Vandaag stond in het teken van afscheid nemen en een nieuwe plek vinden.
Yufuin Is een prachtige plek, vriendelijk dorp, platteland, kersenbloesem, rivier, mooi weer en een heerlijke kamer!
Als je dan op weg gaat naar een andere plek, meer stad, (waarvan je gehoord heb dat het niet zo heel mooi is) je na bijna twee weken reizen opnieuw je koffer moet herschikken, het altijd spannend is wat je zult treffen aan het eind van deze treinreis, liggen gevoelens snel aan de oppervlakte....
Als dan de verwaaiende kersenbloesems je ook nog vertellen dat alles tijdelijk is.....want dat is het verhaal van de kersenbloesen :

“”Japanners zien de natuur gelijkwaardig met het leven van de mens. De natuur komt in bloei in het voorjaar, is sterk in de zomer, wordt zwakker in de herfst en eindigt met de onvermijdelijke dood in de winter. Als de bloesems aan het verwaaien zijn, tekent dit het einde van het leven.””

Ook al is de trein waarmee je reist dan spectaculair en ook al word je met een bord van die trein op schoot gefotografeerd 🤨... het gevoel van heimwee kan je zomaar overvallen en dan kun je je voornemen van eeuwig vrede willen bewaren zoals we dat ons in Nagasaki voornamen, niet waar maken. Het was maar een beetje snauwen maar je wilt het niet hè?

Maar gelukkig in Beppu scheen ook de zon en hebben we weer een prachtige kamer met zeezicht! Het lopen langs zee en het zoeken van schelpjes brengt ook weer rust in het hoofd.
‘s Avond hebben we ons weer in een nieuw eet avontuur gestort, een shusi en aanverwanten restaurant waar je via een tablet alle hapjes die je wilt eten aan tikt en dan komen ze op een rails langs zoeven. Met flink hulp van de aldaar werkende dames lukte het perfect en vrijwel helemaal vegetarisch!

Morgen weer een nieuw begin.

Geschreven door Pieter.en.Annemarieke.op.reis