Hieperdepiep Marco! Niet alleen Marco is jarig, maar ook Richard die in de keuken werkt. Het keukenpersoneel komt dan ook met een chocoladetaart op de proppen die Marco en Richard samen moeten aansnijden. Mmmmmm, heerlijk zo’n chocoladetaart bij het ontbijt! Na het ontbijt gaan we weer naar het internetcafé, want het begint er nu toch wel om te spannen. Morgen gaan we tenslotte naar Rwanda. Helaas. Weer geen post. We lopen Kisoro nog even door. We zijn nog op zoek naar honingazijn. Het flesje wat we vorige keer kochten is aan vervanging toe. Helaas. In de meeste beekeeping-winkeltjes verkopen ze wel honing, maar geen honingazijn. Enkele winkeltjes verkochten helemaal niets. Compleet leeg. We lopen weer terug naar het hotel. Het is prachtig mooi zonnig weer. Ingrid trekt wat luchtigere kleding aan om lekker van dit zonnetje te genieten. Marco en Karen hebben een afspraak met de masseuse die in het hotel is. Als Ingrid hoort hoe lekker dat is maakt ook zij een afspraak. Om 17:00 uur is zij aan de beurt, maar nu eerst lekker in het zonnetje zitten. Muziekje en boekje erbij. Helemaal goed. Aan Annette vragen we waar we het beste geld voor Rwanda kunnen wisselen. Meestal is het wisselen aan de grens niet echt geweldig. Omdat Marco jarig is heeft hij ook Isma en Annette voor de lunch uitgenodigd. Als we aan Isma vragen waar wij geld kunnen wisselen dan heeft hij wel weer een adresje. Na de lunch gaan we met Annette en Isma op pad om geld te wisselen. Voor een winkel in Kisoro stoppen we. Isma gaat de winkel in en komt met de eigenaar weer naar buiten. In de auto wordt afgesproken hoeveel geld we willen en tegen welke koers. We geven het geld en de man loopt weer zijn winkel in. Zou hij nog wel terugkomen? Niet veel later komt hij gelukkig weer naar buiten met in zijn hand een groot pak geld. We checken nog even hoeveel geld we zouden moeten krijgen en tellen wat wij van hem krijgen na. Gelukkig, het klopt. We rijden weer terug naar het hotel. Het is intussen aardig bewolkt en het zal niet lang meer duren voordat de eerste regendruppels gaan vallen. Als we in het hotel terug zijn, pakken we ons boek en gaan bij de open haard zitten. We zitten nog niet goed en wel en de regen komt weer met bakken uit de hemel. De groep Duisters en Oostenrijkers is nog niet terug van hun gorilla-tracking. We zijn eigenlijk wel benieuwd of zij de gorilla’s net zo snel en goed gezien hebben als wij. Tegen 16:00 uur komen ze aan. Compleet doorweekt en chagrijnig van hier tot Tokio. Ze hebben ruim 2 uur moeten lopen om 3 van de 19 gorilla’s te kunnen zien. Deze 3 waren ook nog moeilijk te zien omdat ze in bosjes zich verscholen hadden. Toen ze weer terug gingen lopen begonnen het te hozen. Echt blij zijn ze dan ook niet. Hun reisbegeleider krijgt dan ook de wind van voren als hij bij het avondeten aanschuift. Volgens deze groep is het allemaal zijn schuld. Toch knap dat je als mens het kan laten regenen en gorilla’s zo ver krijgt dat ze niet te voorschijn komen. Of zouden de gorilla’s een hekel aan Duitsers en Oostenrijkers hebben? Ondertussen zegt Ben nog even fijntjes dat je gorilla’s in de dierentuin meestal wel ziet. Zo maak je geen vrienden!!!Om 17:00 uur gaat Ingrid naar de masseuse. Haar benen zijn toch wel wat stijf van het lopen van gisteren. Een masseuse (Ingrid had liever een masseur gehad, je weet wel zo'n hele grote zwarte!) is dan niet verkeerd. Vanavond onze laatste gezamenlijke maaltijd met Karen en Marco. Morgen gaan zij met Isma naar Lake Mburo en wij met Annette en Nathan (de vervanger van de onvervangbare Isma) naar Rwanda. Ook vanavond krijgen we taart vanwege de verjaardag van Marco. Dit keer heeft Annette het geregeld. Het is een mooie opgemaakte taart. Alle aanwezigen krijgen een stukje. Eigenlijk is de taart iets te klein hiervoor, maar het gaat om het gebaar. Na het eten gaan we naar de bar. Ook Nathan is er en kunnen we met hem kennismaken. Een compleet andere persoonlijkheid dan Isma. We weten ook dat er geen tweede zoals Isma is. Na het eten gaan we nog naar de bar om wat uit te buiken en een afscheidsdrankje te nemen.

Geschreven door Ottengas.reizen