Zoals gebruikelijk 06:00 uur op, 06:30 uur ontbijt en om 07:00 uur vertrekken voor de walkingsafari. We hebben lekker geslapen, ook al hoor je ’s-nachts wel wat getrommel van het dorp dat iets verderop ligt. Door het park rijden we naar het hoofdkwartier van de UWA van het park om ons te melden. Onder het rijden zien we een boom vol bavianen en wrattenzwijnen (overigens niet in de boom) in soorten en maten. Als we ons bij de UWA gemeld hebben krijgen we een ranger mee. Voor we echt gaan wandelen, rijden we eerst weer een stuk terug om op een open vlakte te komen. Nadat de ranger gevraagd heeft waar ons interesse naar uit gaat begint de ongeveer twee uur durende wandeling. Eerst lopen we naar het moeras. Een wrattenzwijn, dat onder een bosje zich had verscholen, schrikt van ons en rent als een speer weg. Hij is van ons geschrokken, maar wij ook van hem. Tijdens het lopen vertelt de ranger iets over termietenheuvels, vogels, dat we over een pad lopen waar hippo’s ’s-avonds lopen te grazen. Bij het moeras klimmen we de uitkijkpost op en genieten van het prachtige uitzicht. De schoenbekooievaar (is een trage vogel en brengt de meeste tijd door met onbeweeglijk stilstaan, terwijl uitrustend en spiedend naar vis. Als hij wil vliegen, stellen zijn sterke vleugels hem in staat om na een paar sprongen vrijwel verticaal op te stijgen. Hij zweeft op de thermiek met zijn nek ingetrokken, dicht tegen zijn lijf aan), die in dit gebied moet verblijven, zien we echter niet. We lopen weer terug en zien een hippo achter een bosje lopen op weg naar het moeras. We willen niet zeggen dat hij rakelings voorbij loopt, maar dichtbij is het wel. Wanneer we verder lopen zien we in de verte zebra’s, zeer schuwe topi’s en impala’s. Alleen in dit park in Oeganda zijn impala’s te vinden. Eigenlijk vreemd want zowel in Kenia als Tanzania wordt je bij wijze van spreken overspoeld door deze dieren. Ook de schuwe elanden zijn alleen in dit park te vinden. Helaas zien we ze dit keer tijdens de wandeling niet. Af en toe zie je dat rond een boom of en bepaalde plek gaas is geplaatst. Het blijkt dat een dergelijk gebied wordt afgeschermd voor onderzoek. Naast wat al genoemd is zien we nog buffels, hartebeesten, mooie spinnenwebben en natuurlijk weer de waterbokken. Tegen plm. 10:30 uur zijn we weer terug in Eagles Nest waar we nog van de wandeling aan het nagenieten zijn. Na het ontbijt (voor vertrek hebben we alleen maar koffie/thee gedronken. We hadden afgesproken na de wandeling te gaan ontbijten) hebben we tot plm. 13:00 uur even rust. Dan de lunch en daarna een boottochtje over Lake Mburo. De lunch bestaat uit een tosti. Een wat vette tosti waar Ingrid tijdens de boottocht wat last van zal krijgen. Door het park rijden we naar het meer waar een klein motorbootje al op ligt te wachten. Drie Amerikanen komen bij ons aan boord. Het commentaar van een van de Amerikanen op de camera van Ben is: “Je zult wel een vogelaar zijn?” Nou niet echt! Maar Ben vertelt wel het verhaal dat er in Nederland een heel klein vogeltje met grote ballen leeft. Het zogenaamde Oei-Oei vogeltje. Iedere keer als het vogeltje landt roep het “oei, oei”. De Amerikanen vinden het een prachtig verhaal. Wanneer ze van de boot afkomen, wordt dit verhaal meteen aan hun chauffeur verteld die dubbel klapt van het lachen. Tijdens de boottocht varen we langs nijlpaarden. Het zijn gigantische koppen die boven het water uitsteken. In de papyrusplanten zien we een Kingfisher met prachtige kleuren. Iets verder ligt een krokodil van redelijk formaat, maar wanneer