Uitgeslapen vandaag en na een lekker ontbijt (geroosterd brood met tomaten en Spaanse ham en versgeperste sinaasappelsap) op weg de bergafdaling tegemoet. Het viel eigenlijk wel mee. We besloten na 5 km een kopje koffie te gaan drinken. Nadat we weer gestart waren kwamen we onze Nederlandse Amerikaan (Leo)tegen. Hij liep alleen, want zijn vrouw(Angela) was een beetje ziek. Hij wilde een slak fotograferen en Gerard wist wel hoe hij dit het beste kon doen. Liggend op de grond. En inderdaad een hele mooie foto ! Ik moest het natuurlijk ook zo doen.

We liepen verder en we klommen weer een berg op. Waren we net gedaald, gingen we weer omhoog. We kwamen door het plaatsje Ramil en daar stond een hele oude kastanjeboom. 800 jaar oud en een omtrek van 8,5 meter. Heel bijzonder. Weer verder klimmen en het pad lag vol keien. Bovenaan de berg stond een Engels echtpaar met een baby. Het wiel van hun wandelwagen was losgetrild en ze vroegen of wij misschien een schroevendraaier hadden. Nee, wel een pincet en daarmee was het ook gelukt de schroeven aan te draaien.Leo kwam er ook aan en hij had een Zwitsers zakmes. Dat ging beter. Ze konden weer verder.

Na veel geklim en gedaal kwamen we aan in Sarria. Eerst door de voorstad en toen naar het oude gedeelte waar we sliepen.
Het pension heet Casa Batalon en toen de beheerder hoorde dat we uit Nederland waren komen lopen kregen we een speciale stempel. Het huis is meer dan 200 jaar oud, (het is het huis van het familiebataljon dat behoort tot de toren van het bataljon Sarria La Fortaleza. In het familiewapen is de fleur de lis escaut, een militair symbool, het symbool van de oneindige Keltische zon die overheerst in Galicië en dan de twee bb van het riet. De munt is de kathedraal van Santiago, de pijl en de sterren, dus het leest zo. VANAF HET BORDON VAN CASA BATALLON KOMT U NAAR SANTIAGO VOLG DE GELE PIJLEN DIE U DOOR HET PAD VAN DE STERREN DE MELKWEG NAAR DE CAMPUS ESTELAE (CAMINO DE SANTIAGO) BRENGT). Deze vertaling kreeg ik van de beheerder.

Na een douche liepen we het straatje door en kwamen Andy(Duits)weer tegen. We dronken samen wat en ook de rest van de Duitse groep kwam langs. Opeens ook Irene en Bärbel onze vriendinnen. We hadden die niet meer verwacht. Samen gingen we eten en daarna naar de Pelgrimsmis in de kerk. Heel bijzonder om bij te wonen. Er werd gezongen en gitaar gespeeld door Spaanse jongeren en we kregen een stempel. Ook nog een grote kaars aangestoken voor iedereen die we thuis liefhebben.
Nog even nagepraat en een koffie gedronken. Zo was de dag weer voorbij.

Morgen rustig aan naar Ferreiros

Geschreven door Langenweg