Vandaag gaan we op weg naar onze een-na-laatste vakantiebestemming: de Loirestreek. Er zijn in ieder geval drie Châteaus die we willen bezoeken in deze 3 dagen, maar onderweg komen we er nog eentje tegen die volgens recensies de moeite waard is: Château de Valençay. Sinds 1975 staat dit Château op de lijst van historische monumenten. Het stuk grond dat bij het Château hoort is enorm en heeft naast de Franse tuin onder andere een bos en een boerderij. We hebben een audiotour door het kasteel, waar weer ontzettend veel verteld wordt over de geschiedenis. Eerlijk gezegd zijn we al snel allebei compleet de draad kwijt. De apparaatjes werken niet helemaal goed, wat Rick eerder door heeft dan ik. Pas als ik een heel lulverhaal aanhoor over alle muziekinstrumenten terwijl ik in de eetkamer sta, heb ik door dat er wellicht iets niet helemaal goed gaat. Daarnaast wordt het verhaal afwisselend wel en niet als een soort “theaterstuk” verteld. Dus op het ene moment wordt er gewoon over het kasteel verteld, en even later is er dan een gesprek tussen meerdere personages gaande. Komt er nog eens bij dat er een aantal andere bezoekers zijn die de audio niet aan hun oor luisteren, maar het geluid op maximaal zetten zodat er Frans getetter door de kamers klinkt. Gelukkig is het ondanks de onhandige start wel leuk om alles te zien.

Dit Château is ooit van Charles-Maurice de Talleyrand-Périgord, een Franse diplomaat geweest. Omdat hij een klompvoet had en daardoor niet in militaire dienst kon, werd hij eerst bisschop. Talleyrand is lid van het Grondwettelijk Comité van de Nationale Assemblee en schreef mee aan de Verklaring van de rechten van de mens en de burger. Omdat hij ook een ontwerp van de burgerlijke grondwet voor de geestelijkheid voorstelde waarin staat dat kerkelijke eigendommen moeten worden genationaliseerd, werd hij uit zijn ambt gezet. Hij heeft vervolgens hoge functies in verschillende regimes, onder andere onder Napoleon. Hij steunde Napoleon bij zijn staatsgreep in 1799. Als minister van Buitenlandse Zaken ontving hij op Château de Valençay belangrijke relaties. Hij merkte dat Napoleon bereid was om alles te doen om meer macht te krijgen, waar hij niet achter stond. Toen er in 1808 niks meer van Napoleon vernomen werd, dacht iedereen dat hij dood was. Talleyrand was vervolgens betrokken bij de plannen om keizerin Joséphine regentes te maken. Toen Napoleon in 1809 terugkeerde en hiervan hoorde, werd Talleyrand ontslagen. Toen het Franse keizerrijk op instorten stond, in 1814, werkte Talleyrand weer voor Napoleon als lid van het regentschap dat Napoleon voorlopig moest vervangen. Als enig lid van deze raad bleef hij door een list in Parijs toen de vijandelijke coalitietroepen de hoofdstad naderden. Hij kon zodoende de onderhandelingen met de vijand beginnen en de Senaat voor bekrachtiging van deze onderhandelingen bijeenroepen. Mede door Talleyrand kwam het huis Bourbon, waar we alle “Lodewijks de zoveelsten” van kennen, weer aan de macht. Eigenlijk kwam het er gewoon op neer dat Talleyrand erg goed was in iedereen manipuleren, om te zorgen dat zijn politieke ideeën door de mensen die macht hadden uitgevoerd konden worden. Aan het eind van zijn leven keerde hij weer terug naar het katholieke geloof. Hij kreeg een kerkelijke begrafenis, maar bleef in de ogen van de boeren, adel en overige katholieken toch symbool van verraad aan de koning en God, terwijl Talleyrand volgens de liberalen en revolutionairen een groot diplomaat was geweest. Aan het eind van de rondleiding door het kasteel kunnen we nog even in de wijnkelders en in de keuken van vroeger kijken. In de keuken is er een soort 3D-show waar we geen bal van begrijpen want dat is ook weer allemaal in het Frans. Maar we kunnen wel even lekker zitten na al het gesjok door het kasteel, haha.

Na het kasteel bezocht te hebben, gaan we nog even een stukje door de tuinen lopen waar we een geitenverblijf tegen komen. We kijken even bij de geiten (Rick had meteen trek in lamsvlees…) en gaan daarna richting de auto. Onderweg naar de auto kom ik erachter dat ik in de geitenkak heb gestaan. Ik probeer het zo goed als mogelijk weg te krijgen met een takje en het schelpenpad waar we op lopen, wat gelukkig goed werkt. We vervolgen onze reis naar de camping in de Loirestreek, maar moeten eerst nog even tanken en boodschappen doen. Om bij de supermarkt te komen moeten we allemaal dorpen doorrijden met smalle straten en onoverzichtelijke bochten. Als we linksaf willen slaan, zien we dat het bruggetje waar we overheen moeten wel héél smal is. Omdat er ook een tegenligger aan komt, twijfelen we even of we echt wel zo mogen rijden. Rick herpakt zich snel als hij ziet dat hij daar echt mag rijden, en draait de bocht in. Met de rechtervoorband klappen we hard tegen de stoeprand aan en worden even door elkaar geschud. Shit… Ik hoop dat het alleen het rubber van de band is, maar Rick weet zeker dat het de velg is door de harde klap. Gelukkig rijdt de auto gewoon verder alsof er niks is gebeurd. Hopen dat de schade meevalt… Bij het tankstation bekijkt Rick de schade. Hij ziet duidelijk met welk punt we in de stoep gereden zijn, en met welke plekken we daarna van de stoep “afgegleden” zijn. Hij baalt flink natuurlijk, maar realiseert zich ook dat de schade nog erger had kunnen zijn. Later nog maar even rustig naar kijken.

Op de camping parkeren we op een parkeerplek vlak bij de stacaravan, het “hofje” waar we zitten is namelijk autovrij. Het is een nieuw gedeelte van de camping, de bomen en de wijnranken die geplant zijn moeten nog verder groeien. Maar het ziet er nu al leuk uit! We pakken de spullen uit en gaan op de veranda zitten. We hadden al gezien dat er hier meer Nederlanders zijn, en we kunnen alvast wennen aan het Nederlandse gekakel. We kunnen zelfs meeluisteren met het RTL Nieuws, dat iemand een stuk verderop op de tablet aan het kijken is (zijn die mensen half doof of gewoon asociaal?). We eten pasta met zalm en spinazie, wat heerlijk is! Het is ons trouwens echt tegengevallen hoe duur groentes in Frankrijk in de supermarkt zijn. Een paar dagen geleden hadden we broccoli en champignons gehaald. De champignons vielen nog mee qua prijs, maar de broccoli bleek (na het afrekenen zagen we dat pas) €4,- te zijn!! En ook de spinazie voor vandaag wilden we eigenlijk vers halen, maar dat was iets meer dan een halve kilo voor €6,-. Dus de kilo diepvriesspinazie voor €1,- was in ieder geval voor onze portemonnee een stuk aantrekkelijker (en net zo lekker) 😉

Na het eten spelen we weer spelletjes en gaan daarna lekker slapen. Morgen wordt een drukke dag!

Geschreven door RickenCarmen