Camperen betekent reizen en na een dagje Bedoin en onze fietsavonturen op de Mont Ventoux zijn we op weg gegaan naar een onbekende bestemming. Danny is in zijn jongere jaren ooit in Collioure geweest (die verhalen ken ik inmiddels van voor naar achter) zoals ik in Bedoin, dus eerlijk is eerlijk, we zetten koers naar de Zuid-Franse kust van Collioure. De afstand valt altijd tegen, maar met onze CamperFIT camper reizen we zeer comfortabel naar het zonnige Zuid-Frankrijk. Met de campinggids van ACSI op schoot kies ik de meest romantische camping uit, met mooie strandjes en prachtige vergezichten aan zee. Kijk, we zitten nu in het voorseizoen, dus dan kan je de gok wagen om een grote luxe camping te pakken. De intree was al super de luxe met een mega poort en veel bloemen en mooie planten en bomen. Mijn mondhoeken gingen al omhoog. Bleek er nog 1 plekje te zijn voor de hoofdprijs. Natuurlijk niet voor de "voorseizoensactieprijs", maar ach , je bent op vakantie dus je pakt die plek al betaal je 3! x zoveel.... De plek was bijzonder......... met uitzicht op zee,…. al stonden er wel wat andere campers voor. Die stonden wel een treetje lager, maar als je ging staan zag je over de camperdaken toch de zee en die was prachtig. Aan de andere kant was het toiletgebouw, dat is altijd handig en dan is er ook wat reuring. In de avond hebben we gegeten op de camping wederom met uitzicht op zee Dat duurde maar even en toen kwam de grote "tafelverhuizing” inclusief drank en eten erop, want het begon te regenen. De eigenaar was een ADHD mannetje , een soort “Eric Scherder look-a-like” met wit haar en een wit baardje die me aan zijn arm begeleidde naar het tafeltje. Hij sprak geen woord Engels en ik te weinig Frans, maar een glimlach doet wonderen. Onderwijl nog super foto’s gemaakt van een prachtige regenboog. Kijk dat zijn de kersen op de taart! Afijn, we hebben prima gegeten en de volgende ochtend staat een lesje Aqua vitaal op de planning. Lijkt me leuk!
We gaan vroeg uit de veren, eerst even naar de leuke privé strandjes van de camping gelopen waar we in alle vroegte iets gegeten hebben en dan zwempak en broek aan en op naar het zwembad. De receptie had gezegd dat we wat eerder moesten zijn, maar de deur was nog dicht. Ik klim op een bankje en kijk over de poort heen en roep wat kreten om aandacht te trekken. Een oversizete grappige vrouw in een veel te strakke legging, waar de billen goed in uitstulpten en de rollen overheen bulpten, liep rond en gebaarde me te wachten tot 9.30 uur, want dan zou de poort open gaan. Zou dat de zwem/gymjuf zijn?
Zo dat hebben we geweten….. De poort ging open en met wat andere enthousiastelingen gingen we het warme water in. Heerlijk, 28 graden, dat vind ik wel wat. Geen mierentietjeswater……
Danny denkt te ontsnappen aan deze ACTIEviteit door foto’s te maken , maar de strenge juf gebaart hem vriendelijk doch resoluut het water in. Dat ie een “foute” zwembroek aan heeft ziet ze deze keer door de vingers. Zijn ballenknijper had ie thuis gelaten, maar de oversizete zwembroek is dus “not done” hier. Weten we dat ook weer. De opzwepende muziek schalt over het water en de juf blijkt over een vitaal lijf te beschikken wat wel degelijk weet hoe de oefeningen gedaan moeten worden. Als je het niet goed doet kijkt ze je indringend aan en al versta je niet wat ze zegt, je snapt drommels goed wat ze bedoelt. Sjonge dit was even een leerzaam lesje voor me. Als we thuis komen ga ik namelijk Aqua vitaal in het buitenbad van Vorden geven, en waar leer je dat beter dan bij een ervaren juf? Bewegen met de benen, voor en achter, hoog en laag, draaien en strekken, staand en liggend in het water met zwemnoodles in de oksels. Zij noemt die dingen “frieten”. Met de armen naar voor en naar achter , gebruik maken van de weerstand van het water. Super leuk en het zonnetje schijnt heerlijk, dit voelt echt als vakantie. Danny denkt daar anders over en puft en steunt af en toe in het water, maar doet wel alles mee. De juf heeft wat weg van “Bullstroke”uit de film Mathilda. Als je die gezien hebt hoef ik niets uit te leggen. Maar dit is wel een leuke variant, die absoluut weet waar ze mee bezig is. Na deze leuke les pakken we onze camper in en gaan verder op weg met een onbekende bestemming.
