Monte Albán, een oude ruïne boven op een berg. Een soort van Machu Pichu zullen we maar denken 😉 Was hij van de Maya’s? Nee. De Azteken? Nee. Natuurlijk was dit de hoofdstad van de Zapoteken. Tsja, wie kent ze niet… 🤨 Wij denken eigenlijk dat het een grote grap is: de stad miste nog een ruïne en ze hadden nog een naam nodig. Toevallig moest iemand naar de apotheek en de rest is geschiedenis…. 😂 Gekkigheid natuurlijk, hoewel… er staat nog verdraaid weinig overeind van de voormalige huizen, tempels en een heus observatorium 🤔. In het begin volgen we netjes de route, denken we tenminste, en valt het eigenlijk nog een beetje tegen. Maar als we eenmaal op het centrale plein (grasveld) van de stad komen is het super mooi! Overal restanten van tempels, tombes, trappen, echt heel gaaf om te zien! 🤩 Ook het uitzicht over de omgeving, met name Oaxaca zelf, is niet mis! We lopen op ons gemakje alles af, lezen de bordjes, bekijken de gebouwen, ontwijken de verkopers met ‘echte’ poppetjes van de opgravingen hier en genieten in het zonnetje van de vanochtend gekochte broodjes. Die waren bedoeld als ontbijt maar (per ongeluk) hadden we ook nog twee super lekkere smoothies besteld waar we al best vol van zaten. Dubbel genieten zo 😉. Na een uurtje of 3 houden we het voor gezien en lopen we naar de bus. En hoewel de bus vanochtend te laat was is die nu keurig op tijd. Chill! Wij rijden de berg weer af het centrum in en relaxen eerst even op de kamer. Daarna begint onze eigen bedachte foodtour. Als in: we hebben niet echt iets bedacht maar gewoon besloten om van alles te gaan kopen wat er lekker uitziet bij kraampjes op straat. Dit is het resultaat. Uiteraard allemaal zo lokaal mogelijk!
Als eerste hap nemen we memelas: een geroosterde tortilla/taco met een laag bonen saus. Daarop voor Maart gehakt, sla, tomaat, ui én lokale kaas (jammie!) voor mij dat maar dan zonder het gehakt. Heel lekker 😋 We nemen er ook ‘dat paarse drankje’ bij. Het blijkt koude hibiscus thee te zijn dat ze hier ‘Jamaica’ noemen, heerlijk! Terwijl we op het krukje op de stoep eten hebben we live zang van een oud mannetje achter ons, heel gezellig! Maar zoooo vals 🙉😂 Na een bezoek aan de meest extreem goud versierde kerk die we ooit hebben gezien, de foto’s spreken voor zich, is het tijd voor hapje twee. Dat is een bakje esquites: een prutje van maïs met, paprika, peper (🥵) én kaas 😇. Vooral voor mij, iets minder voor Maart 😉. Dat moet natuurlijk weggespoeld worden met een lokaal drankje. Niets beter dan een lekkere tejate, toch? Een heerlijke drank van maïs en cacao (ook geliefd onder de Zapoteken!). Als je het in de pot ziet liggen denk je, mwah laat maar. Maar na wat omscheppen met een bakje (geen lepel, dat zal wel volgens de traditie zijn) wordt het een mooi vloeibaar drankje. Ik weet nog steeds niet zo goed wat ik er van moet denken maar Maart dronk het zo weg 😉. Na nog wat wandelen door de stad en genieten van de mensen op het centrale plein is het tijd voor de ‘hoofdmaaltijd’: taco’s! Maar dan niet deze 🌮. Nee. De echte Mexicaanse taco’s: platte zachte pannenkoeken belegd met wat groente, vlees, een hele ui er naast, peterselie en natuurlijk wat dressing. De ene een heerlijke avocado dressing, de andere een heerlijk hete chilisaus 😅. Om er achter komen of het heet is of niet offer ik mij altijd op met een drupje of twee op de vinger. Deze had als uitkomst een traanoog maar géén nies dus het viel wel mee 😂. Als toetje hebben we een marquesita; een vers gemaakte dunne wafel met daarop een laagje chocopasta en een flinke laag Philadelphia. Opgerold en eten uit het vuistje. Lekker lekker! Maar dan missen we toch nog iets… iets te drinken misschien 😇 Juist: tijd voor mezcal! Een soort van tequila maar dan op een meer traditionele manier gedistilleerd. En we drinken dit niet voor de alcohol of voor de lekker. Nee, de meeste mezcal komt uit deze regio dus dat móet geproefd worden 😉! We zoeken een adres van een typische mezcallaria op. We lopen er naar toe, niet te vinden. De tweede gaat precies het zelfde. Nou, dan maar dat tentje waar we net langs lopen. Schot in de roos dus! Net twee weken open en super gezellig! We gaan zitten in een van de gezellige bankjes en krijgen gelijk water van het huis. Top! Dat water blijft de rest van de tijd aangevuld. Ook als ik wat bier in het glas heb gegoten komt er een klots water bij. Oepsie 🙈. Maar we kwamen niet voor het bier. Nee de mezcal. En die is lekker! Uiteindelijk bestellen we twee rondes ‘kiko’: klein kusje. En dit at je niet, maar gewoon lekker slokje voor slokje. Een heerlijk avondje zo!

Geschreven door Jeroen-en-maartje-op-avontuur