Na ons "Amerikaans" ontbijtje (een muffin en banaan) zijn we om 8 uur vertrokken om op weg te gaan naar Williams. Een overnachtings stop vlak voor de Grand Canyon.

Maar eerst moesten we de grote drukte van Los Angeles zien te verlaten. Het viel niet mee om in de file steeds te wisselen tussen 6 rijstroken en zoeken om de juiste richting te vinden, dit omdat de navigatie een andere route aan gaf dan wij gepland hadden. We hebben er al met al 2 uur over gedaan om L.A uit te komen.
De afstand naar Needles was 340 km en het was een stuk rustiger. Deze weg gaat dwars door de mojave woestijn, waar niet allen wij, maar ook de temperatuur flink aan het stijgen was, inmiddels 32 graden.

Vanaf Needles zijn we de historische route 66 op gegaan. Vrijwel meteen reden we de bergen in op weg naar Oatman. Wat een prachtige weg! Ook wel Bloody 66 genoemd, omdat deze ruig en gevaarlijk is, maar het heeft onze verwachtingen ver overtroffen.
Oatman ligt op een hoogte van 830 m en startte zijn bestaan als een tentenkamp toen twee gelukszoekers in 1915 er goud voor een waarde van 10 miljoen vonden. Je waant je nog in die tijd. Het is nu een gohst town die je gratis kan bekijken
Omdat de goudmijn dicht is, worden er geen ezels (burro's) meer voor het zware werk gebruikt. De ezels zijn los gelaten en lopen nu door het dorp. Eigenlijk jagen ze op toeristen naar eten. Ze gaan midden op de weg staan en dwingen je te stoppen. Als je om ze heen wilt rijden, dan lopen ze voor je auto langs, net zolang tot je het raam open doet. Wij hadden niks lekkers en daar reageerden ze flink onbeschoft op, door tegen de auto te willen trappen. Mo reed snel weg, maar ze rende boos achter ons aan.

We reden door naar Kingman. Onderweg zagen we lange goederen treinen rijden door het landschap. Bizar hoe lang die zijn! We hebben ze gefilmd, maar er leek geen einde aan te komen. In Kingman zijn we gestopt bij Mr.D'z. Dit is een jaren 50 eet tentje, heel sfeervol.

Onderweg rijden we in mooi berg gebied en komen veel bikers tegen. We stoppen op verschillende uitkijkpunten en genieten van deze mooie route. Via Seligman zijn we naar Williams gereden. Onderweg moesten we nog flink op de rem voor een Devil dog ( soort vos) die voor de auto schoot en zagen we mooie roofvogels in de lucht zweven.

Na een lange rit van ruim 750 km, waar we 11 uur over hebben gedaan, kwamen we vermoeid aan in het Highlander hotel.
De auto voor de deur en nadat we deze leeg gemaakt hadden, zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje. De keuze was reuze en allemaal erg gezellig. We gingen voor de italiaanse bistro, waar we een cheese bread en ceasar salad kozen. Het smaakte prima.
Daarna nog even wat rond gekeken in de vele leuke (western) winkeltjes. Jammer dat we hier morgen al weer vroeg weg gaan, de sfeer van Williams past goed bij deze dag en is een mooie afsluiter van de route 66.
De lange treinen rijden hier ook voor ons hotel langs en toeteren luidruchtig als ze voorbij komen. Hopenlijk slapen we er doorheen?

Geschreven door Ingridmonique