Na het ontbijt richting Potosi. Op het busstation nog geprobeerd om n paar foto's te scoren van Boliviaanse vrouwtjes maar dat valt echt niet mee. Ze willen echt niet dus moet het stiekem. We reden de busrit van 5 uur overdag zodat we iets vd omgeving konden zien. Helaas was dat niet echt de moeite want de omgeving is in de winter dor met grauwe bergen en cactussen. Na n stop van 20 minuten en het eten van n gevulde gefrituurde aardappel met vlees bij n stalletje reden we door naar Potosi. Het mijnwerkers stadje zag er troosteloos uit. We stapten helaas te vroeg uit de bus en dus maar n taxi genomen naar het centrum. Ingecheckt bij ons hostel en het stadje in. Wonderbaarlijk blijkt het n mooi stadje te zijn. Vroeger werd hier veel geld verdiend in de mijnbouw en dat is goed te zien aan de koloniale gebouwen die hier staan. We hebben n tour geboekt om morgen de mijnen in te gaan en eerlijk gezegd vind ik t n beetje eng (Beetje claustrofobisch).
Na het goede ontbijt in het hostel werden we opgepikt door onze gids, een exminer. Met zijn 5en eerst naar de store voor n overal laarzen helm en koplamp. Daarna naar de markt voor dynamiet cocabladeren en frisdrank voor de miners. De mijn waar we ingaan is een werkende mijn dus zijn ze er gewoon aan het werk. Eerst nog bij n uitzichtpunt boven op de berg met uitzicht op de stad en toen de mijn in. Bukkend en af en toe rennend vanwege de trolleys die over de rail moeten gingen we dieper en dieper de mijn in. Quick quick!! We kwamen op n rustpunt waar veel werd uitgelegd over het werk in de mijnen (Geen lekker leventje en oud worden ze niet). Daarna naar n punt waar je met n ladder nog 30 meter dieper ging. Daar haakte ik af. Kan te gek ook. Erik ging wel en daar kon je ook de goudader zien en werd het dynamiet afgegeven. Ik bleef bij n gids achter (dacht ik ) maar die ging later ook weg. Zit je daar in je eentje in weet ik veel hoeveel meter onder de grond. Om niet in paniek te raken ging ik al mijn foto's maar terugkijken. Duurde verdomd lang voor ze terug waren. Daarna weer terug naar de uitgang. Een bijzondere ervaring!!
Na een douche en een lekkere steak richting de kathedraal waar je mooie foto's kon scoren vanaf het dak en Erik nog ff de klok heeft geluid gingen we naar het Nationale munt museum. Eén vd mooiste musea van Bolivia zegt men. Maar ja dat zeiden ze van het goudmuseum in Bogoto ook.
Dit museum was onder leiding van n gids en Erik n ik waren de enige Engelstalige dus hadden we n gids voor onszelf. Een heel mooi gebouw en ook de collectie was de moeite waard.
Al met al een geslaagde dag.
In n kroegje nog n paar wijntjes gescoord en daarna n patatas fritas met hamburger gegeten.
'S morgens na het ontbijt met n taxi naar het busstation om richting Sucre te gaan. We moesten n uurtje wachten maar in het zonnetje was dat geen straf. Op n gegeven moment kwam er n kereltje bij ons staan om ff te babbelen en n shaggie te bietsen. Binnen no time politie; of hij geen toeristen wilde lastigvallen en héél snel wilde vertrekken van het busstation. Na n uurtje de bus in. Bijna leeg maar n kwartiertje verderop bijna vol met Bolivianen vh station verderop. Wij zaten net aan de pringels (normaal om 10.30 uur 's ochtends) n naast ons n klein jochie die er ook wel trek in had dacht ie. Dus hij ook n handje pringels. Na n paar x zijn zoute vingers te hebben afgelikt besloot hij ze toch niet op te eten. Met zijn handje vol viel hij in slaap n de pringels op de grond. Eindelijk na 3 uur kwamen we aan in Sucre en met de taxi naar ons hotelletje. Ff opfrissen, wat eten n de stad in. Een vliegticket gekocht voor zondag gekocht na Rurrenbaque en daarna terechtgekomen in Kultur Berlin waar we nu aan n wijntje zitten n misschien vanavond nog n 1 of andere voorstelling meemaken.

Geschreven door Karinenerik