Vandaag staan we weer vroeg op om uit te checken. We gaan vandaag het laatste kasteel bezoeken, maar eerst hebben we nog een kleine tussenstop. We zitten natuurlijk in een wijnstreek, en vlak bij de camping schijnt er een boerderij te zijn die heel lekkere wijnen verkoopt. Het lijkt ons leuk om een paar flessen wijn als cadeaus mee te nemen (en natuurlijk ook wat voor onszelf 😉). De afgelopen dagen hebben we al steeds borden langs de weg zien staan van een wijngaard, en we zien op internet dat deze goede recensies heeft. Daar gaan we dus nog even langs, als het goed is zijn ze open. Als we aankomen zien we dat het niet alleen een wijngaard is, maar een hele boerderij! Er staan dus ook allemaal koeien, en naast het woonhuis is een winkel ingericht. We staan voor een dichte deur, en ook het drukken op de twee deurbellen lijkt geen resultaat te hebben. Terwijl ik bij de deur blijf staan, gaat Rick op zoek of er iemand op het terrein rondloopt. Na een tijdje komt hij teruglopen met iemand die een dienblad vast heeft met allemaal witte dingen erop. Blijkt dat ze bezig was met verse kaas maken, het lijken net allemaal puddinkjes!
Als we uiteindelijk de winkel in kunnen, zien we dat echt álles lokaal wordt gemaakt. Inderdaad kazen, maar ook andere zuivelproducten die in een koeling staan, siropen, jams, honing, en ook waar wij voor komen: de wijn! De verkoopster vraagt of we de wijn eerst willen proeven. Eehh… 09:30 is toch wat té vroeg 😉 We gaan er maar vanuit dat de recensies kloppen, en dat de wijn lekker is!

Op naar het kasteel, Château Chambord! Terwijl we richting het Château rijden, wat maximaal 10 minuten is, rijden we langs een enorm lange muur die uiteindelijk over gaat in een bos. Volgens borden moeten we hier zwijnen en herten kunnen spotten, maar helaas! We kunnen ook hier weer makkelijk parkeren. Als we richting het kasteel lopen, zien we dat deze in de steigers staat. Gelukkig is het maar één vleugel, en niet helemaal. We halen kaartjes en lopen de soort van binnenplaats van het kasteel op. We willen, behalve het kasteel, ook naar de roofvogel-en paardenshow die gegeven zal worden. Als we kijken naar de starttijd hiervan, zien we dat we het nooit gaan redden om éérst het kasteel te bezoeken, en dan de show. We besluiten dus om nog 40 minuten te wachten tot de show, en daarna pas het kasteel in te gaan. Gelukkig hoeven we ons niet te vervelen, er is genoeg tuin om in rond te lopen. Op een veld vlak naast de paardenstallen zien we ook al de paarden (en een muilezel/muildier voor een kar) die aan het “warmlopen” zijn voor de show. Ook is er een soort moestuintje waar we even kunnen kijken. We hoeven niet lang te wachten en kunnen al snel op de tribune zitten voor de show. Het is op zich leuk om te zien, het is een soort toneelstuk dat wordt opgevoerd over verschillende periodes in de geschiedenis. Helaas wel allemaal in het Frans, dus ik begrijp er geen hout van. Tussendoor komen dan de ruiters op hun paarden waarbij ze zo’n “gevecht” doen dat ze elkaar met van die houten stokken van het paard moeten gooien. In een ander stuk blijken al die mensen ook nog eens stuntman/vrouw te zijn, want ze doen kunstjes waarbij ze aan alle kanten van het paard hangen in volle galop. Zij liever dan ik… 😉 Ook de paarden doen nog kunstjes zoals buigen en “dood liggen” en er komen ergens nog wat roofvogels voorbij vliegen of lopen. Maar wel een stuk minder mooi dan de roofvogelshow die we zagen bij Château de Milandes. Wat zijn we toch verwend, hè… 😉 Het is dus even leuk om te zien, maar we komen natuurlijk voor het kasteel!

