't Wekkertje ging om 7 uur want om 7.30 werd ik aan 't Engelse ontbijt verwacht. Ik doe echt mijn best om te integreren, drink Engelse thee, loop aan de verkeerde kant van de weg, accepteer het Engelse weer. Maar om nou de dag te beginnen met worst en spek...... Dat ging m echt niet worden. Dus maar een geroosterd boterhammetje met een beetje honing (eigenlijk bedoeld voor in die Engelse thee)

De koffie dronk ik maar weer boven toen ik mijn spullen ging pakken. Gelijk de gamashen omgebonden want de route zal uit veel gras bestaan vandaag. Nat gras...... het miezert aanhoudend. Krentenbollen, nog uit Nederland, thermoskan voor warme drankjes en water mee. Want horeca is er bijna niet op deze etappe.

We worden met een taxi opgehaald en worden naar 't beginpunt gebracht. Uitstappen en een stempel scoren in de plaatselijke pub. Leuke overeenkomst met de Camino! We starten in Bownes. Dat ligt aan zee. Even op de foto bij de officiële start en dan zetten we de eerste stappen op Hadrian' s Path zoals 't regelmatig op de wegwijspalen staat. Het pad is gemarkeerd met Eikels..... Ik ga nog opzoeken waarom!

Bownes is een klein dorpje waar we zo doorheen zijn. Leuke kleine huisjes maar verder niets. We worden op de foto gezet bij een wegwijsbord door een man die dit bord gemaakt heeft en vraagt waar we vandaan komen. Hij hangt de letters Amsterdam erop, maakt de foto en vraagt 5 pond...... English Business😝

Dan gaan we 't landschap in. Eerst een pad door 't bos en dan de wei in. Inmiddels ben ik de groep een beetje uit 't oog. Dus glibber ik in mijn 1tje tussen de koeienvlaaien door. Klaphekje door en de vlaaien worden vervangen door schapenkeutels. En de groep..... zie ik niet meer. Maar zo hadden we 't ook afgesproken, ieder in zijn eigen tempo. En ik kan best zelfstandig eikels vinden.....

Een flink stuk steenslagpad waar ik andere Engelsen ontmoette. Die liepen m tegengesteld. Ik bof..... want de regen komt bij mij van achteren. Dat is lekkerder lopen dan met regen in je gezicht, met regendruppels op je bril word je uitzicht toch een stuk minder.......
Dan zit Joke op een steen op mij te wachten. We roken een sigaretje, Joke gaat weer en ik neem een bakkie uit de thermosfles. Dan vervolg ik mijn weg weer over een lang, lang glinsterend asfaltlint, the Solway. Af en toe rijd er een auto voorbij. Dan doemt er in de verte een soort van schuilhutje op. Het eerste bankje na 10 km..... En wie zit daar? Joke weer. Samen eten we ons broodje. Er komen nog meer wandelaars in gekleurde regenpakken. En zo eten we bil aan bil ons broodje. Een vrolijke bedoening.

We vervolgen onze weg weer. Vanaf nu geheel in plastic. Het regent niet hard maar wel genoeg om doorweekt te raken. Ik ben blij met mijn nieuwe regenjas. De flapperende poncho kan in de tas blijven! De gamashen en regenbroek beschermen de onderkant. En om mijn tas zit een hoes. O
Dan bereiken we Burgh-by-Sands. De groep heeft daar gepauzeerd in de Pub en staan alweer in de startblokken om verder te gaan. Ik besluit dat het genoeg is voor vandaag. Zij gaan door tot Carlisle, nog 10 km verder. Die doe ik samen met Joke per taxi. Want....... Ik weet mijn grens en moet nog een week.

De spuit werkt trouwens prima!! Geen centje pijn. Alleen zijn mijn stappen kleiner als de rest van de groep, heb wel de zelfde cadans. Maar daardoor raak ik wel wat achter. Gelukkig heb ik zelf een kaart en een mobiel.

Dus ik ik kom er wel!

Geschreven door Pelgrimvooraltijd