Na het ontbijt vanochtend werden we opgehaald door oud-collega Johan van Oosterbosch ( eigenaar van reisorganisatie Costa Rica-op-Maat en oud-collega van Ton. Hij heeft onze reis georganiseerd) die persoonlijk voor het vervoer naar het vliegveld zorgde. De autorit was een mooi moment om onze rondreis even met hem te evalueren, en dat was volgens ons super positief: hij had geweldige overnachtingslocaties geregeld, de activiteiten waren perfect geboekt en geregeld en ook over de gehuurde auto waren we prima tevreden. Een dikke pluim voor Johan dus!

Aangezien onze vlucht om 11.45 uur zal vertrekken, waren we al op tijd op het vliegveld ( want 3 uur van tevoren aanwezig zijn) dus we hebben de laatste Colones kunnen opmaken aan een heerlijke cappuccino met wat lekkers. Géén verschillende vertrekhallen hier, maar slechts één grote open ruimte die bomvol staat met rijen stoelen. Hier zullen we moeten wachten tot we aan boord mogen van het vliegtuig wat ons naar Cuba zal vliegen, endat is overigens een héél wat kleiner exemplaar dan waarmee we hier naartoe zijn gekomen.

Eenmaal ter plekke aangekomen ( in Cuba is het tijdsverschil overigens 6 uur met Nederland) namen we een taxi om naar onze Bed & Breakfast in het centrum te rijden. Zo konden we meteen de eerste indrukken opdoen van dit nieuwe land.
Het eerste wat we denken als we eenmaal buiten staan is: "wat een stank van uitlaatgassen!". Daar sta je natuurlijk niet meteen bij stil, maar al die oldtimers zorgen voor heel wat vervuilde lucht hier.
Eenmaal onderweg ervaren we een echte cultuurshock: Het is écht zoals je op Google kunt lezen: er rijden allerlei soorten oldtimers door de straten, maar ertussen rijden ook redelijk wat auto's van deze eeuw ( al zijn dat ook al oudere exemplaren). De oltimers variëren van oude barrels tot compleet gerestaureerde exemplaren die voorzien zijn van complete geluidsinstallaties waardoor je ze al op ruime afstand hoort aankomen. Maar ook compleet getunede auto's met led-verlichting aan zowel de binnen- als de buitenkant. Het is een kwestie van zien en gezien worden. Wat gaaf allemaal! We stoten elkaar aan en denken meteen aan Nick die dit waarschijnlijk óók super gaaf zou vinden.

Plots stopt de taxi: dit is blijkbaar onze B&B maar ik herken weinig van de afbeeldingen van de website. We staan midden in het oude gedeelte van Havana. De straten zien eruit alsof er net een oorlog heeft gewoed. Of, zoals Ton zei, het lijkt Aleppo wel :-(
Trottoirs zijn er hier niet, mensen lopen midden op straat, de wegen zitten vol met grote gaten, huizen hebben nagenoeg geen ramen of voordeuren want alles staat open en de voorgevels van de huizen zijn volgens mij in de vorige eeuw voor het laatst opgeknapt of geschilderd. Kortom: de tijd heeft hier stilgestaan en er is niemand die zich hierover bekommert.
Oja, en nog een dingetje: er is nergens Wi-Fi. Dat wordt dus afkicken de komende dagen!

Bij Casaverde binnengekomen mogen we zelf onze kamer uitkiezen, al zijn ze allemaal hetzelfde: Schoon, maar erg karig ingericht. En géén ramen! Dat is even wennen met hoe de kamers er in Costa Rica uitzagen! Uiteindelijk kiezen we een sfeervol ingerichte tweepersoonskamer op de 1e verdieping. In Costa Rica kregen we als welkomstdrankje een smoothie aangeboden: hier krijgen we allebei een flesje water in onze handen gedrukt. Oké, water is altijd welkom....

De eigenaren spreken geen Engels en omdat ze niets in huis hebben, besluiten we meteen maar om de stad in te lopen. We struinen door de straten tot we ergens een tentje zien waar we besluiten een hapje te gaan eten, en bestellen er onze eerste Cuba Libre en Mojito ( de eerste van de velen die zullen volgen). Tot onze verrassing is een Salsa-band bezig zich te installeren. Leuk! We worden al meteen op onze 1e avond in Cuba getrakteerd op live muziek!

Na een frisse avondwandeling terug naar Casa Verde belanden we moe ons bed in. Morgen is er weer een nieuwe dag!

Geschreven door Ing.en.Ton.op.reis