Onze tour naar de Karamojong is pas vanmiddag, dus we hebben de ochtend en begin van de middag om onze reis door Kenia (vanaf volgende week) uit te stippelen. We krijgen te horen dat de gids er om 13.00u zal zijn om ons te ‘briefen’. Als hij er vervolgens om 13.00u niet is, komt hij tussen 14.00u en 15.00u. De tour zou om 15.00u beginnen, dus nog helemaal prima. Als er om 15.00u nog niemand is, gaan we het toch maar weer even vragen. ‘Oh, ik ga wel even bellen.’ Vervolgens is de man van de receptie spoorloos verdwenen en is het al bijna half 4. We zijn er inmiddels een beetje klaar mee.. We snappen dat het hier niet zo gaat als bij ons, maar je kunt ons wel iets vertellen toch?! Uiteindelijk is de gids er om 16.00u, hij biedt z’n excuses aan en legt uit waarom we niet eerder konden gaan.
De Karamojong (letterlijk vertaald als ‘the old men’) komen oorspronkelijk uit Ethiopië en leven nu in o.a. Uganda en Kenia. Ze staan bekend om hun liefde voor hun vee, met name de koeien, en ook om het stelen van elkaars vee. Je kunt je buurman beter niet even op je vee laten passen, want dan ben je het kwijt. Toen Idi Amins leger naar het noorden vluchtte, hebben ze een grote hoeveelheid wapens achtergelaten die de Karamojong hebben gevonden. Nu ze wapens hadden, werd het ‘koetje pikken’ erg gewelddadig. Uiteindelijk heeft het Ugandese leger hun wapens ingenomen, maar de Keniaanse regering niet. Die Karamojong hebben dus nog steeds wapens. En vandaag waren er dus Keniaanse Karamojong die koeien van de Ugandese Karamojong hadden gejat. Het Ugandese leger is hun te hulp geschoten. Omdat er dus onrust was, konden we niet eerder gaan.
We rijden met Peter, onze gids, in ongeveer 15 minuten naar het Karamojong dorpje. Meteen worden we verwelkomt door kindjes en vrouwen uit het dorp. De mannen zijn eropuit met het vee. Mannen houden zich vooral daarmee bezig, terwijl de vrouwen de rest doen: koken, voor de kinderen zorgen, maar ook het bouwen van het hele dorp. Buiten het dorp staan kleine hutjes, dat blijken de toiletten. Hulporganisaties hebben ervoor gezorgd dat ze die gingen bouwen, zodat ze steeds op dezelfde plek naar de wc gaan ipv overal.
We gaan door de ‘deur’ (foto 1) naar binnen. Van binnen zetten ze de tak goed vast met andere takken, zodat ie op slot zit. Binnen in het dorp is eerst rechts de badkamer (foto 2) en verder zien we de verschillen hutjes van de bewoners en de opslagplekken voor eten (foto 3 en 5). In de keuken mag ik helpen om een soort graan te vermalen tot meel. Ze vinden het geweldig als ik foto’s maak en ze gieren het uit als ze hun huis en, met name, als ze zichzelf terugzien op het schermpje. Fantastisch!
Binnen een dorp wonen de vrouwen en kinderen van dezelfde man (mannen mogen hier met meer vrouwen trouwen) en ook vaak hun moeders. Ze hebben allemaal een apart omheind gedeelte. De eerste vrouw heeft een metalen ketting om en heeft het voor het zeggen als de man van huis is. Alle vrouwen nodigen ons uit om even te komen kijken, super leuk 😀 ze zijn trots op wat ze hebben. In het midden van het dorp is de ‘kraal’, daar staat het vee. Nu niet, want ze staan nu ergens een heel stuk verderop te grazen.
We gaan ook nog langs een anders dorp, waar we ook weer hartelijk worden ontvangen. Het is echt een feest om bij deze mensen op bezoek te zijn, zo ontzettend leuk! De vrouwen praten uitbundig tegen ons en gelukkig vertaalt Peter het een en ander, want we kunnen er niks van maken 😂 de kindjes lachen en maken een geluid met hun handjes. Als wij ze nadoen, hebben ze weer de grootste lol 🥰 In het 2e dorpje (foto van de 3 vrouwen) krijgen we allebei een naam in het Karamojong. Ik ben ‘Kariang’ wat iets te maken heeft met ‘praising’ en Jeroen is ‘Ngiro’ wat zoiets betekent als ‘dier met grijze vlekken’. Ik moet echt heel hard lachen 😂😂 Maar volgens mij hadden de vrouwen het niet zozeer gekozen om Jeroens grijze plukjes, maar meer omdat het op zijn naam lijkt 😆 Ik vind het toch grappig! In dit dorpje zijn er ook kindjes die een spelletje spelen met steentjes in kuiltjes. Leuk om te zien dat ze met ‘niks’ zelf zo’n spelletje ontwikkelen!
Tot slot gaan we nog naar een plek buiten de dorpjes waar de jongeren elke ochtend en avond dansen. Dit is ook de plek waar ze hun partner ‘uitzoeken’. Geweldig ook om te zien! Eerst staan ze in rijen achter elkaar en bij de 2e dans staan ze in een kring en springen vooral de mannen zo hoog mogelijk. Hoe hoger je springt en hoe mooier je versiert bent, hoe aantrekkelijker je bent voor de vrouwen. Sommigen springen echt megahoog! En kaarsrecht! Super knap. Ik mag zelfs nog even meedoen Hihi 😇
Na een tijdje lopen we weer terug naar onze auto. Het dansen gaat achter ons gewoon door. Peter zegt ook dat de mensen niet van tevoren wisten dat wij kwamen. Fijn gevoel dat er niet een showtje wordt opgevoerd. We komen ook nog langs het schoolgebouw (roze gebouwtje op de foto).
Helemaal enthousiast en onder de indruk komen we weer terug bij Karamoja Safari Camp. Dit was echt weer een geweldige toevoeging aan onze reis door Uganda ❤️

Geschreven door Jeroen-en-maartje-op-avontuur