Wat eigenlijk als eerste opvalt, is hoe groot het kasteel is en dat de indeling zo anders is dan bij de vorige kastelen waar we geweest zijn. Bij de andere kastelen had je bijvoorbeeld een lange hal vanuit waar je in verschillende kamers kon komen, of je had juist geen hal maar verschillende kamers die met tussendeuren aan elkaar verbonden waren. Dit kasteel is heel anders. Het “middelpunt” van het kasteel is een wenteltrap, of beter gezegd: twee wenteltrappen samengevlochten tot (op het eerste gezicht) één trap. Aan beide kanten van de wenteltrap kun je de trap betreden. Als je allebei tegelijk de trap op- of afloopt maar dan allebei aan de andere kant begint, kun je elkaar wel iedere keer zien maar je komt elkaar nooit echt tegen. Deze trap loopt van de begane grond helemaal naar het dak van het gebouw. Op iedere verdieping heb je rondom de trap een open ruimte, met op iedere verdieping in de hoeken appartementen. Hierdoor lijkt het alsof de wenteltrap in het midden van een “kruis” staat. Als je vanaf buiten het kasteel bekijkt, zie je dat de “hoeken” van het kasteel cilindervormig zijn. Als je vanuit de hal de appartementen op de hoek in loopt en dan doorloopt, kom je uiteindelijk in het cilindervormige gedeelte dat leidt naar galerijen die buitenom het Château van hoek naar hoek lopen. Zo kun je dus aan de ene kant van de hal zo’n hoekappartement in gaan, en via een ander appartement weer de hal bij de wenteltrappen in komen. Deze bouwstijl was uniek en innovatief in de tijd dat het kasteel werd gebouwd. Het vermoeden is dat Leonardo Da Vinci dit kasteel heeft ontworpen. Dit is niet zeker, omdat Da Vinci net een half jaar was overleden toen met de uiteindelijke bouw van het kasteel begonnen werd. Na de dood van Da Vinci werden tekeningen gevonden die veel weg hadden van de vorm van het gebouw en de wenteltrappen.

Ondanks dat het een enorm kasteel is, is dit kasteel nooit bedoeld geweest om echt permanent in te wonen. Het was vooral bedoeld om te pronken en grote feesten te geven. François de 1e gaf opdracht voor de bouw, en overal door het kasteel is ook de letter “F” te zien samen met zijn symbool, de salamander. Stel je voor, dat je vergeet bij wie je ook alweer op visite bent… 😉 Het kasteel was niet alleen zo groot om te laten zien hoe rijk de koning was, maar indirect ook om de edelen in Frankrijk in het gareel te houden. In de 15e eeuw was de koning van Frankrijk niet de enige die het land bestuurde, ook edelen drukten hun stempel op bepaalde delen van het land. Begin 16e eeuw kwam François de 1e aan de macht. Hij trok steeds meer macht naar zich toe door gebieden te onderwerpen en door een andere manier van bestuur te ontwikkelen. Hij werd hierdoor minder afhankelijk van de adel en kon meer belasting innen. De edelen hadden dit natuurlijk door, en om zo weinig mogelijk weerstand te krijgen ging François het hele land door om alles in de gaten te houden. Daarnaast organiseerde hij feesten, een soort “netwerkborrels”. Als je hier als edele niet kwam, dan hoorde je er niet bij. Om alle gasten een verblijf aan te kunnen bieden (vaak duurden de feesten 3 dagen), moesten er veel kamers zijn. In totaal heeft het kasteel 440 kamers/vertrekken, die zich o.a. in de cilindervormige ruimtes op de hoeken van het kasteel bevinden. De andere ruimtes, de grote ruimtes rondom de wenteltrap, werden bijvoorbeeld gebruikt om theater te kijken en gaven ruimte voor de feesten. Uiteindelijk bleek het kasteel niet echt een succes. François verbleef in totaal maar 72 keer in het kasteel, en vanwege de grootte van het kasteel was het ondanks de 385 haarden niet warm te krijgen. Het werd dus alleen in de zomer gebruikt, en dan was er weer een ander probleem: het kasteel lag midden in de moerassen, dus er waren veel muggen en andere insecten. Ook was het kasteel ver weg van de bewoonde wereld, dus feestjes geven voor honderden gasten was logistiek eigenlijk niet te doen.

