Xin Chao, (Hallo)

De wekker liep al vroeg af, want om 9 uur moesten we klaar staan.
We hadden afgesproken met Yen ( de chauffeur) die ons vanmorgen in het zuiden van Phu Quoc rond ging rijden.
Maar eerst weer een lekker ontbijtje, genietend van de passievruchten en het dragonfruit.
Het weer werkte niet echt mee, helaas wederom regen.....
Het plan was naar mooie stranden en baaien om te snorkelen, maar dat komt hopelijk nog wel. Dus gingen we op pad voor cultuur.

Het eiland Phu Quoc bestaat voor 90% uit tropisch regenwoud, met daaromheen een smalle strook wit zand en palmbomen van 150 km.
We reden met een flinke gang over de kust/hoofdweg en bij elke bocht werd er getoeterd voor tegenliggers.
Op naar de eerste stop, de parelboerderij.
Hier kregen we een rondleiding van het kweken van de oesters tot de dure parelkettingen aan toe.
In ongeveer 70% van de oesters groeit een massieve parel. Een gemiddelde parel groeit 5 jaar. In het midden de witte parels en aan de randen de grijs/zwarte parels.
De witte parels hebben de symbolische betekenis van zuiverheid en onschuld... niet echt passend voor ons lachten we....
De zwart/grijze betekenen wijsheid.... die passen ons perfect, maar vonden we te duur, hahaha

Onderweg stopte we bij een peper plantage. Hier groeien de zwarte peperkorrels zoals wij deze ook wel kennen. Je ziet ze overal groeien aan lange stokken.

We reden door kleine dorpjes waar de armoede goed zichtbaar is. De woningen zijn veelal van golfplaten en plastic met een oude scooter voor de deur.
Er omheen vaak veel oude troep en een hond die de boel bewaakt.
Voor ons onvoorstelbaar om zo te wonen, maar de relaxte sfeer maakt dat je je hier snel thuis voelt.

We bezochten de Ho Quoc Pagoda, een boeddhistische tempel met gouden boedha. Er hing een spirituele vibe en het hield plots zomaar even op met regenen.
Mo voelde zich hier niet zo relaxed vandaag...
De verslaving naar nicotine speelt op en ze denkt maar aan één ding, een sigaret! Ik probeer haar steeds moed in te praten en laat haar inzien dat 10 dagen niet roken echt al heel knap is. Maar het komt niet echt over, Ik kan haar geen seconde uit het oog verliezen vrees ik...

Vietnam heeft twintig jaar oorlog gekend. Tijdens deze oorlog werden op Phu Quoc soldaten en burgers gevangen gehouden en vaak tot de dood gemarteld. In de kokos gevangenis wordt op allerlei manieren uitgebeeld wat voor vreselijke praktijken zich hier hebben afgespeeld. De hel op aarde....

Phu Quoc staat bekend om zijn vissaus, wij gebruiken deze thuis voor de padthai. Leuk om te zien hoe dit proces gaat. De vis wordt 12 maanden bewaard in grote tonnen, de sappen die uit de lijken vrij komen blijven over..... mmm Lekker!!!
Het stonk er enorm, soms moet je niet willen weten wat je eet...

Yen is een behulpzame chauffeur, hij spreekt geen Engels, maar de communicatie ging goed via de vertaal app. Hij heeft ons weer veilig teruggebracht naar ons hotel. We weten hem te vinden de komende dagen.

Vanaf 2 uur was de regen tijdelijk opgehouden en hebben we nog even aan het strand gelegen, maar dat was wederom van korte duur, want onweer en regen kwamen over het eiland.
Dit keer geen massage als alternatief, ons lijf kan dat even niet aan na gisteren, kreun...

We deden 2 potjes Skip Bo, die Mo verloren had, maar dat kwam natuurlijk omdat ze met haar gedachten ergens anders was, 3 keer raden waar ze aan dacht? Thuis had ze een vape (e sigaret) voor de moeilijke momenten, maar dat mag hier niet, er staat 4 maanden celstraf op.

We hebben ons laten verleiden voor een seafood bbq buffet in het hotel. Dit is buiten onze comfortzone en besluiten eens gek te doen. Na ons oester avontuur van vanmorgen, wilde we deze ook wel eens in het echt proeven. Helaas geen parels deze keer. Tijdens live muziek aten we sushi, garnalen, gebakken vis en heerlijke toetjes na.
Het leek een beetje op de wok in Pesse maar dan een beetje anders haha......Volgens Mo zelfs twee beetjes..... :)

Duimen dat morgen de zon er is!

Geschreven door Ingridmonique