Na een vermoeiende vlucht komen we dan eindelijk op de plaats van bestemming aan. Het is nog even spannend op het vliegveld van Johannesburg. Op de band waarvan men heeft gezegd dat daar onze bagage ligt, bleek niets te liggen. Heel fijn. Dus op naar deDolphin Shadow Restaurant balie voor zoekgeraakte bagage. Na alles te hebben doorgegeven denkt Ingrid “Toch nog maar even alle banden langs lopen, want je weet maar nooit.” En inderdaad op een geheel andere band liggen onze rugzakken netjes rondjes te draaien en te wachten totdat ze er afgehaald worden. Een pak van ons hart. Vervolgens snel naar onze vlucht naar Hoedspruit, echt veel tussentijd is er niet meer.

In Hoedspruit staan Rob (cursusleider) en Jenny (medecursist) op ons te wachten. Jenny is met de bus vanuit Johannesburg gekomen en vervolgens bij het vliegveld gedumpt.

Het kamp bestaat uit een rondhuis waarin 4 slaapkamer voor 2-personen en een keuken uitkwamen op een grote ruimte waarin een grote tafel staat. Aan deze tafel zullen wij onze maaltijden nuttigen. Voor deze grote ruimte is een nog een ruimte waar wat gemakkelijk stoelen, boekenkast, etc staan. Ziet er allemaal leuk uit. Iedere kamer heeft zijn eigen toilet en douche. Elektriciteit is er alleen tussen 16:00 uur en 19:00 uur via een generator. De verlichting bestaat dan ook uit olielampjes en houtvuur zorgt voor warm water. Annie en haar zoon John zorgen voor het schoon jouden van het huis, afwas en het verzorgen van het houtvuur. Buiten het huis is een ronde plek waar ’s-avonds vuur wordt gestookt. Ook is er een plek waar je kon braaien (barbecueën op z’n Zuid-Afrikaans) en waar overdag constant een waterketel op kookt.

In het kamp blijken al enige cursisten aanwezig te zijn en ook de vriendin van Rob (Cassey, iemand die zichzelf nogal al boeiend vindt. Later meer daar over!) was aanwezig. Ingrid is moe van de reis en gaat dan ook even op bed liggen totdat de club compleet is. Inderdaad er zijn bedden aanwezig.

Wanneer iedereen aanwezig is komt het bekende verhaaltje; wie is wie, wat zijn de doelstellingen van een ieder, en de huisregels. Dit laatste valt nogal tegen. Het blijkt dat we ZELF moeten KOKEN!!!!!!! Iets wat niet in de reisbescheiden staat. Om de zoveel dagen ben je dus aan de beurt om op die dag voor het gezelschap, dat uit 12 personen bestaat, ontbijt, lunch en diner te verzorgen. Verder wordt er dan ook verwacht dat je de anderen gaat wekken en zorgen dat er dan thee/koffie water is. Dit betekent dat je een uur eerder op moet om warm water te krijgen. Een grote ketel op een butagasfornuis gaat niet echt snel!

Ben en Ingrid zijn de enige niet Engels sprekende van het gezelschap. Rick, Kaz en Jenny komen uit Engeland, Ian uit Ierland, Malcom, Suzette en Carl uit Johannesburg en Charlene/Jackie (Jackie heet eigenlijk Charlene, maar wil graag Jackie genoemd worden) uit Zimbabwe. Het valt dan ook best wel tegen om elkaar te begrijpen. Vooral het Zuid-Afrikaans engels is lastig. Cassie en Rob hebben koken deze avond.

Hierna wordt het plan voor de volgende dag besproken. Half 6 op, 6 uur koffie/thee met een beschuitje en daarna lopen.

Na het eten gaan we meteen naar bed, want we hebben tenslotte toch een nacht overgeslagen. Het slapen in een vliegtuig blijft een ramp.

Geschreven door Ottengas.reizen