeltje om een gratis setje kaartjes op te halen met de oefeningen uit. De reacties zijn enthousiast en ik zie wel wat eruit gaat komen. Ik krijg waardevolle tips om goedkoop een app te laten maken in een “lage lonen land” waar mensen een positieve ervaring mee hebben en de complimenten about my “amazing exercises” zijn niet van de lucht.Ik heb de kans gekregen en gegrepen en deze groep mensen vertegenwoordigen vele computerzitters en werkers. Het is een onuitwisbare ervaring die ik niet had willen missen, nu maar afwachten welk setje met kaartjes uit gaat groeien tot een concrete interesse of vervolg.

Geschreven door Saskias.reizen