En ook gisteravond weer heerlijk buiten kunnen eten. Nog maar even genieten van het mooie weer. Zal nog een tijdje duren voor wij in Nederland weer 's-avonds aangenaam buiten kunnen zitten.
Vannacht heeft behoorlijk gewaaid en geregend met de nodige donderslagen. De tuin lag vanmorgen dan ook bezaaid met afgewaaide takken. Door de regen naar het huis waar het ontbijt wordt geserveerd. Voorlopig het laatste ontbijt in Oeganda. Of het nu gepocheerd, gebakken, een omelet of scrambled eggs zijn, eerlijk gezegd zijn wij ook wel klaar met iedere ochtend eieren of de diverse pannenkoeken.
Wat het weer betreft hadden wij onze laatste dag wel anders verwacht. De gehele ochtend regent het.
Tussen 11 – en 12 uur zou onze vriendin Roy komen. Tegen 12:30 kwam een appje dat ze onderweg was van Kampala naar Entebbe, maar dat het ontzettend druk op de weg was. Omdat het al aardig tegen lunchtijd begon te lopen hebben wij maar afgesproken dat ze naar Caramel zou komen en niet naar het guesthouse. Tegen 14:00 uur kwam ze dan eindelijk aan. Het huilen stond haar nader dan het lagen, want met zijn 16-en in een Matatu is geen pretje, zeker wanneer je vanaf 11:00 uur onderweg bent. Een Matatu is een busje dat mensen oppikt die langs de kant van de weg staan. Zo kan het dus voor komen dat je om de 5 minuten mensen moet in- en weer uitladen. Schiet dus niet echt op. Maar goed, is was er en dan was het belangrijkste. Wij hebben gezellig met elkaar zitten kletsen tot het moment daar was om afscheid te nemen. Altijd weer een moeilijk moment.
Bij aankomst in het guesthouse, het weer is inmiddels behoorlijk opgeklaard, wordt op ons verzoek een tafel in de tuin gezet om hier onze laatste avondmaal te nuttigen.
‘s-Morgens hadden wij al onze koffers in orde gemaakt, dus het was nu nog alleen even douchen en nog van de laatste zonnestralen genieten.
Als afscheid krijgen wij nog van Hope, manager, en Naomi, assistent-manager, een flesje wijn en 2 blikjes Nile Special mee. Een leuke attentie. Graag zouden wij morgen nog hun Christmas-partij willen meemaken, maar helaas. Wij zijn dan al thuis te blauwbekken.
Om 20:30 uur worden wij naar het vliegveld gebracht. Bij het online-inchecken blijkt dat wij niet de stoelen krijgen die wij gereserveerd en dus betaald hadden. Dat was ook al het geval op de heenreis. Dit kwam omdat een aantal mensen Nederland werden uitgezet en hiervoor onze stoelen werden gebruikt. Gelukkig kregen wij toen wel soortgelijke stoelen zoals wij dit gereserveerd hadden, alleen een andere rij. Nu hebben nu stoelen in het midden van het vliegtuig gekregen. Echt balen. Gelukkig is bij de incheckbalie een vriendelijke Oegandese KLM-medewerkster die alsnog voor ons goede stoelen geregeld.
Zo’n nachtvlucht blijft toch altijd wel weer vermoeiend. Wij moeten wel zeggen dat KLM, ooit Neerlands trots, knap achteruit gaat. Zodra je opstijgt, in onze geval iets voor 24:00 uur, krijg je een flesje water, een warme maaltijd en je kunt u drankje bestellen. Tegen de ochtend krijg je een voorverpakt broodje met, het is niet te geloven, omelet en koffie, thee of een frisdrankje. That’s it!
Trouwens wel weer een leuke serie kunnen bekijken.
En zo laten wij Entebbe onder ons langzaam verdwijnen.

Geschreven door Ottengas.reizen