Al vroeg wakker, maar wat waren we stijf, van het harde bed of de massage van gisteravond? Mo rookte haar peukkie en in de schaduw was het al 37
graden. We starten de dag met een lekker ontbijtje en
beseften dat we onze plannen op een rustig tempo moesten doen vandaag.

We zijn naar de Chao praya pier gelopen en namen daar voor wat verkoeling een boottripje door de klongs van Thonburi. Een mega diepe instap vanaf de steiger viel niet mee voor mij, dus op mijn kont erin laten glijden. De kanalen dienen als straten en aan bijna elk huisje dat op palen in het water staat, ligt een boot. De houten hutten zien er broos uit, hebben soms geen ramen en een deel heeft zeer waarschijnlijk ook geen elektriciteit. Maar ondanks het gebrek aan luxe lijken de lokale bewoners niet minder gelukkig, vrolijk zwaaien ze naar ons.
Waar ik me al de hele tijd zorgen over maakte, werd helaas realiteit, ik moest die boot ook weer uit, maar hoe? (Na mijn knieoperatie gaat het lopen redelijk, maar trap lopen heb ik de kracht niet voor en ja ik hoor jullie denken....ja ja mijn gewicht werkt ook niet mee)
Maar affijn, Mo eerst eruit en die geeft mij aanwijzingen, ze denkt mij te helpen door mij omhoog te tillen en voor ik er erg in had, lag ik als een zeehond op de steiger plat op mijn buik. Pfff, opstaan wilde natuurlijk ook niet makkelijk, dat belooft nog wat voor de rest van de reis.

We leggen het af tegen de warmte, het zwembad is zoals wij zeggen, lauwe pis en geeft niet de verkoeling die we nodig hebben, dus gaan we voor de airco en een middagdutje op de hotelkamer.
Rond 2 uur zijn we weer bijgekomen en is het nog heter buiten, maar we besluiten toch om de tuktuk naar chinatown te nemen.

In een doolhof van kleine, nauwe straatjes, kriskras door drukke marktstraatjes met pruttelende wokpannen, dampende barbecues en bomvolle straatrestaurantjes liepen wij door de Chinatown van Bangkok. Binnen de kortste keren waren we de weg kwijt, wat helemaal niet zo erg was.... We kochten wat hebbedingetjes voor weinig, daardoor koop je ook veel meer omdat het allemaal zo goedkoop is.

We kregen dorst en gingen met de tuktuk richting de Bayokitower (309 meter) waar we met een drankje op de 84e verdieping van het uitzicht konden genieten. Het was prachtig al die lichtjes beneden ons te zien.

We namen een Grabtaxi terug naar het hotel en zijn neergestreken bij Madam Musur
voor een heerlijke padthai.

We zijn nog een beetje beurs van de massage gisteren, dus nog eentje dat voelt vast niet lekker denken we? Ik ga voor een voetenmassage en Mo laat schouders en nek masseren, dat blijkt een goede keus. Nog een laatste mango smootie en dan gaan we voldaan zo ons bedje in.

Geschreven door Ingridmonique