Het lukt ons maar niet om op tijd te vertrekken smorgens.
De wekker ging om 6.30 u. De tassen in de auto, bellen met het thuisfront, tanken etc. Alles volgens plan... Maar we wilden nog even naar de Nederlandse bakkerij van Erik Schat om de hoek van ons hotel, waar we broodjes voor onderweg konden kopen. (De eigenaar is een jaar geleden helaas overleden aan Corona vertelde de ober bij Denny's gisteravond)
Bij binnenkomst vergaapte we ons aan een Walhalla van handmade lekkernijen. Zoveel soorten brood hadden we nog nooit gezien. De winkel is groot en gezellig met snuisterijen en we mochten het chili/cheese brood proeven. Mo had haar keuze al gemaakt en wilde een gesuikerde bladerdeeg vlinder, maar ik kreeg natuurlijk weer keuzestress... De bestelling moesten we doorgeven,
er was zoveel lekkers en ik hoor mezelf zeggen doe mij ook maar zo'n ding dan...
Beetje jammer dat ik mijn keus niet wel overwogen heb gemaakt, maar we hebben de foto's nog.... Ik moet zeggen, het smaakte overigens prima!
Al met al reden we dus om half 9 dus pas weer op weg...

Met een temperatuur van 26 graden, reden we met nog sneeuw in de bergen via Mammoth lakes, Lake June, Silver lake en Grand Lake naar onze eerste stop Mono Lake; Door de zoetwater bronnen op de bodem die veel calium bevatten en zich vermengen met het zoute water van het meer, vormt dit een bijzondere vorm van kalksteen. De grote Tufa's zijn rond de 900 jaar oud. Het meer is 8x zo zout als zee water. Je kunt er tussendoor lopen en prachtige plaatjes schieten.

Voordat we door naar Yosemite reden, bezochten we Bodie. Dit is een verlaten goudzoekers stadje in de bergen. De laatste 10 km op de weg er naar toe, is een off road weg. Mo was er niet happig op om dit te gaan rijden, het mag ook niet van de autoverhuuder, als je pech krijgt dan zijn de kosten niet verzekerd. Dus zaten we met samengeknepen billen te hobbelen in de auto. Met grote stof wolken achter ons latend bereikte we ons doel.
Bodie is een zogenaamde Gohsttown. In 1859 werd hier goud ontdekt en in de hoogtij dagen was er een opbrengst van 14 miljoen aan goud en zilver. Maar in 1892 was er een grote brand en ging er veel verloren. De laatste bewoners verlieten Bodie in 1940 omdat er geen goud meer te vinden was. ( ja ik weet het..., Mo noemt me miss wiki...) Er staan nog veel gebouwen die in tact zijn en het was leuk om door de mainstreet te wandelen en te zien hoe de mensen hier hebben geleefd. Ook de terugweg hebben we goed volbracht gelukkig.

Om 2 uur reden we de Tioga pass op (165 km) en mochten we met onze reservering door de oostelijke ingang van Yosemite. Dit is een van de mooiste wegen in dr USA, nou hebben we er wel wat gezien, maar we denken niet dat het nog veel beter kan. We hebben nog wat sneeuw op de bertoppen gezien en staan zelf ook in de sneeuw op 1700 meter. We merkten het verschil in temperatuur goed met 24 graden. Een verademing!
Het was een prachtige route richting de Vallei. We stopte vaak en maakte weer veel foto's. Om 5 uur gingen we de 140 op richting Mariposa waar we enorm hoog in de bergen reden. We reden hier parallel aan de Merced rivier en genoten van de prachtige uitzichten. We hadden geen tijd meer voor de Vallei, dus dat doen we morgen. Mo had meer dan 11 uur gereden (slingerend omhoog en omlaag) en de laatste 35 km waren zwaar, we gingen weer omhoog in de bergen en hebben toen de spotify hard aangezet en meegeblerd met de muziek om wakker te blijven.

We hadden een leuke check in bij Miners Inn en blijven hier 2 nachten. Leuk motel met lekkere bedden en weer een zwembadje. Helaas waren we te laat voor een restaurantje, alles was dicht om 20 uur in Mariposa. Dus toen maar naar de supermarkt gereden en diner for two op de kamer gegeten.
Vandaag een record aantal foto's gemaakt (182) Het is al laat als ik dit blog schrijf, we komen tijd te kort.... Tot morgen....

Geschreven door Ingridmonique