Het was nogal een onrustig nachtje. Maart is niet lekker, dus we gaan toch maar even naar een ziekenhuis om te laten checken. Er is er eentje om de hoek, dus daar lopen we heen. Daar aangekomen gaan ze eerst iemand bellen die Engels spreekt...naja een mini beetje dan 😉 Maart vertelt haar klachten en de man vraagt: are you pregnant? 🤔 uhh oké, ik voel me opgeblazen, maar zie ik er ook zo uit dan haha?! Wat blijkt, dit is een ziekenhuis alleen voor zwangere vrouwen 😂😂 De man verwijst ons naar een ander ziekenhuis en daar brengt de uber ons naartoe. We nemen voor de zekerheid al onze spullen al mee, want we vliegen vanmiddag naar Rio.
In het ziekenhuis trekken we eerst een nummertje voor de balie. Na het invullen van allerlei gegevens 😴 wachten we tot Maart op een ander scherm verschijnt. Dat gaat gelukkig snel! Niemand spreekt hier trouwens Engels, dus het gaat af en toe met handen en voeten 😂 We gaan een kamertje in met 3 dames. Maart moet op een stoeltje gaan zitten en mevrouw 1 vraagt naar de klachten. Dan op een stoeltje er tegenover om hartslag en bloeddruk te meten door mevrouw 2. Ondertussen komt de volgende patiënt gewoon alweer binnen..privacy is echt nul hier haha. Mevrouw 3 brengt ons vervolgens verder naar de arts. Een lieve dame die wat vragen stelt..ze spreekt ook geen Engels maar doet echt wel moeite met langzaam praten en uitbeelden. Vervolgens vult ze 3 formulieren in en worden we verder gebracht naar een andere ruimte. 😰 hier wil je echt niet zijn.. allemaal mensen in ligstoelen naast elkaar aan een infuus, de een ziet er nog slechter uit dan de ander. Gelukkig neemt een nieuwe dame ons mee naar een privékamertje. Daar wordt bloed geprikt. Maart wil liggen, omdat ze bang is om flauw te vallen. Maar de dame is heel stellig, nee joh gewoon gaan zitten en ogen dicht. Pfff wat een bitch! Als het gefikst is, is ze eigenlijk super lief haha. Dit was misschien wel even haar manier om Maart er doorheen te slepen ofzo. Daarna nog een plasje inleveren. De dame loopt overal met ons mee naartoe. Dan moeten we toch weer terug naar die scary ruimte 😱 daar krijg je je medicijnen, via een infuus dus. Nou, ik dacht het dus ff niet.. een pijnstiller hebben we zelf nog wel. De dame neemt ons mee terug naar de dokter en legt het daar uit. Eigenlijk lachen ze Maart een beetje uit haha (vooruit dat mag), maar uiteindelijk krijgt ze wel een pilletje. De dame wrijft steeds lief over Maart haar arm hihi.
Dan is het wachten op de uitslag. We zien vanalles om ons heen. De brancards zijn hier om te janken.. gewoon een ijzeren plaat op wieltjes. Daar zou je spontaan iets van krijgen. Op een bepaald moment wordt er een man op brancard het kamertje van de dokter binnen gereden. Maarja, het kamertje van de dokter is zo klein dat de brancard er niet helemaal in past..z’n voeten blijven gewoon lekker buiten 😂😂
Dan komt de uitslag. We krijgen de papieren gewoon in onze handen gedrukt dus kunnen zelf al zien wat er afwijkt haha. De dokter vertelt dat het blaasontsteking is, niet zo ernstig dus gelukkig. ‘Wil je het medicijn hier met infuus of pilletjes?’ vraagt ze nog.. dat lijkt me duidelijk 😉 pilletjes dus! We stappen buiten in een taxi die ons naar de farmacia en naar het vliegveld brengt. Onderweg zegt Jeroen ineens: ‘moesten we niet nog iets betalen 🤔?’ Hmm goeie vraag haha maar dan is het nu in ieder geval te laat 😉
In het vliegtuig maken we een praatje met Manuella, ze komt uit Rio en geeft ons haar nummer voor als we vragen hebben of wat dan ook. Super lief! Ze weet ons ook te vertellen dat als we in een public hospital waren, we niet hoefden te betalen haha.
Tor slot hebben we nog een gevalletje ‘onze uber kan de uberlounge op het vliegveld niet vinden’ 🤔 dit is DE locatie op het vliegveld waar alle ubers stoppen.. zwaar gefrustreerd na een half uur wachten stappen we de uber in. Onze chauffeur is zo super vriendelijk en enthousiast dat we het eigenlijk meteen vergeten 😁 Het appartement dat we hebben geboekt is super chill! We voelen ons heel erg welkom in Rio 🎉

Geschreven door Jeroen-en-maartje-op-avontuur