Vandaag gaan we maar 'ns op stap. Eerst bezoeken we Llafranc, een vissersdorpje wat bekend staat voor de mooie nachtwandelingen en de concerten van de zingende Habaneras.

Dit dorpje is nog steeds niet platgelopen door toeristen en biedt koppig weerstand tegen de aanbouw van grote woon- en hotelcomplexen, waardoor zijn charme mooi bewaard is gebleven. In Llafranc schreef Joan Manuel Serrat trouwens zijn in Spanje heel bekende liedje “Mediterraneo”.

Na een terrasbezoekje en wat rondgewandeld te hebben, rijden we verder naar Pals. Daar zit rotisseria Can Padres en op aanraden van andere vakantiegangers schijnen ze daar de allerbeste kip van 't spit uit de hele omstreek te serveren. Het is er altijd superdruk maar het schijnt beslist de moeite waard te zijn om een half uurtje op een tafeltje te wachten.

Aangezien het helaas nog te vroeg is om nu al te gaan eten, brengen we eerst nog een bezoekje aan Pals zelf. Dit prachtige middeleeuwse dorpje hebben we vorig jaar ook al eens bezocht, maar het blijft schitterend: Veel fotogenieke straatjes, leuke terrasjes, verrassende doorkijkjes en authentieke winkeltjes.

Rond 14.00 uur vinden we het welletjes. We hebben nog niet geluncht en onze magen rammelen inmiddels, dus óp naar de kippenschuur, zoals ze het hier gekscherend noemen. We hebben niet gereserveerd maar we krijgen te horen dat als we 45 minuutjes geduld hebben, ze alsnog een tafeltje voor ons vrij hebben. Dat wachten bleek achteraf zéér de moeite waard te zijn; Man, man, wát een zalige kip serveren ze daar!! Heerlijk gegrilld, met een krokant korstje en precies goed gaar zodat het bijna van het bot valt. Ik denk dat ze ons hier tijdens onze vakantie nog wel een keertje terug zullen zien 😅.

Geschreven door Ing.en.Ton.op.reis