Vandaag om 13.00u is onze lieve, zorgzame Herman opgehaald door Roadtrip Africa. Na 2 fantastische maanden samen, hier een ode aan Herman.

Lieve Herman,

Vanaf het eerste moment samen hadden we een band. Een band die op sommige momenten minder hecht bleek te zijn dan dat we dachten. Eerst wilde je niet meer starten, daarna vloog de hele band er af. Het dieptepunt van onze toen nog korte maar innige relatie leek bereikt. In tranen waren we. We hadden toen al afscheid van je genomen. Maar onze relatietherapeut was duidelijk; “nee, je krijgt geen nieuwe auto, geef Herman nog een kans.” Die kans hebben we je gegeven en die kans heb je met beide b(h)anden aangegrepen. Je was onze Robin (van Batman), onze Bulletje (van Henny), onze Robin (van Bassie en Adriaan), onze Perry (het vogelbekdier). Je stond altijd voor ons klaar. We hoefden maar met onze hand te draaien en daar ging je.

Weet je nog, onze eerste keer? Een tocht van 6 uur via landwegen langs dorpjes en hutjes. Onze eerste keer kamperen langs het meer. De heuvels en bergen die we samen bedwongen hebben. De goede en de slechte wegen, je doorstond het allemaal. Die keer door het water, die keer dat we niet verder konden door het water, die keer door het grind, de Eland-track, de ontelbare drempels, door het moeras in klein Serengeti. De grenzen over, geen probleem je mocht met ons mee. Overal was jij er om ons te begeleiden op onze reis door Oost-Afrika.

Tijdens de game drives door de wildparken stond je je mannetje. Je beschermde ons met je gebrom tegen de buffels en olifanten. Joeg hordes antilopen en vogels voor ons aan de kant. Vanuit jou waren we veilig voor de leeuwen, de luipaarden, de cheetah, de hyena en de neushoorns. Geen moment waren we bang met jou in de buurt.

Ook niet in de nacht. Als je je tent voor ons opende en we konden genieten van je soort van zachte matras. Buiten waaide het, buiten regende het, buiten scheen de zon; jij maalde er niet om en wij hadden ons eigen plekje. Als ‘s nachts de dieren bromden en gromden, lagen we hoog en veilig.

We kunnen je omschrijven als onbaatzuchtig, loyaal, trouw, een auto.

Zo plots als je kwam, zo abrupt ben je weer vertrokken. Je werkende achterlichten zijn het laatste wat we van je zagen. Nog een keer wiebelde je je kontje over de hobbelige weg terug naar Oeganda.

Herman, bedankt. Bedankt voor de mooie tijd die we met je hebben mogen doorbrengen. Bedankt voor de 6.910 kilometer. Bedankt voor alles. We hebben intens van je genoten. Het ga je goed.

Veel liefs,
Maartje en Jeroen

Geschreven door Jeroen-en-maartje-op-avontuur