Na het ontbijt besloten om Tayrona te skippen. Het was bewolkt en het waaide te hard voor de boot en echt zin om te lopen hadden wij (hoe gek het ook klinkt na Ciudad) niet. Strandgangers zijn we ook niet, dus de keus om de bus naar Cartagena te pakken was snel gemaakt. Een mannetje van het hotel had een goed idee: ipv de bus met een knappe auto van door to door. Dat klonk redelijk dus dat maar doen. Het eerste deel ging goed, wat pakketjes afleveren, nog iemand oppikken en rijden maar. Tot we in de volgende stad aankwamen en we in ene moesten overstappen in een taxibus. Geen probleem natuurlijk maar die taxichauffeur was niet zo blij met de afgesproken prijs van de andere chauffeur. Aangezien wij die al hadden betaald maar daar nog geld van moesten terugkrijgen en het allemaal nogal chaotisch verliep dachten wij dat we dat geld kwijt waren. Maar.... na een redelijk saaie rit (de kustlijn is niet je van het) werden wij keurig bij ons hotel gedropt en kregen we ook nog eens ons geld terug. Nee, die Colombianen zijn best te vertrouwen.
Wij hadden nog niet echt besproken en dat was maar goed ook, want naast het door ons uitgezokozen hotel waren ze aan het verbouwen. Dus hup, rugzaak om en vlakbij een keurig hotel gevonden.
Lekker opfrissen en de stad in. Niet teveel gelopen uiteraard want we hadden de hele volgende dag nog. Op een plein was er een 1 of ander festival bezig.
Mijn god, wat kunnen Colombianen herrie maken!. Bovenop de muur van het fort lekker wat gedronken in het windje. ' s Avonds gegeten en naar bed.
De volgende morgen eerst onze busticket regelen voor de nachtbus naar Medellin. Dat ging ook al niet soepeltjes. Bij het eerste hostel hadden ze geen geld op hun rekening waardoor de busmaatschappij ze geen kaarten gaf. We konden ze ook kopen bij een grote drugstore waar een vestiging van Brazilia (de busmaatschappij) zat. Niet dus. Ondertussen al een groot deel vd nieuwe stad gezien en zo' n 3 liter zweet kwijt zijnde ,eindelijk een hokkie gevonden die het ook kon regelen. Het ging alleen wel even duren want hij had geen internetverbinding of de printer deed het niet, dat was niet helemaal duidelijk. Ondertussen de rugzakken alvast maar ingepakt en toen we terugkwamen was het inderdaad keurig geregeld. De oude binnenstad doorgeslenterd. Echt hele mooie gebouwen en erg fotogeniek. Wel toeristisch en Amerikaans dus na een middag was het mooi geweest. Terug richting het hotel een wolkbreuk, dus de 1e de beste schuilplek in. Wij staan uiteraard in een obscuur hokje waar je drank kon kopen maar de meesten dronken het daar ook meteen maar op.
Evengoed absoluut geen onveilig gevoel bij. De mensen blijven vriendelijk. Nadat het enigszins droog werd naar het hotel. Omkleden voor de nachtbus en wachten op de taxi voor naar het busstation. Dat duurde even te lang dus wij zelf maar een taxi gepakt. Nadat we zeker wisten dat die begreep waar we heen moesten was er al zoveel tijd verstreken dat we bang waren dat we het niet gingen redden. De beste taxichauffeur heeft verdomd zijn best gedaan om via alle straatjes de chaotische verkeerstoestand te omzeilen maar op een gegeven moment was het toch echt half 8 en dat was precies de tijd dat de bus zou vertrekken. Om 19.40 kwamen we aan bij het busstation en wij rennen naar de goede plek. Mazzel! Hij was er nog. Snel de tassen onderin en naar onze plek. Vlak daarna vertrok de bus voor een ellenlange rit van 12 (wat er 14 werden) naar Medellin. IJs en ijskoud in de bus maar puntje bij paaltje viel het allemaal nog mee en kwamen we rond 11.00 uur aan in Medellin. Taxi naar het hotel en nog een halve dag voor ons.
We hebben onszelf af laten zetten bij het hotel en na het opfrissen en een bakkie cappucino en een overheerlijk broodje bij de overburen de stad ingegaan.
Het leek ons wel een goed plan om met de metro naar de kabelbaan te gaan waar je over de krottenwijken heen helemaal tot aan boven op de berg komt.
We zaten met 2 Amerikanen in de gondel en bleven uiteraard zitten tot aan het eind van de kabelbaan. Dan blijk je dus in een 1 of ander natuurpark terecht te komen wat uiteraard niet de bedoeling was. Dus na even rondgelopen te hebben weer terug de kabelbaan in. Over de wijken waar Pablo Escobar een boel huizen heeft laten bouwen (nadat hij ondertussen ook 1000-den mensen had laten vermoorden, dus daar mag wel wat tegenover staan tenslotte).
Weer terug naar de metro en tijd voor een borreltje. Het openbaar vervoer is hier echt top geregeld. Zowel bussen, taxi' s als metro, alles is eenvoudig te begrijpen. ' s Avonds gegeten in een tentje in de wijk Problado waar ook ons hotel is gevestigd. Optreden van een colombiaanse danser/zanger erbij en een fantastisch stukje vlees.
Optredens zijn ze hier dol op. We hebben al meerdere keren gehad dat er jong grut bij onze tafel komt zingen of rappen. En zodra de voetgangerslichten bij een oversteekplaats op groen staan gaan er ook mensen een show opvoeren midden op straat. Fantastisch!
De volgende dag wilden we met een stadstour mee en stonden we rond 9.15 uur bij de metro. Op een gegeven moment stonden er wel meer toeristen maar het was niet voor de stadstour die wij wilden dus besloten we onze eigen stadstour te doen.
Met de metro naar La Plaza de Botero met de dikke beelden van Botero. Heel leuk en toen we een bakkie gingen doen kwam er een mannetje bij ons zitten om ons te vertellen wat nog meer leuk was om te doen in Medellin. Daarna verder gelopen via een markt naar een grote groep hoge palen. Wat het kunstwerk inhield wisten we niet maar leuk voor de foto. Ook hier weer een dansgroep aan het oefenen.
Later met de metro naar El Javier. Dit is een sloppenwijk waar men met graffity en electrische roltrappen probeert de wijk meer bij Medellin te betrekken.
Hier kwamen we ook de groepsrondleiding tegen.
Was echt apart om in een sloppenwijk, die inderdaad erg mooi was opgefrist met schitterende graffity, een roltrap te zien.
Met de locale bus terug naar de metro en richting onze wijk. Lekker geluncht en straks weer even de stad .
Morgen op weg naar Manizales voor het koffiegebied.

Geschreven door Karinenerik