Vanochtend doen we lekker rustig aan. Het is ’s ochtends nog erg koud, dus na het ontbijten spelen we op de veranda weer wat spelletjes Keer op Keer. Met 9 graden kanoën klinkt niet erg aanlokkelijk, namelijk. Aan het begin van de middag gaan we richting Vitrac, waar het beginpunt is van de kanoroutes. Wij kiezen voor de route van 16 kilometer, die ongeveer 3 uur zal duren. Tijdens deze route zullen we in totaal langs vijf bruggen komen, en een aantal dorpen met kastelen die vanaf het water te zien zijn.

Voordat we in de kano stappen, krijgen we de benodigde spullen mee: twee vesten, een waterdichte container voor onze tas, en de peddels (ja en de kano natuurlijk). Rick krijgt een peddel met aan beide kanten een blad. De verhuurder vraagt of ik een peddel met één of twee bladen wil hebben. Ik denk zelf eerst dat met aan beide kanten een blad het makkelijkst is, maar hij adviseert om degene te nemen met één blad, dus dat doe ik dan maar. Note to self: volgende keer naar mijn eigen gevoel luisteren 😉 Dat peddelen met maar één blad werkt dus totaal niet. Iedere keer moest ik van kant wisselen en weer bijsturen, wat het best zwaar maakte. Maar, niet alleen voor mij. Rick zat achterin de kano (we hadden ook nog eens een driepersoonskano, om het nog wat lastiger te maken…) en moest op zijn beurt ook weer steeds bijsturen. Omdat ik maar aan één kant een blad had, konden we niet synchroon peddelen.

Het is leuk om vanaf het water de dorpen met kastelen te bekijken. Gelukkig is het geen hoogseizoen meer, dus we kunnen tussendoor ook af en toe even stil liggen voor foto’s of om een broodje te eten. Maar niet alle stukken zijn rustig, soms komen we bij een stuk met stenen/rotsen waar dan van die stroomversnellingen zijn. Ik zit voor in de kano, dus ben volgens Rick verantwoordelijk voor het sturen. Het lastige is dat er door redelijk laagstaand water ook de waterplanten aan het oppervlakte liggen. 9 van de 10 keer kan ik vanaf een afstandje niet zien of “die dingen in het water” planten of stenen zijn. Het gaat meestal goed, maar op een gegeven moment komen we toch op een ondiep stuk terecht. Met hard peddelen en “hoppen” in de kano komen we gelukkig wel los, terwijl we achter ons al het gegil horen van de volgende mensen die de stenen op varen. Gelukkig viel het bij ons nog mee 😉 Maar voorkomen is beter dan genezen, dus we willen liever niet alwéér op een ondiep stuk varen. Terwijl ik me kapot werk om steeds weer bij te sturen, lijkt het voor mij af en toe alsof Rick precies de andere kant op peddelt. Dus terwijl ik verbaasd achter me kijk, zegt Rick dat ík juist verkeerd peddel. Blijkbaar past Rick zijn gepeddel steeds aan, afhankelijk van of ik links of rechts peddel. Terwijl ik denk dat Rick gelijkmatig peddelt en dat ik vooral steeds moet sturen. Helaas kom ik hier pas vlak voor brug vier (!) achter, van de vijf… Vanaf brug vier mag ik dus niet meer peddelen van Rick, haha. Ik voel me echt zó nutteloos! Gelukkig kan ik me nog enigszins nuttig maken door een paar foto’s te maken en te kijken hoe veel bochten we nog te gaan hebben op de routekaart. Nét alsof we weer in de auto zitten… 😉

Op een gegeven moment varen we langs een bosachtig gebied, wanneer we een soort “schot” horen. We schrikken er allebei van, maar wat het nog enger maakt is dat we daarna rechts van ons wat “dingen” horen vallen. Ik dacht bij mezelf, vreemd, maar vast niks aan de hand, geen gekke dingen in mijn hoofd halen, er gaat hier toch niemand schieten… Maar Rick hoor ik zeggen dat we maar even snel moeten maken dat we wegkomen daar, want hij vertrouwt het niet. Nu voel ik dus wél wat paniek opkomen. En ik mag nu wel helpen peddelen, haha. Terwijl we al een stuk verder zijn horen nog een aantal schoten, we weten nog steeds niet wat het precies is. Misschien jagers ergens verder weg, wat we gewoon heel erg hard horen op het water? Het is in ieder geval niet rustig varen zo. Een stuk verderop, als het weer veilig voelt, word ik vriendelijk verzocht door Rick om mijn peddel weer neer te leggen. Oké, de boodschap is duidelijk, haha.

Na alle frustratie komen we toch gewoon samen aan bij de aanlegplek voor de kano’s, we hebben het overleefd! (en onze relatie ook) 😉 De bus die ons terug zal brengen naar de startplek gaat één keer per uur. De eerstvolgende (en ook meteen laatste) bus zal om 6 uur gaan. Het is als we klaar zijn pas 17:15. Oeps… Nou ja, dan maar op een picknickbankje in de zon wachten. Gek genoeg worden we om 17:45 al geroepen omdat de bus zal vertrekken, die bijna leeg is. Onderweg in de bus zien we nog wat mensen kanoën die de kano’s bij hetzelfde bedrijf hebben gehuurd. Hoe zij terug zullen komen, geen idee…?

’s Avonds spelen we weer Keer op Keer. We zijn de tel kwijt, maar ik weet wel dat Rick inmiddels voor staat met aantal keren winnen. Hij wilt zijn verlies met minigolf goed maken, denk ik 😉 Morgen gaan we richting de Loirestreek. Dit is het gebied met veel Châteaus/kastelen. De Châteaus die we tot nu toe hebben bezocht, waren erg leuk om te zien. Dus we zijn benieuwd wat ons nog te wachten staat!

Geschreven door RickenCarmen