De hostel (Casa Nahia)waar we vannacht geslapen hebben verdiend een dikke 10. Echt alles goed verzorgd en een uitstekend ontbijt. Zoveel zelfs dat we brood mee konden nemen voor onderweg.

Na een paar km gelopen te hebben kwamen we bij een kerk een jongen uit Noord-Korea tegen. Hij vroeg waar we vandaan kwamen en wilde een stukje met ons mee lopen. Prima hoor. Zijn naam was Shuen. Hij had zere knieën, omdat hij de berg bij SJPdP had onderschat en er in één keer overheen was gelopen met een zware rugzak van 13 kilo.

Net toen we door wilden lopen zagen we bij de bankjes een telefoon liggen. Shuen wist hoe we de telefoon konden openen en we stuurden een app naar iemand uit de favorietenlijst. Na een tijdje ging de telefoon en er sprak een Italiaanse vrouw. Ze verstond geen Engels, maar we kwamen er achter dat de telefoon van haar man was. Later belde haar man terug en die sprak een beetje Engels. We spraken af dat hij ons op zou wachten bij onze slaapplaats in Azqueta. Dat was nog wel 8 km lopen, dus hij moest geduld hebben.

Shuen vertelde onderweg dat hij zijn fluit had meegenomen en daarmee geld ophaalde om te overnachten. Als hij niet genoeg had verdiend sliep hij in zijn tent.
Gerard gaf hem nog water en een pijnstiller voor zijn knieën. Hij was heel dankbaar en riep:” nu zijn jullie mijn ouders”. We deden nog een dansje voor een pelgrim uit Engeland. Ze nam dat op voor TicToc. Haar verhaal was wel verdrietig. Haar man was vorig jaar overleden en om het te verwerken maakte ze tijdens haar pelgrimstocht iedere dag een video met dansende pelgrims. Heel mooi.

In de stad Estrella kwamen we onze Berlijnse vrienden (stel)nog tegen. De man had ook last van zijn knie en weer kwam Gerard te hulp. Wat zalf erop met Ibuprofen en weer aan de wandel.
De laatste stop voor ons eindpunt was de “beroemde” wijnfontein. Je kon er gratis wijn proeven uit een kraan. Jammer genoeg was de wijn op toen wij er waren. Gerard kon nog net een paar druppels proeven.

Vlakbij onze eindbestemming zat een oude man (pablito)bij de muur. Hij riep ons en haalde een stempel tevoorschijn uit zijn rollator, voor in ons boekje. Later hoorden we van de eigenaresse van de herberg, dat deze man heel beroemd was en door vele landen geïnterviewd en op tv geweest. Hij gaf vroeger ook wandelstokken weg voor de pelgrims die hij zelf maakte. Daar was hij nu te oud voor en gaf nu stempels.
Bij ons adres aangekomen zat de eigenaar van de telefoon op ons te wachten. Hij was zo blij en omhelsde ons. We hadden hem twee dagen geleden al een keer ontmoet boven op de Perdonpas. Zijn vrouw loopt de Camino en hij rijdt met zijn scooter van dorp naar dorp en wacht dan op haar. Heel lief.

Na het inchecken gingen we nog wat drinken bij het plaatselijke café. Er liep een man rond (de plaatselijke dorpsgek zullen we maar zeggen ) en hij hoorde dat wij uit Nederland kwamen. Gelijk had hij het over LSD en Amsterdam en pakte een oranje pilon van de straat en riep “Holland Holland “ erdoorheen We lagen in een deuk.

Wat een belevenissen vandaag zeg. Een lang verhaal vandaag !!!!
Nu zijn we aan het relaxen tot het diner. Er slapen nog drie andere pelgrims hier. Ze komen uit Brazilië , Duitsland en België.
Het eten was heerlijk. Salade met ei en aardappel, cous cous en linzensoep.

Morgen wandelen we naar Sansol.

Geschreven door Langenweg