Op de vooravond van ons vertrek naar Bolivia hierbij nog een reisverslag van onze laatste anderhalve week in Argentinië.

Weer terug in Buenos Aires verbleven we in San Telmo, een authentiekere wijk van BA. Volgens Nien vielen we met onze neus in de boter omdat de wijk bekend staat om de leuke markt op zondag en laten we die nou net hebben meegepakt;-). San Telmo ligt tegen de wijk La Boca aan. En met name die laatste zal bekend zijn onder voetballiefhebbers omdat Maradonna en Messi bij deze club vandaan komen. De huizen rondom het Boca voetbalstadion zijn helemaal in de clubkleuren geschilderd. Een grote gekleurde kakafonie. Zelfs de reclameborden van Coca Cola zijn geel/blauw omdat rood/wit de clubkleuren van aartsrivaal River state zijn. Maar goed, dit is nog een echte volkswijk wat betekent dat het niet overal even veilig is, dus toen we op een gegeven moment in een onguur gedeelte verzeild raakten (vol met vervallen en dichtgetimmerde koloniale huizen) hebben we maar gauw rechtsomkeert gemaakt...

We maakten ook nog een uitstapje naar Colonia de Sacramento in Uruguay (letterlijk aan de overkant van de Rio de Plata). Dit ging uiteraard gepaard met een logistieke uitdaging zoals we inmiddels van Argentinië gewend zijn. Met twee uur vertraging konden we dan eindelijk genieten van de uitermate vriendelijke Uruguayanen en het gemoedelijke koloniale stadje.

Onze laatste dag in Buenos gebruikten we voor een Polo clinic. En wat blijkt: Ives is een natuurtalent. Na een korte rit naar het buitengebied van BA, zaten we vrij snel op 2 stoere polopaardjes en sloegen we een balletje in het rond met de mallet. Toen we een wedstrijdje gingen doen, bleek tot verbazing (en trots!) van Nienke dat Ives wanneer hij er niet over nadenkt dat hij op een paard zit hij gewoon prima kan paardrijden! Dus het werd een serieus partijtje in volle galop;-) GEWELDIG! Maar ook best pittig (zeker de spierpijn in de "mallot" arm/hand/pols van Nienke loog er niet om).

Vervolgens vlogen we naar Iguazu om een geinig watervalletje te bezoeken. Iguazu betekent in de oorspronkelijke indianentaal 'Groot Water'. En dat is zeker geen understatement. Te midden van het tropische oerwoud op de grens van Brazilië en Argentinië maakt de indrukwekkende Rio Iguazu een nog indrukwekkendere val. Deze waterval is 1 van de 7 natuurlijke wereldwonderen. Met circa 180 watervallen over enkele kilometers verspreid komt de rivier 40 tot 100 meter naar beneden vallen. Je kunt de waterval van zowel de Braziliaanse en Argentijnse kant bewonderen. Vanuit de Braziliaanse kant heb je een mooi uitzicht over alle watervallen en kun je in de zogenaamde Garganta del Diablo (strot van de duivel) wandelen en jezelf volledig nat laten regenen. Vanaf de Argentijnse kant sta je boven en naast dezelfde watervallen die de duivelse strot invallen en kun je jezelf volledig nat laten regenen. Nat worden is onderdeel van de ervaring, en dat (nat) was je eigenlijk toch al, want de luchtvochtigheid in het park is enorm en in combinatie met een tropische temperatuur en zonder een zuchtje wind zweette je je algauw een ongans. Dus wat verfrissende spatjes waren meer dan welkom. Verder zijn het prachtige wandelingen door het tropisch regenwoud; lees kaaimannen, schildpadden, schitterende vogels, superveel vlinders, apen en schattige neusberen. Er leven ook poema's en jaguars maar die hebben we helaas (of gelukkig?) niet gezien. En zeiden we al dat we de watervallen indrukwekkend vonden?

Vanuit Iguazu vlogen we naar Salta in het noordwesten van Argentinië.
Het is daar leuk, zolang je bankpas niet wordt geskimd.......maar dat is een ander verhaal waarover Ives je meer kan vertellen en wat ABN Amro (gelukkig!) op tijd signaleerde.
Er staan prachtige koloniale gebouwen, je kunt er lekker eten, de mensen zijn vriendelijk en de temperatuur is aangenaam (beetje mediterraan); na 2 dagen tropische hitte waren we daar wel aan toe. Salta ligt tegen de Andes aan en voelt ook ande(r)s dan de rest van Argentinië. Het ligt op 1600 m hoogte en we zien veel meer "indianen" dan elders. We zijn ook in een schitterend museum geweest waar ze oa gemummificeerde kinderen hadden die door de inca's op de hoogste bergtoppen waren geofferd aan de goden. Een beeld wat we niet snel zullen vergeten.

Na 3 dagen Salta hebben we een auto gehuurd en reden we via een geweldige route (nr 68) door en langs bergen, canyons en rivierbeddingen naar Cafayate. Onderweg waren we sprakeloos van de vergezichten van gekleurde bergen. Daarnaast hebben we ook 1 uur stilgestaan vanwege een aardverschuiving/modderstroom die vrij kort voor ons plaatsvond. De weg werd zeer adequaat vrijgespeeld door een bobcat. Cafayate staat bekent om haar witte Torrontes druif, als je google earth erop naslaat zie je dat Cafayate langs de Andes ligt en tussen de wijnvelden. Ze spreken Cafayate hier overigens uit als Kafasjate. Iets wat Nien heel normaal vindt met haar talenknobbel. Maar goed, de volgende dag zijn we de route national 40 opgereden tot Angastaco en hebben ook hier geweldige canyons gefotografeerd. Voor wie het opvalt: deze rijksweg is nog onverhard! Niet verwonderlijk dat we dus 3 uur reden over een stuk van 70 km. Vandaag hebben we nog een mooie route voor de boeg (Quebrada de las Conchas) en leveren we de auto weer in in Salta, vanwaaruit we bij La Quiaca de grens naar Bolivia zullen oversteken.

Afrondend valt ons op dat de Argentijnen graag in de rij staan, logistiek nog vooruitgang kunnen boeken (understatement), geweldig goed kunnen barbecuen (parrilla/asado) en wijn maken, en dat ze heel lief zijn voor dieren, getuige de vele vriendelijke en tamme straathonden die door iedereen worden geadopteerd en gevoerd alsof het hun eigen huisdier was (voor katten geldt overigens hetzelfde maar die zijn wat minder "zichtbaar").

Zo dat was alweer Argentinië (heerlijk land en absolute aanrader!), met kleine uitstapjes naar Chili, Uruguay en Brazilië en dan nu op naar Bolivia!
Hasta luego!

Besos, Ives & Nien

Geschreven door Ives.en.Nien