Whow, wat een dag.

Ik had wat startproblemen, vertrok pas tegen 10 uur. Maar ik was niet de enige die zo laat vertrok. Het Spaanse echtpaar liep na 10 minuten ineens achter mij. Dus samen opweg. De vrouw spreekt geen Engels, maar haar man des te beter. We hebben 7 km lang mooie gesprekken over vooral de Camino, wat het met je doet, waarom je het doet. Veel raakvlakken. Na 7 km stop ik voor een kleine pauze op een super leuk plekje bij een alternatieve man. Ik mag mijn eigen koffie bij hem opdrinken. Onderwijl biedt hij mij van alles aan, fruit, lekkere koekjes. Maar dat sla ik af.

Dan weer verder, en wordt ingehaald door ook iemand van gisteren. We wensen elkaar Buen Camino en we gaan op ons eigen tempo verder. Ik merk bij mijzelf dat ik er nu lekker inzit, en loop gedachteloos te genieten. De kilometers gaan eigenlijk vanzelf. Fijn, maar ik heb dan ook niets anders te doen dan lopen.... Er volgt weer een afdaling door t bos. Het doet mij niet zoveel meer. Ik loop dan wel alleen maar dat doen er zoveel. Daar houd ik mij aan vast. Ondertussen begint het te regenen. Ook dat is niet erg. Ik heb een goede jas, een hoes om mijn tas en een sneldrogende broek......

Eenmaal uit t bos is t weer droog en eet ik een stukje stokbrood uit mijn tas. Nog 5 km te gaan en dan ben ik in Finesterra. Voor veel Pelgrims t eindpunt. Dat was t voor mij ook in 2014, maar nu ga ik verder want ik hoef nog niet naar huis. En dan op zoek naar de Auberge. Een hele fijne dit keer, echt zoals ik t fijn vind. Kleinschalig, een blije hartelijke jongeman en een wat oudere man ontvangen mij aardig. Ik mag donativo koffie, thee, fruit etc nemen. Het avondeten is een gift van hen. Super toch! Ik doe gewoon wat extra in die donativopot!! Mijn tas wordt naar boven getild......

En dan loop ik nog ff naar de kaap. Ik had t niet verwacht, maar dat doet toch wel iets met mij. 122 km in 1 week is misschien voor een doorsnee Pelgrim een peulenschil. Maar voor mij toch een hele afstand. En niet pijnloos. Maar..... No pain, no glory, denk ik dan maar. Want verder is t super!
Ik blijf een poosje zitten op een steen, maak DE foto en loop dan langzaam terug. Geen haast, want t eten wordt pas om 20.00 opgediend.

Na een lekkere douche aan tafel. Ook schuiven er mensen uit Duitsland, Lithouwen en Italië aan. Er is lekker gekookt voor ons, pasta en Mixed Salad. En dan denk ik dat t klaar is. Dus niet, een heerlijke tiramusu van rood fruit en koffie als dessert. Zooooo lief!!

Nu nog ff naar de route van morgen kijken, kort stukje, naar Cee. Tandjes poetsen en te bed.

Buenos Noches.

Geschreven door Pelgrimvooraltijd