De inrichting van het kasteel is al lang niet meer zoals het vroeger was, in de meeste ruimtes staat eigenlijk niks meer dus dan kunnen we vooral zien hoe groot de ruimtes zijn. Iedere verdieping is qua indeling exact hetzelfde. Uiteindelijk zijn we dus wel een beetje klaar met door de ruimtes lopen, maar op de laatste verdieping is er nog wel een interessante ruimte. Hier worden namelijk bewegende beelden en foto’s getoond van het kasteel rondom de Tweede Wereldoorlog. Meerdere kastelen in deze regio moesten ruimte maken voor kustwerken, om deze te beschermen. Zo kreeg Château Chambord veel kunst uit het Louvre, waaronder de Mona Lisa. Ook werd hier veel kunst van Joodse families opgeslagen, om te zorgen dat deze families hun waardevolle bezittingen weer konden terugkrijgen na de oorlog. Na deze ruimte lopen we door naar het “dak” van het kasteel waar we over de tuinen heen kunnen kijken. De torens op het dak hebben ontzettend veel details, echt zo mooi! Helaas staat een deel in de steigers, dus niet alle torens zijn te zien. Hetzelfde geldt trouwens voor een ander deel van het kasteel, dat kunnen we helaas ook niet zien. Maar ondanks dat hebben we echt uren rondgelopen dus misschien is het wel beter. Anders komen we wel érg laat op onze volgende bestemming aan.
Na het bezoek aan het kasteel lopen we nog door een deel van de enorme tuin. Alles van de tuin bezoeken is onmogelijk: het stuk grond dat bij het kasteel hoort is bizar groot. Weten jullie nog de kilometers lange muur waar we langs reden toen we onderweg naar het kasteel waren, en de bossen waar we doorheen reden? Dat hoort/hoorde dus allemaal bij het kasteel! In totaal was de muur 32 kilometer lang. Inmiddels is de muur wel op meerdere punten onderbroken, waardoor de bossen gewoon toegankelijk zijn voor burgers.

We rijden door naar onze allerlaatste stop van de reis: Épernay! Deze stad wordt gezien als dé Champagnestad. Onderweg komen we uiteraard weer allemaal wijnvelden tegen. Al vanaf een afstand zien we Épernay liggen: in de lucht zien we een luchtballon zweven met “ac” erop, wat voor Avenue de Champagne staat. Avenue de Champagne is de meest bekende straat in Épernay, aan deze straat van 1,6 kilometer lang zijn namelijk alle Champagnehuizen te vinden zoals Champagne Moët et Chandon, Champagne Mercier en Champagne de Castellane. We kunnen (na wat zoeken) vlak bij het appartement dat we gehuurd hebben parkeren, dus dat is top! Het is inmiddels rond 19:30, dus we hebben best trek gekregen. Een paar uur eerder heb ik online bij een restaurant gereserveerd voor 20:15. Het restaurant staat goed aangeschreven, dus we zijn benieuwd! Als we het restaurant binnenstappen zien we direct al dat we niet helemaal net genoeg gekleed zijn, oeps… We hadden dit restaurant als tip gekregen van de verhuurder van het appartement op het lijstje “goed en betaalbaar”. We gingen er dus niet vanuit dat we ons aan een strenge dresscode zouden moeten houden. Maar ja, we kunnen niet meer weglopen natuurlijk. Ik loop naar de bar toe en geef aan gereserveerd te hebben, en krijg een “Non, c’est complet” te horen met een gemene blik erbij. We hebben al door dat dit hem niet gaat worden, dus we gaan op zoek naar een andere plek om te eten. Het is echt bizar, het is woensdagavond maar gewoon elk restaurant is vol!! De moed zakt ons in de schoenen na meerdere restaurants langs gegaan te zijn. We zijn niet de enigen, we komen ook steeds een vader en dochter tegen met hetzelfde probleem. Dus we lopen af en toe naar een restaurant toe om te kijken of ze plek hebben, maar als we hen teleurgesteld het restaurant zien verlaten weten we genoeg. Voor de supermarkt moeten we de auto nemen, maar die gaat al bijna dicht. We besluiten richting het appartement te lopen, in het ergste geval had Rick nog een Domino’s Pizza in de straat gespot. Terwijl we teruglopen zien we een Italiaans restaurant dat er goed uit ziet, hier waren we al eerder langs gelopen maar het was ook daar enorm druk. Proberen kan geen kwaad natuurlijk, laatste poging. Ik loop naar binnen en vraag of ze nog plek hebben. De serveerster geeft aan als we heel eventjes wachten dat er een plek is voor ons. Yess! Het eten dat we zien langskomen terwijl we wachten ziet er goed uit gelukkig, en de recensies van dit restaurant blijken ook goed te zijn. Na even wachten kunnen we eindelijk gaan eten. We bestellen allebei een carpaccio en risotto, die echt heerlijk zijn! Aan het eind moet ik wel flink dooreten, want blijkbaar gaat het restaurant om 21:30 al dicht. Oeps! Na het eten is het maar een klein stuk lopen naar het appartement.

Na even aan het reisverslag geschreven te hebben gaan we lekker slapen. Morgen gaan we Épernay verkennen en naar Reims, de stad waar iets van 30 koningen zijn gekroond.

Geschreven door RickenCarmen