Vandaag hebben we een vrije dag. En die is best wel welkom 😇 We slapen uit, wel met een aantal onderbrekingen. Zoals de oproep tot gebed om 04.50u die vandaag wel een half uur duurt ivm het einde van de Ramadan 😅 en de trein die het nodig vindt om heel vaak te toeteren.
Jeroen is niet helemaal lekker in z’n buik vanmorgen, dus voor het ontbijt vraagt hij alleen om wat brood. Samuel van het Guesthouse verstaat alleen niet zo goed Engels en heeft het dan ook niet begrepen 😂 De hele tafel wordt volgezet met een Egyptisch ontbijt: brood, jam, sinaasappelcake, yoghurt, kaas, nog meer kaas, komkommer, tomaat, eieren en bonen. Ohjee hoe ga ik dit in m’n eentje op krijgen 😅?! Ze hebben zo hun best gedaan! Tja helemaal op lukt me niet, maar ik doe wel m’n best en eet zelfs van de bonen haha.
De rest van de dag relaxen we wat en genieten we van het uitzicht over de Nijl.
Net voor de zon onder gaat, besluiten we nog even naar Aswan te gaan om over de boulevard te lopen. Taha van het Guesthouse brengt ons naar de overkant. Er zijn best wat mensen op straat, veel in groepjes. We mogen nergens even op een bankje gaan zitten, de politie loopt rond om te zorgen dat iedereen blijft lopen en mensen niet blijven hangen. Jammer, maar wel goed natuurlijk. Na ruim een uur hebben we het wel gezien en komt Taha ons weer halen. Hij vertelt ons dan ook het verhaal achter de guesthouse. Die was eigenlijk van zijn jongere broertje die geld had geleend om de guesthouse op te zetten. Helaas is hij, nog voor de guesthouse klaar was, overleden 😔 In de islam geloven ze dat je niet naar de hemel gaat als je nog schulden hebt, dus hebben de andere broers besloten de guesthouse te gaan runnen. Ook om zijn naam in leven te houden. Z’n naam was namelijk Maghrabi, vandaar dus Maghrabi’s guesthouse. Bewonderenswaardig dat de andere broers hun baan hebben opgezegd om dit te gaan doen. Dat maakt de plek eigenlijk nog een beetje mooier.
Eenmaal terug eten we ‘restjes’. Broodjes, yoghurt, croissantjes... allemaal van onze ontbijt en lunchpakketten. Ze geven veel liever te veel dan te weinig 😉

Geschreven door Jeroen-en-maartje-op-avontuur