Skigenot
Vandaag is de grote dag, we gaan de ski’s op.Snel ski’s en snowboards huren en een skipas halen. Al zitten we in Tsjechië een skipas in de vakantietijd betaal je de hoofdprijs voor. Toen we het aantal kronen zagen hebben we toch de omrekenapp gebruikt om even te kijken hoeveel we nu echt moesten betalen. Het is heel apart dat je hier in kronen en euro’s kunt betalen. Zouden de Tsjechen er rekening mee houden dat ze ooit uit de EU zullen stappen???
Voor mij is het de eerste keer snowboarden, want ik wil alles een keer proberen. Wat vreemd om zonder stokken te staan en met je voeten vast op dat gladde board. De eerste vorm waarbij je moet stappen met 1 voet op de grond en 1 vast aan het bord is al lastiger dan ik dacht.
Voorzichtig klim ik de babypiste op want die lift kan je nog helemaal niet gebruiken met zo’n board aan je voeten. Wat valt dat tegen zeg! En dat terwijl ik al jaren kan skiën, dan is dit toch different cook. En dan moet je gaan staan op je board en naar beneden roetsjen. Haha het ziet er zo gemakkelijk uit en ik zie Jolien moeiteloos opstaan om daarna naar beneden te glijden. Ik kom niet eens omhoog! Ik baal ervan en het lukt alleen als de meester komt helpen. Sta ik daar als een trut –op-leeftijd die zo nodig wil leren snowboarden. Kan ik niet eens gaan staan, laat staan glijden!
Ik maak me boos want ik wil het leren en vraag Jolien hoe zij dat doet. “Nou mam, het board vastpakken met je hand helpt” en ik zie dat ze haar heupen draait om boven het board te komen. Kijk dat vertelt die leraar nou niet, die is het station van “niet kunnen” al zolang gepasseerd. Ik voel me een buitenlander die probeert te schaatsen waarbij de voeten alle kanten op glijden behalve de goede. Haha, maar ik krijg het door en ga STAAN! Zo en dat voelt toch goed! En weet je het eenmaal doorhebt dan kan je je niet meer voorstellen hoe het voelt om het niet te kunnen! Daarna is glijden een makkie en ik voel me als een beginnende professional. Afijn dan de lift maar in. Overmoedig ga ik het babyliftje in en duw de tang tussen de benen. Ja, dat had ik gedacht, voordat ik goed en wel tot 3 kan tellen lig ik onderuit. Ik schaam me rot, daar lig ik dan, oude muts. De leraar komt toegesneld en we oefenen droog met de stang tussen de benen. Gewicht op het voorste been houden en de romp draaien. Drie keer is scheeprecht en de 3e keer gaat ie samen met me de start van de lift maken en volbreng ik zowaar de babylift. Boven aangekomen voelt het alsof ik een topprestatie heb geleverd. Maar nu naar beneden, getver daar boven is het toch wel stijl en ijzig …. De kleine hummels schieten langs me heen en glijden moeiteloos langs me heen.. Daar sta ik dan met een natte broek van het glijden en de sneeuw. Ik beweeg me als een krab met de billen omhoog en steunend op board en handen naar beneden langs het ijzige stuk. Daarna lukt het me weer om te gaan staan, maar mijn hart maakt veel extra slagen. Beneden gekomen tel ik mijn zegeningen en heb een korte video als bewijs dat ik in 2 uur toch een beetje kan boarden en breng snel de uitrusting terug naar de verhuur. “Morgen gaan we skiën , anders wordt de skipas te weinig gebruikt” zeg ik stoer. Snowboarden vind ik écht leuk en je leert het niet in 1 keer. Ik zal niet opgeven en ben trots dat ik in ieder geval de eerste stappen heb overleeft. Want het blijft toch in het leven met het leren van nieuwe dingen “vallen en opstaan”

Geschreven door Saskias.reizen