Vandaag is het wandeldag 90. Toch weer vroeg wakker en na een lekker ontbijtje met gebakken eieren op toast gingen we van start. Het was helemaal niet druk onderweg. Dat is het fijne van slapen in een dorpje voor of na het einde van de vastgestelde route.
We liepen weer door een mooi bos. De weg liep wel steeds omhoog en omlaag. Altijd fijn zo’n workout in de ochtend. Een oudere Franse fietser was het toch te steil en moest gaan lopen.

Na 6 km wilden we pauzeren. We liepen langs een camping en daar stond een helikopter. De piloot stapte net uit en Gerard vroeg voor de grap of hij ons niet even naar Santiago kon vliegen. “Dat laatste stukje kun je ook nog wel lopen “ zei de piloot lachend.
Bij de camping was het druk in de bar dus we liepen door. In Arzúa aangekomen namen we de pauze voor een kopje koffie.

Na de koffie gingen de gele pijlen door het oude gedeelte van Arzúa en langs een klein kerkje. Daar een stempel gehaald en weer verder gelopen.Weer door het bos dat rook naar menthol. Het stond er vol met eucalyptusbomen. Daar kwamen we Mathias tegen. Onze Duitse vriend van deze Camino. We bleken in hetzelfde pension te slapen en we liepen samen verder.

Nog een kleine pauze voor wat fris en een snack en rond 13:00 hadden we onze kilometers alweer erop zitten. Inchecken bij het pension en op het terras een biertje gedronken en een broodje gegeten. De eigenaar wilde voor ons vis maken als lunch. Heel speciaal zei hij. Maar dat hoef ik niet in de middag. Mathias nam het wel en het bleek Pinto te zijn. Volgens Mathias erg lekker. Na een paar drankjes lekker douchen en wat rusten. Straks maar eens kijken wat de avond brengt.

Rond 18:30 gingen we dineren. Mathias was ook van de partij. Dit keer geen pelgrimsmenu maar steak van het huis. Echt heerlijk klaargemaakt door oma (Teresa). Nog een klein gaatje voor het toetje en de buik was weer vol. Gezellig nagetafeld tot het tijd was om te gaan slapen.

Morgen de een na laatste etappe naar Lavacolla.

Geschreven door Langenweg