Op naar het meer, Lac de Sainte-Croix! We gaan die kant op om te kijken wat er allemaal te doen is, maar als plan B heb ik een leuk dorpje gevonden dat vlak bij dat meer ligt. Als we bij het meer aankomen zien we al snel dat de droogte ook hier een grote impact heeft op de hoogte van het water. We besluiten een stuk te lopen door de rivierbedding. Het is een heel gek idee dat we nu lopen op een plek waar je normaal alleen kunt varen. De grond is ook helemaal gebarsten en behalve plantjes en stenen die normaal gewoon op de bodem van de rivier liggen, zien we hier en daar een verloren waterschoen. Er is nog een diepere geul te zien, waar wel nog een laagje water in ligt. Voor de rest is er helaas nu niet veel te zien. Een goede reden om, als er weer meer water ligt, nog eens terug te gaan naar dit gebied!

We stellen de navigatie in op het dorpje Moustiers-Sainte-Marie. Dit dorp ligt hoog boven de rivier en sommige gebouwen lijken deels weg te vallen in de rotswand. Ik had al gelezen dat we, om bij de top van de heuvel te komen, flink wat trappen op moeten lopen. Voor de zekerheid hebben we onze (niet zo elegante, wel praktische) wandelschoenen aan gedaan. Het laagste deel van het dorp is hartstikke gezellig, heeft mooie gebouwen en overal waar je kijkt is wel iets leuks te zien. We voelen ons een beetje “overdressed” met de stevige stappers, want bijna iedereen loopt daar op sneakers, sandalen of teenslippers. Het eerste stukje dat we omhoog lopen gaat ook nog prima, er zijn goede trappen gemaakt dus het kost niet veel moeite. Maar hoe hoger we komen, hoe ouder en minder goed begaanbaar de trappen en wegen worden. Door alle slijtage zijn de stenen ook een soort “glad” geschuurd, dus we zien regelmatig mensen op slippers die zich aan trapleuningen omhoog moeten trekken. Tóch wel blij met die wandelschoenen!

Bovenaan is er een uitzichtpunt om foto’s te maken. Wij zien dat een meneer een pad op loopt dat een beetje verborgen is. Wij zijn natuurlijk nieuwsgierig, dus lopen erachteraan. Nou dat had eigenlijk niet heel veel nut, het uitzicht was bijna hetzelfde (al zagen we het dak van het kerkje wel mooier) maar er lagen vooral overal geitenkeutels. Waar we staan is inderdaad ook wel een mooi overdekt stuk omdat het in een inkeping in de berg ligt, dus wellicht overnachten die geiten hier wel. Het stinkt in ieder geval flink dus we lopen snel weer naar het officiële pad. We beginnen aan de wandeling naar beneden, die een stuk sneller gaat. We halen als we beneden in het dorpje zijn ijs, dat hebben we wel verdiend vinden we!

Op de terugweg naar de camping maken we een omweg voor een sightseeing-route. Bij deze route, Route des Crêtes la Palud, rijd je om een berg heen en zijn er verschillende uitkijkpunten om de mooiste uitzichten te hebben op de Gorges du Verdon. De route stelt niet teleur, we begrijpen nu ook wel dat dit gebied de “Grand Canyon van Europa” wordt genoemd. Soms ligt het uitkijkpunt direct langs de weg, andere keren moeten we via bospaadjes het uitkijkpunt vinden. Het is prachtig om de rivier in de diepe kloof te zien, ondanks dat hij erg laag staat. Boven de bergen vliegen de hele tijd roofvogels, en als we even verkeerd lopen komen we mensen tegen die op touwen lopen tussen de bergen in. Zo eng!! Ze zitten wel vast aan een touw natuurlijk…maar toch! Op een van de uitkijkpunten ligt er ook nog een geit lekker te relaxen, zich niets aantrekkend van al die toeristen. Die heeft dit uitzicht gewoon de hele dag! Na een drukke maar heel leuke dag gaan we weer terug naar Castellane. Morgen rijden we door naar Montpellier!

Geschreven door RickenCarmen