Lima, hadden we al gezegd dat je hier lekker kunt eten? Potverdrie: het is waar! En ook buiten Lima, in de rest van Peru, kun je fantastisch eten. De afgelopen week was daarom ook een culinair feest met voorop in de polonaise de Ceviche. Ook de traditionele Criollo soep, de pulpo al olivio en pescado a la plancha waren een feest. Maar genoeg over eten.

Vorige week reisden we van Lima naar Paracas, een kunstplaats vlakbij de Islas Ballestas, de zogenaamde "poor men's" Galapagos eilanden. Ze zijn relatief makkelijk en goedkoop te bezoeken. Het stikt er van de vogels en zeeleeuwen. We sliepen in een knusse stacaravan aan het strand en bij het ontbijt hebben we elke dag genoten van flamingo's in de branding, van enorme pelikanen en van vissende Jan van Gents, die zich met een enorme klap in het water storten om achter de vissen aan te duiken.

Met een enorme powerboat hebben we s'middags de eilanden bezocht. Aangekomen was het daar een kabaal (en stank) van jewelste. De eilanden huisvesten een zeeleeuwenkolonie van 4000 dieren en een veelvoud aan vogels. En het broedseizoen was in volle gang, dus de reusachtige zeeleeuwmannetjes waren constant aan het knokken om de gunst van hun harem. Ook hupsten er pasgeboren zeeleeuwtjes voorzichtig over het strand. We zagen ook her en der dode zeeleeuwen en vogels drijven die weer een prima maaltje voor de kalkoengieren zijn die over de eilanden cirkelden, en die ongetwijfeld eveneens een verloren eitje van de duizenden nesten niet zal afslaan. Het was een ornithologische natte droom (aldus Ives...).

Paracas was onze eerste goede strandervaring en we hebben er van genoten. Wel heel bijzonder om te zien dat ten westen van de Andes het landschap eigenlijk een grote woestijn is met her en der wat landbouwgrond of een stadje aan zee - zoals Paracas (of Lima).

Daarna was het tijd om door te reizen naar Huacachina. Een werkelijke 'picture perfect oase' (lees: meertje met palmbomen). Midden in de woestijn en tussen enorme zandduinen; overdag bloedheet, stoffig en kurkdroog; des avonds koel met een briesje. Het fungeerde jarenlang als rustoord voor de elite uit Lima, en een handjevol koloniale gebouwen herrinnert hieraan. Nu is het vooral een zandbak voor volwassen, waar je met een buggy door de woestijn kunt crossen en kunt sandboarden van de hoogste zandduinen die je kunt voorstellen. En dat is best geinig, moeten we schoorvoetend toegeven. S'avonds spoelden we al het zand af in het zwembad en sliepen we in een tent onder de woestijnhemel.

En toen was het tijd voor een van de andere wereldwonderen die Peru te bieden heeft: de Nascalijnen. De lijnen zijn gemaakt door de Nasca's, ergen tussen ' 400 jaar voor' en ' 400 jaar na' Christus. De Nasca's waren een hard volk, die leefden in de valleien van de woestijn. Ze waren ook een bijgelovig volkje, getuige de vele menselijk offers. Vlakbij het religieuze centrum van Nasca zijn honderden menselijke hoofden gevonden. De meningen zijn verdeeld maar wetenschappers verwachten dat de Nascalijnen een rol speelden bij deze offer-rituelen. Een andere theorie zegt dat het mathematische berekeningen zijn en een weerspiegeling van astronomische/astrologische verschijnselen. De lijnen/tekeningen liggen verspreid over de hoogvlakte nabij Nasca. Vanaf de grond lastig te ontwaren maar met een Cessna vliegtuigje prima te zien. Dus we gingen vliegen. De co-piloot waarschuwde al dat je duizelig of misselijk kon worden en wanneer dat gebeurde je vooral op de horizon moest focussen. Maar dan moet je de horizon wel kunnen zien... Want die mafketel van een piloot bleef maar achtjes vliegen zodat hij met de vleugels van het vliegtuigje kon aanwijzen waar je moet kijken om de figuren te kunnen zien. Al snel heb je geen idee waar de horizon zich bevind, en tel daarbij op dat een 6 persoonsvliegtuigje aardig wat turbulentie ervaart, en je hebt een misselijkmakende cocktail. Al gauw zat de Japanse achter ons te braken in de uitgedeelde plastic zakjes. Het leverde een indrukwekkend zicht en een aantal perfecte foto's op, maar wij wisten maar ternauwernood ons ontbijt binnen te houden. Lichtelijk groen aangelopen waren we blij weer vaste grond onder onze voeten te hebben. Al met al waren zowel de lijnen als de vlucht (met ramen open) een mooie ervaring.

Na een dag aan het strand in Paracas, zijn we nu zijn weer terug in Lima. Gisteravond zijn we nog even bij een fijn restaurant geweest en hebben een laatste wandeling langs de 'malecon' (kust/boulevard) van Miraflores gemaakt. En nu chillen we in onze hotelkamer totdat het tijd is om naar het vliegveld af te reizen, voor onze vlucht naar Medellin, Colombia. Tijd om Peru achter ons te laten en aan het laatste stuk van onze reis te beginnen. Nog iets meer dan een maand te gaan, ongelofelijk hoe snel dat gaat!

Terugkijkend is Peru het land van lekker eten en drinken (Pisco Sour!). Het heeft een enorm afwisselend landschap met de Andes, nevelwouden, jungle, woestijn en haar kustlijn, veel archeologische hoogtepunten (Cusco, Machu Picchu, Nasca) en net als Bolivia kleurrijke mensen (mn in de Andes). Peru is een stuk rijker/ontwikkelder dan Bolivia en daarmee ook toeristischer.

We houden jullie op de hoogte van onze Colombiaanse avonturen.

Hasta Luego!

Ives & Nien

Geschreven door Ives.en.Nien