Vroeg uit de veren om naar het vliegveld te gaan. We zouden nog tijd hebben voor een ontbijtje daar dachten we. Maar voordat wij eindelijk de plek gevonden hadden waar we moesten verzamelen was er weinig tijd meer over! Een chartervlucht met een vliegtuigje waar zo' n 25 man in past. Stond nog keurig in de hangar op ons te wachten dus daar hadden we gelukkig nog tijd voor een bakkie.
Met een uur vertraging vertrokken we naar Macarena. Een klein dorp wat nog niet zo lang geleden in het guerilla gebied lag. Het barstte er dan ook werkelijk van de militairen. Het leuke is dat je aankomt met een vliegtuigje en de koffers uitgeladen worden met behulp van paard en wagen!
Naar ons hotelletje, opfrissen en meteen het gebied van Canio Cristiales in. We zaten met allemaal colombianen in de groep en een spaanstalige gids.
Gelukkig waren er enkele colombianen welke engels spraken. Tevens zaten Bob de Rooy met zijn broer in onze groep, die bestond uit 9 mensen.
Het was warm en de 1e dag stelde niet heel veel voor. Een kleine kennismaking met een gekleurde rivier , zwemmen in een riviertje en je eten in een bananenblad. Later op de dag terug naar het dorp en eten in een gaarkeuken (waar het ook naar smaakte).
De volgende dag 7 uur ontbijt en met de boot de rivier oversteken en vervolgens met een 4x4 terreinwagen een stuk het park in. De omgeving is prachtig en weer compleet anders dan de voorgaande gebieden.
Vandaag hebben we de 5 watervallen gezien. In totaal zo' n 10 km gelopen (nou ja geslenterd, onze groep was erg traag en bij iedere hoge afstap moesten Erik en ik (waarom wij) Bob de Rooij zijn geestelijk en lichamelijke gehandicapte broer helpen). Wij maakten wel vrienden want hij wilde de hele dag de " boks" doen!
De rivier is verschrikkelijk mooi. Door de algen die erin groeien bepaalde zouten en sulfaten in het water kleurt de rivier enkele maanden per jaar schitterend paars. Heel indrukwekkend!
' s avonds een culinaire (hahahaha) en culturele avond (jaja daar was ie weer) in het dorp. Nou moeten we toegeven: het eten was echt goor maar de muziek en de dans van vooral de kleine kinderen was wel leuk. Voor het eerst dat een culturele avond meeviel.' s Morgens werden we gewekt door de gids.
Nu hadden erik en ik de vorige avond begrepen dat we om 7 uur moesten ontbijten maar om 6.35 stond de gids op onze deur te bonken dat we om 7 uur vertrokken bij de rivier vandaan. Wij rap aankleden en bakkie en broodje halen bij de buren en om klokslag 7 uur stonden wij als enige bij de rivier.
Onze andere gids kwam aanlopen en zei dat we om 7 uur konden ontbijten! Dus waarom de gids ons nou kwam wekken is nog steeds een raadsel.
Weer met de boot en de 4x4 en nu een ander pad belopend op weg naar La Piscina. Het had ' s nachts keihard geregend dus in no time waren onze schoenen die nog niet eens droog waren van de vorige dag toen we tot onze heupen door het water moesten baggeren, weer zeiknat!
Weer een mooie waterval en hoewel de kleuren minder intens dan gisteren waren vanwege de ruige rivier was het weer een prachtig plaatje.
Er kon ook weer gezwommen worden uiteraard en na zo' n uurtje moesten we terug voor de " lunch" en richting vliegveld.
Vanuit het vliegtuig met de taxi naar ons hotelletje in Bogota.
Wat een verschil weer. In Macarena stond de tijd stil, met uitzondering van het paraderen van de bewoners met hun brommertjes. Heen en weer, de hele avond! Hier in Bogota, fris en verkeerslawaai. Wel weer een stuk lekkerder gegeten.
Morgen richting Tayrona beach.

Volgende morgen vroeg taxi naar het vliegveld. Helaas bij de verkeerde terminal afgezet dus met de bus naar de goede terminal. Online inchecken en een croissantje en een bakkie koffie gescoord.
Vluchtje van 1.5 uur en meteen een taxi naar het hotel. Uurtje rijden en aangekomen bij het resort (jaja ff relaxen nog 1.5 dag). Werden we bijna niet binnengelaten. Erik geirriteerd, taxichauffeur pissig maar uiteindelijk kwam het goed. Het inchecken verliep ook niet al te soepel, erg veel regeltjes hier.
Maar oke na een tijdje alles geregeld, opgefrist en richting strand. Geen kip te bekennen, strand bijna voor ons zelf!
Na een uurtje strand richting zwembad. Ook bijna niemand! Waarom ze nu zo moeilijk deden om ons binnen te laten is ons een raadsel, ze mogen blij zijn dat er iemand is!
Lekker gerelaxed bij het zwembad en aan de zwembadbar, pizzaatje gegeten en weer op tijd naar bed. Vermoeidheid begint toe te slaan. De entertainment deed nog zijn best om ons te laten zitten, maar de keus was snel gemaakt tussen bed of valse zanger.
Na onze nachtrust naar Tayrona national Park. Lekker relaxen aan het strand. Achter in een pickup richting de ingang. Krijgen we gvd eerst een lange uitleg over de regels en een commercial-film te zien. Entree betaald, in een busje gepropt en zo" n 5 km verderop gedropt.
Dachten wij dus lekker via verschillende strandjes te kunnen lopen met onderweg af en toe een tentje om wat te drinken, hebben wij daar en tegen dus gewoon weer een wandeling van 3 uur erop zitten door de mangrovebossen en oerwoud! Zweet liep weer van ons af dus we waren blij dat we op een gegeven moment een mooi strand tegen kwamen. Gingen we op de kaart kijken blijken we gewoon een stuk verder te hebben gelopen dan de bedoeling was.
Waarschijnlijk bij het begin een verkeerde afslag genomen!. Maar goed, lekker gezwommen in de zee en genoten van de omgeving want die was wel erg mooi! Na even op het strand te zijn geweest (wij kunnen heel lang relaxen, echt) weer op de terugweg aan.
Lekker gegeten onderweg en toch nog aapjes gezien in het bos.
Met een volgepropte bus terug naar de ingang waaar dezelfde chaufeur van de laadbak stond en dus konden wij zo weer achterin stappen na nog wat foto' s van een grote hagedis te hebben genomen die niet van de weg af wilde.
Terug bij het hotel met de chaufeur afgesproken dat hij ons morgen ook naar het vliegveld brengt en daarna nog ff de zee in, in het zwembad een potje gevolleybald en straks lekker eten, een borreltje en dan morgen aan de lange terugreis beginnen.
Het zit er weer op. Een topvakantie, heel veel gezien, ook weer heel veel geleerd en wij zijn ervan overtuigd dat binnen 5 jaar Colombia bij de vakantielanden gaat horen net zoals mensen nu naar Mexico vertrekken. Wij hebben ons geen moment onveilig gevoeld, zijn geen keer genaaid, de natuur is fantastisch en de mensen vriendelijk en behulpzaam. Kortom: TOP !

Geschreven door Karinenerik