Vanmorgen twijfel naar welk strand we vandaag zouden gaan.
We wilde nog graag een middagje doorbrengen op Starfish Beach in het noorden, maar dit is lastig te bereiken. Maar ja, met een beetje uitvogelen moest het wel lukken bedachten we. We vroegen onze chauffeur om ons een groot deel die kant op te brengen, het was een half uur rijden over niet al te beste wegen en de oude startbaan van het vliegveld, heel apart. Onderweg kwamen we een standbeeld van Ho Chi Minh tegen en hebben een foto gemaakt.
Bijna bij alle Vietnamezen hangt een foto van hem aan de wand. Hij staat ook afgebeeld op de geldbiljetten.

Toen we vlakbij het kleine haventje (lees steiger) kwamen zagen we nog koeien en aapjes aan de kant van de weg.
Yen vertelde dat hij geboren is in het jaar van de aap en dat zijn achternaam Nguyen is.
45% van de Vietnamezen draagt deze achternaam omdat dit vroeger een belangrijke heersende familie was. Iedereen die voor hen werkte nam deze naam aan om vervolging te voorkomen.

We werden afgezet bij de visafslag, alsof in dit dorp op palen de tijd 100 jaar had stil gestaan. De mensen leven hier van de visserij en dragen de typische hoedjes De “nón lá” dit is het symbool van de Vietnamese cultuur en biedt perfecte bescherming tegen de zon.
Een kleine motorboot bracht ons in 10 minuten naar het witte strand.

Bij het uitstappen was het uitkijken, want de rood/roze zeesterren lagen overal verspreid in het water, dit hadden we nog niet eerder gezien, zo bijzonder!
We hebben hier foto's gemaakt van het witte poeder zand en lekker gezwommen. De zeesterren spoelen aan en kunnen zelf niet terug de zee in, dus worden ze terug in zee geholpen. Het aanraken is niet goed voor ze, dan kunnen ze dood gaan, maar uitdrogen op het zand is zowiezo fataal. Dus wij hielpen ook een handje mee. Ze voelen aan als rubber en bewegen niet veel.
We blijven een poosje en krijgen er niet genoeg van.

We moesten op dezelfde manier weer terug, dus wilde we onze chauffeur appen om ons weer in de haven op te pikken. Omdat we toch wel erg afgelegen waren, hadden we geen bereik. De vertaal app konden we ook niet gebruiken en niemand die Engels spreekt. Uiteindelijk hebben we een foto van de chauffeur
laten zien en begrepen ze dat we hem wilde berichten. Ze hebben hem voor ons gebeld en uiteindelijk zijn we weer veilig in ons hotel aangekomen.

Morgen vertrekken we naar Hanoi.
De koffers werden weer op orde gebracht en bij het inchecken van onze vlucht blijkt dat we 2 uur later vertrekken. Beetje jammer, want dat gaat van onze tijd af daar.

We aten nog een keer noedels, loempia en omelet op de nightmarket.

Wij hebben enorm genoten van Phu Quoc, op naar Noord Vietnam....

Geschreven door Ingridmonique