Danny neemt dit behoorlijk serieus en pakt de afslag richting Frankrijk op de tolweg in plaats van naar Spanje. De navigatie bleek een leuke weg te hebben gevonden om weer op de andere kant te komen, maar dat wordt direct afgestraft met een ticket voor het hele traject van meer dan € 80,= toen we de tolweg afgingen. Dat ie een weggetje in was gereden waar je niet in mocht, mocht de pret niet drukken al had ik een “Martien Meiland reactie” , want ik wilde dat weggetje niet inrijden. “De navigatie weet het wel beter en het is maar een stukje van 50 meter…..” zei Danny nog zeer overtuigend. Maar wie geen tolpoortje passeert “is altijd de Sjaak” en zo stonden we “zo groen als gras” en een beetje “dommig” dus aan de andere kant van de tolweg. Onze scanner deed het niet, de slagboom bleef dicht en Danny kon direct met zijn creditcard aftikken voor het gehele traject van bijna 500 km. Dat heb je er nou van, stomme navigatie. Afijn, ook weer van geleerd. Ik kijk altijd mee als we een afslag moeten nemen, maar omdat er weer het nodige ging schuiven achter in de camper toen we op de slingerweg maar het poortje reden, had ik deze verkeerde move gemist.
Al doende leert men.
Intussen ben ik al dat gerij wel een beetje zat geworden en we kiezen ervoor af te slaan richting de kust. Onder het genot van een heerlijk kopje thee met Frans banket bij een tankstation kiezen we ervoor de kortste route naar de kust te pakken. Mijn oog valt op een wervende tekst in de ACSI campingapp over een camping met romantische privé stranden, een “voorseizoensactietarief”( kijk ik blijf op de kleintjes letten) en goed sanitair.
De camping heet Cala Llevado, genoemd naar het meest paradijselijke strandje dat je je kunt bedenken. De camping is vlak bij Tossa de Mar en na wat gezoek vinden we de camping waar ook hier een mega imposante inrit met mega veel huisjes ons ontzag inboezemt. Waar komen we nu weer terecht…..
Er is plek genoeg en ik kom er snel achter dat hier wel 1000 mensen kunnen verblijven in het hoogseizoen. Een soort campingdorp wordt het dan. De camping is een “hoog/laag camping”, al hijgend lopen we terug naar het kantoortje om door te geven welke plek te hebben gekozen. Er is plek zat. De campers staan op een aparte etage onder prachtige grote naaldbomen. Prima geregeld hier al kregen we snel door waar het elektrische bandje voor dient wat we hebben gekregen. Het toiletgebouw bevindt zich bergafwaarts en is een soort megagevangenis. Hoe leg ik dat nou uit…. Zonder elektrisch bandje kom je er niet in want er is een mega hek voor de ingang. Dan kom je ook wel in een toiletgebouw met hoofdletters. De tijddat ik op kampen gingen komt naar boven. Meer dan 20 toiletten, wasbakken, douches en nu helemaal uitgestorven. Ik heb gewoon keuzestress welke toilet of douche ik ga gebruiken. Het doet wel denken aan een “toiletgevangenis”, het is wel super schoon, maar iets gedateerd, maar wij zijn blij. De terugweg naar de camper is bergop en hijgend komen we weer aan en laten ons als eerste in een stoel vallen om bij te komen. Dit is nog eens “verplicht” aan de conditie werken. Wie veel moet piesen zal het hardst aan de conditie werken. Ik heb ooit gezien in een zeer interessante documentaire op Netflix waarom mensen op bepaalde plekken vitaal oud worden. Naast gezond eten kwam ook het wonen op een stijle plek naar voor als voorwaarde. Dan is dit de plek om vitaal te worden op vakantie! Zo snijdt het mes dus aan meerdere kanten met mijn CamperFITproject!
We verkennen de camping en vallen van de ene verbazing in de andere. Ik heb vele campings gezien, maar deze spant toch wel de kroon. Overal zijn trapjes en terrassen waar tenten , caravans en campers kunnen staan. Je hebt plaatsen met het mooiste uitzicht en op een omherbergzame plek met uitzicht op zee stond zowaar een grote tent. Hoe hadden ze die daar nou gekregen vroeg ik aan de “voor de tent zitters”.”Sjouwen” zei de man voor deze tent lachend en die wees naar zijn vrouw die naast hem zat. Maar het is het waard verzekert ie me nog al loopt het wandelpad naar het strandje voor zijn tent langs. Dat mag de pret dus niet drukken.
Er zijn 4 verschillende strandjes met 1 naaktstrand en er loopt een asfaltpad langs de zee om de strandjes met elkaar te verbinden. Vanaf de strandjes heb je mega stenen trappen die naar de camping leiden. Het is een soort labyrinth voor volwassenen, maar dan effectief en leuker. We boeken er snel nog een dag bij als we de WIFI code kopen, want die is helaas niet gratis. We vinden het leuk hier😊
Wordt vervolgd.

Geschreven door Saskias.reizen