HVandaag gingen we een rustdag houden of een rustige dag...
We hebben eerst onze kamer opgeruimd en onze futtons tot bank gemaakt, dat zit echt beter dan op de grond.
Na het ontbijt heeft Pieter zijn oefeningen gedaan. Hebben we een kopje koffie genomen en zijn we met de bus naar Aso gegaan. Rondgekeken op een mooie ecologische regionale markt, lekkere dingetjes gekocht voor de rest van de dag en zijn we op pad gegaan naar het grote tempelcomplex van Aso. Onderweg de natuur, tempeltjes, dieren, nog meer tempeltjes en interessante beeldjes met rode mutsjes en kleedjes bekeken.

Opgezocht op internet wat dat betekende, zie hier onder:

“””De kami (Kami zijn de geesten, goden, voorouders of natuurlijke krachten die aanbeden worden door de volgers van het shintoïsme. Ze tonen zich aan de mensen via een yorishiro, een medium voor de geest van de kami, meestal een natuurlijk element als de wind, rotsen, bomen) en de bosatsu (bijna Boeddha uit het boeddhisme) zijn soms nauw met elkaar verweven. Er zijn kami die in boeddhistische tempels worden aanbeden, zoals bijv. Inari en er zijn bosatsu die in shintôheiligdommen worden vereerd, zoals bijv. Jizo. De Japanners gaan daar erg makkelijk mee om en doen daar niet moeilijk over. Er zijn veel kami en bosatsu, die onmogelijk hier allemaal genoemd kunnen worden ....
JIizo (eigenlijk Jizô) is een heel belangrijke bosatsu. Op veel plekken bij tempels, gewoon op straat of stukjes bos zien we beeldjes, die Jizo voorstellen, veelal getooid met rode mutsjes, kinderjasjes of kinderslabbetjes. Zijn beelden tonen hem bijna altijd als een monnik met een eenvoudig kleed aan en kaalgeschoren. Hij is daarmee de enige bosatsu die zo wordt afgebeeld en dus makkelijk herkenbaar. Hij is de beschermer van mensen in nood en dan in het bijzonder van reizigers en kinderen. “”

Het wandelen tussen de akkerbouwgebieden door, is niet echt mooi maar in de kleinere gehuchtjes zagen we weer hele verrassende dingen. Toen ik een foto maakte van een tempeltje kwam er een mevrouw naar ons toe en het enige wat ik begreep was dat ze vroeg of uit Amerika kwamen. Maar gelukkig weten we inmiddels het Japanse woord voor Nederland en toen begon ze heel enthousiast te praten, ze ging van alles uitleggen en we snapten er niks van. Met onze vertaal app konden we duidelijk maken dat we naar de tempel wilde, toen wees ze ons de weg, we hebben haar hartelijk bedankt en zijn weer verder gewandeld. Toen we om 12:00 uur door een gehuchtje liepen kwam er opeens uit een luidspreker vrolijke muziek en een zangerige dame die opriep tot iets. We kregen de indruk dat het lunchtijd was…
We moesten ook hele stukken langs wegen waar veel auto’s langs kwamen dat was niet zo mooi maar uiteindelijk kwamen we bij de tempel, de weg ernaar toe was omgeven met kersenbloesem echt heel mooi. De tempel is in 2016 ook ernstig beschadigd bij de aardbeving (ik heb een foto bijgevoegd van een foto op een informatiebord die dat laat zien).
Op het tempelcomplex allemaal kleine tempeltjes en omdat Aso veel bronnen heeft kwam er overal water uit muren en over pijpjes en kon je ook op heel veel plekken met kleine pannetjes, water over je handen gieten. Overal hangen ook kleine witte papiertjes met wensen geknoopt op touwen en er hangen aan heilige touwen hele dunne witte fladder papiertjes die de offerandes zijn voor de Kami.
Onder de kersenbloesem kwamen we een gezin tegen met een dochter in kimono. De moeder vroeg ons heel rechtstreeks waar we vandaan kwamen en vond het heel leuk om met ons te spreken, ze wilde ook graag met ons op de foto en ook haar dochter werd helemaal tentoongesteld. Toen we al verder waren gelopen kwam ze ons nog weer achterna rennen om nog een keer met ons op de foto te gaan. Het was hartverwarmend. Toen werd het onderhand tijd om naar huis te gaan, er kwamen donkere luchten aan....
Helaas ging de eerste twee uur geen bus en het was ongeveer 1 1/2 uur lopen dus zijn we maar gaan lopen.....
Het was ver, het ging een beetje regenen en het werd koud, de zon ging schijnen en het werd warm, broeierig, Er kwam veel verkeer langs met stinkende diesel vrachtwagens, kortom het was een uitdaging. Op 2 km voor het pension konden we gelukkig even koffie drinken. Met een warm bad in het vooruitzicht hebben we het gehaald. In het totaal vandaag weer 17 km gewandeld (lekker rustige dag 🥴.)
Na het heerlijke bad in kimono de laatste avond maaltijd hier in dit pension gebruikt. Het eten is echt heel bijzonder (ook al zouden we na misosoep bij het ontbijt én het avondeten ook wel een cracker met pindakaas of kaas lusten😉)
De rijst werd aan tafel gekookt in een heel bijzonder pannetje maar dat was natuurlijk veel te veel dus toen heeft de mevrouw van het pension er twee rijstballen van gemaakt voor morgen onderweg, haar moeder die ook in het pension helpt, kwam er nog twee schoteltjes en twee paar stokjes bij brengen want zij dacht vast dat wij het vanavond nog gingen opeten… We zijn hier echt ontzettend verwend.
Morgen reizen we weer verder, we hebben vandaag plaatsen in de bus gereserveerd.

Geschreven door Pieter.en.Annemarieke.op.reis