we dichter bijkomen, glijdt hij het water in en kunnen hem niet meer zien. In totaal hebben we tijdens deze tocht wel twintig visarenden gezien. Visarenden leven als paartjes. Dus als je een visarend ziet moet altijd in de buurt nog een visarend zitten. We zien ook een krokodil bij een boomstam liggen. Als we goed kijken ligt deze boomstam vol met kleine pas geboren krokodillen. Ogen nog dicht en een formaat van plm. twintig cm. We zien van dieren in allerlei formaten. Zo zien we een buffel, nijlpaarden, maar ook een boom vol wevertjes met wever nestjes is mooi om te zien. Het mannetje maakt een nestje en wanneer dat klaar is maakt het vrouwtje op basis van het nestje de keuze met welke mannetje zij verder wil. Ja… werk aan de winkel voor de heren. Als we weer aan land zijn, sprint Ingrid naar het toilet vanwege de te vette tosti. We drinken nog wat bij het “restaurant’ voor we al gamedrivend weer terug naar Eagles Nest rijden. De lucht wordt steeds donkerder. Als we het maar droog houden! Helaas. Na ongeveer een kwartier met het dak open gereden te hebben, begint het toch wel zo hard te regenen dat we het dak dicht moeten doen. Iets verderop stoppen we om de ergste regenbui voorbij te laten gaan. Dan is het bijna weer droog om vervolgens weer met bakken naar beneden te komen. We wachten ongeveer een half uurtje om te besluiten om toch maar weer te gaan rijden. Vanwege de beslagen ramen en de dieren die aan het schuilen zijn, is er weinig te zien. We rijden nog wel door maar echt met plezier is het niet. Ook de wegen worden er niet beter op. We gaan weer terug. In de verte zien we op de heuvel Eagles Nest liggen. Als we door de bananenplantage rijden zien we een brommer in een plas water liggen. De bestuurder en een jongetje proberen de brommer weer overeind te krijgen maar vanwege de modder glijdt de brommer steeds weer weg. Eindelijk hebben ze het voor elkaar gereden en met beide benen op de grond glibbert de bestuurder verder. Nu wij! Richard zet de auto in 4-wheel modus en ook wij glibberen over de weg. Gelukkig is het maar een klein stukje dat de weg zo is. De steile weg naar de lodge is ondanks de regen goed begaanbaar, maar vragen ons af of je dit wel met een gewone auto zou halen. Vanwege de regen is het wat kil en heb je echt een vest nodig. Vandaag zijn we enige slapende gasten. De groep van gisteravond is vandaag weer vertrokken. Er zitten wat lokale gasten in het bankstel die even wat komen drinken. Ze zijn toch wel nieuwsgierig geworden naar wat er bovenop de heuvel gebouwd is. Het is goed dat bij de bouw maar ook daarna de lokale bevolking betrokken worden. Ze kunnen het je erg moeilijk maken als ze je niet zien zitten. Ben heeft geen trek in warm eten en vraagt of het mogelijk is om pannenkoeken te krijgen. Dit is geen probleem. We drinken wat, we maken wat foto’s van het schooltje dat in de diepte ligt en degene die gras aan het planten is, en lezen wat tot het lezen vanwege het invallen van de avond steeds moeilijker wordt. Als Richard ons gezelschap komt houden besluiten we met elkaar te gaan eten. Ben krijgt als voor gerecht 2 dikke bananenpannenkoeken, Richard en ik pindasoep. Na de 2 pannenkoeken is de maag van Ben zo goed als gevuld. Maar ja, je wilde pannenkoeken en je zult ze nu krijgen ook. Richard en ik krijgen een fish stew met rijst en Ben…. 2 dikke pannenkoeken. Hij kan bijna niet meer. Als dessert…. Pannenkoeken. Omdat we morgenochtend vroeg vertrekken wordt gevraagd of wij misschien wel p……ken voor onderweg willen. Echt niet!

Geschreven door Ottengas.reizen