Dag 23 Guiglia - Pracchia 74 km.

Vanmorgen was ik al om 7 uur wakker, luikjes opendoen en je hoort de vogeltjes stjilpen. Eruit dan maar, alvast tassen inpakken en aankleden. Het ontbijt staat al klaar voor ons. We zijn de enige ontbijters...

Voorzichtig gaan we op weg, willen niet verkeerd fietsen want we zitten in de bergen. Maar we gaan goed. Eerst 2x een klim van 5% en daarna nog een keer 7% omhoog. We zijn dan 15 km verder op de route, in Zocca. Een dorpje hoog in de bergen. We drinken koffie en laden de batterijen bij. Ik bezoek een kerkje terwijl Cor de wacht houdt bij de fietsen. Boven in t dorp nog een paar mooie uitzichtfoto's en dan weer op de fiets. Er volgen nog wat heuveltjes en dan volgt er een afdaling van 20 km. Het is alsof je in een film rijdt, haarspeld bochten, sommige stukken minder snel en magnifieke vergezichten. We stoppen bijna niet voor foto's, zonde als je een lekker vaartje hebt, zegt de fotograaf, sla maar op in je brein..... En dat is ook zo, het is niet vast te leggen. Eenmaal stop ik voor een filmje, dat geeft het beter weer. Tijdens t afdalen hebben we ook de jas weer aan gedaan want het is dan koud.

In Poretta maar even van de fiets om weer op te warmen. Het is 22 graden en wij zitten te bibberen.
Dan moeten we nog 15 km naar Pracchia, berggie op. Maar oh, oh ook dat is weer super gaaf. De Reno, een riviertje komt steeds lager te liggen en het spoorlijntje ook. De rest is bos..... Dit maakt de afgelopen 3 dagen weer helemaal goed!! Prachtig, hier doen we het voor!!

Na een uurtje bereiken we het Hotel. Het is er een uit vervlogen tijden, al jaren familiebezit. Met een winkeltje ernaast met mega veel kunstbloemen, versiersels en kerstspullen. Ojah en annex restaurant, nu gerund door een allerhartelijkst echtpaar. We krijgen wat te drinken in de tuin. Deze is nog niet seizoensklaar. Maar dat vinden wij niet erg. Dan tilt de dame mijn tassen naar boven, 2 hoog. Onderweg kijk ik mijn ogen uit. Nog meer bloemen, schilderijen, spullen en prullaria...

De kamer is klein, wij noemen het gedateerd maar ozo schattig. Even de rituelen doen en dan naar het Restaurant. Di Mama is zelf de kok en zoonlief van 21, student geschiedenis in Florence, doet de bediening. In keurig Engels. Lieve knul, wilde eigenlijk ergens anders in Europa gaan studeren. Deed ie niet want dan zat Di Mama zonder ober.....

Heerlijk gegeten, vooral het dessert, iets met warme pistache. En nu snel onder de wol want boven op deze berg is het 7 graden. Gelukkig is er wel verwarming.
Ennuh, de Paus heb ik al "gespot", in 't kerkje in Zocca......😇

Ciao

Geschreven door Pelgrimvooraltijd