Vanmorgen een tostada in de Alberge gegeten, envelopje met 4 euro aan de rugzak en weer gaan. Niet echt super geslapen, wel lekker warm onder t dekbed, maar vaak wakker.

Ik liep een beetje gelijk op met een jong stelletje uit Signapore. Asfaltweggetje door kleine dorpjes, dan door Alveiroa. Ik had bedacht dat dat een wat grotere plaats zou zijn met een winkeltje. Maar helaas, geen winkel. Wel een bar voor koffie en verse jus d'orange.
Dan volgt er een stuk onverhard. Bergen en heel veel brem wat in bloei staat. Inmiddels word ik ingehaald door een ploegje uit Ierland. Fijn, kan er ff gekletst worden. Ook loopt er een man uit Japan mee die wel eens in Holland is geweest. Vertelt waar ie allemaal is geweest. Mooi, dan hoef ik alleen maar te luisteren want t is weer op en af.....

In Logoso eet ik een bocadillas bij de Auberge. Leuke jongen die t runt en verder is er niemand. Als t op is weer verder door t bos. Dan kom ik in Hospital, herberg gesloten maar wel prachtige bronzen wandelschoenen bij de deur. In mijn boekje leek t dat hier de splitsing zou zijn. Links voor Finesterra en rechts naar Muxia. Maar ik zie niets. Gewoon de gele pijlen dan nog maar ff volgen. Maar na 1 km dan toch 2 paaltjes..... ik volg dan richting Muxia.
De meeste Pelgrims gaan eerst naar Finesterra maar ik doe t graag anders, hihi

Het parcour gaat de eerste km over de asfaltweg naar Dumbria. Er is bijna geen verkeer, dus niet erg. In de verte zie ik de oceaan. En er staan hier heel veel windmolens. Dan toch nog 2 km bos en dan ben ik in Dumbria. Ook al weer een gehucht. Dan is t ook niet moeilijk om t Pension te vinden waar ik overnacht. Netjes, maar weer geen andere Pelgrims. Ik heb geen zin om alleen te eten. Dus een broodje, fruit en yoghurt zittend op mijn bed gegeten. Ik heb
een "room with a view". Ik kijk uit op t kerkje van Dumbria en onder mijn raam staat een citroenboom.

Van de Pelgrims die ik dan wel spreek valt t op dat ze allemaal haast hebben, lange afstanden moeten lopen anders halen ze hun vliegtuig niet. Gelukkig heb ik die stok niet achter de deur. Ik neem de tijd en zie wel waar ik eindig. Ik moet ook met t vliegtuig mee maar dat duurt nog heeeeel lang. Ook hebben er veel last van blessures. Het Duitse meisje dat vannacht naast mij sliep zou ook hierheen komen maar had een zeer been. Aan haar uitgelegd hoe dat gaat met bagagevervoer en t telefoonnummer van t Pension gegeven. Maar ze is er nog niet......

Geschreven door Pelgrimvooraltijd