Het is nog vroeg als in het kleine stadje Unawutana de zwerfhonden alweer actief aan het zoeken zijn naar voedsel op straat als ik het gordijn van mijn ruime kamer in het gasthuis open en rustig wakker word voor alweer een nieuwe dag van mijn reis. Unawutana is echt zo’n klein strandplaatsje dat naast het strand welgeteld een handjevol winkels kent en volledig afhankelijk is van het toerisme. Ik had deze ochtend mijn ogen laten vallen op een klein, maar op het blote oog te zien, een kwalitatief goede koffiezaak. Hier bestelde ik een omelet met toast en een heerlijke koffie en mijn verwachtingen werden waargemaakt. Mensen die mij persoonlijk goed kennen, weten dat ik soms redelijk kritisch kan zijn, maar hier kon ik geen kritiek op leveren. Vanaf de koffiezaak nam ik een tuk tuk naar het plaatsje Galle. Galle is de hoofdstad van de Zuidelijke Provincie op Sri Lanka en het gelijknamige district Galle. De havenstad heeft zo'n 94.000 inwoners. In de stad valt nog veel te zien van de Nederlandse overheersing in de 17e en 18e eeuw. In deze tijd was Galle de belangrijkste havenstad van Sri Lanka. Na het betreden van het stad door een toegangspoort stonden de nodige gidsen, tuk tuk chauffeurs en verkopers als aasgieren te wachten op hun prooi om hun inkomsten veilig te stellen. Persoonlijk ben ik totaal geen liefhebber van het verkennen van een stad met een gids en kies ik er liever voor om een stad op eigen gelegenheid te verkennen. Hierdoor heb ik wel meer keuzevrijheid, maar mis ik misschien wel enige kennis van de te bezoeken stad. Allereerst liep ik naar de vuurtoren. Vanaf hier kon een mooie wandeling worden ingezet over de oude stadsmuur langs het water en ondertussen passeerde nog enkele mooie bezienswaardigheden, zoals: de oude stadstoren, een moskee en een kerk. Hierna was het tijd voor de nodige cafeïne en deze vond ik in één van de smalle straatjes van Galle. Naast de Nederlandse invloeden staat Galle ook bekend om de vele souvenirs die hier gekocht kunnen worden. Nu heb ik tot op heden nog geen enkele souvenir gekocht, omdat dit te lastig is om de rest van mijn reis mee te kunnen dragen. Dragen.. Dit bracht mij op een idee. Ik wilde nog wel enkele armbanden, kettingen en een ring kopen. Puur als aandenken aan mijn reis. In één van de tientallen souvenirshops vond ik twee simpele, maar mooie armbanden. Na een succesvolle ochtend en middag nam ik de tuk tuk terug naar Unawutana, waarna ik mijzelf settelde bij één van de strandtentjes en genoot van het lekkere weer. Hier viel mijn oog op één van de zwerfhonden. Op het oog goed verzorgd, maar je weet het immers nooit. Het beestje was niet mensenschuw en kwam dan ook vaak langs om even te knuffelen of te spelen. Toen het tijd was om mijn gasthuis op te zoeken, kon het beestje mij niet laten gaan en volgde mij trouw. Voor mij was dit best wel moeilijk om te zien en ik besloot om wat eten te kopen en het beestje terug te brengen naar het strand. Probleem opgelost dacht ik, maar dit bleek geheel anders te zijn. Het beestje liet het eten liggen en volgde mij andermaal naar mijn hotel. Toen ik hem met woorden en gebaren duidelijk had gemaakt dat het beestje moest blijven zitten, kon ik mijzelf omdraaien en mijn bed opzoeken.

De vrijdag was een traditionele reisdag. Mijn vlucht naar Taiwan vertrok weliswaar pas tegen 12 uur ’s avonds, ik moest nog wel eerst naar het vliegveld komen. Dit was een reis van ongeveer 4 uur. Nadat ik tegen de klok van 12 uur heb uitgecheckt bij mijn gasthuis, besloot ik om een tuk tuk aan te houden bij de weg en zodoende naar het treinstation in Galle te gaan. Hier aangekomen was het wel verdacht rustig. Prima dacht ik! Dat het zo rustig was, was met een reden. Waar wij in Nederland regelmatig problemen kennen met de NS is het hier in Sri Lanka niet anders en de medewerkers van de regionale treinmaatschappij waren het dusdanig zat dat zij ervoor hadden gekozen om te gaan staken. Voor mij dus geen plezierige treinreis, maar een lange en warme busrit. Zodra ik de keuze heb, kies ik ervoor om de trein te pakken. De trein biedt toch wel vaak meer comfort en daarin heb ik nog enige bewegingsvrijheid. Zo! Het was nog maar 5 uur, maar ik had al een hele reis erop zitten. Vanuit het busstation in Colombo was het nog zo ongeveer 1,5 uur rijden naar de internationale luchthaven. Dat ik midden in de spits aan het reizen was, heb ik gemerkt. Het was een drukte van jewelste in Colombo en de ene file na de andere was dan ook onvermijdbaar. Nu had ik nog tijd genoeg, voordat mijn eerste vlucht naar Kuala Lumpur vertrok, dus ik maakte mij ook totaal geen zorgen. Tegen de klok van acht uur kwam ik aan op de internationale luchthaven en was het tijd voor de nodige beveiligingscontroles. Misschien was dit ook al van toepassing voor de aanslagen, maar tijdens mijn verblijf waren de beveiligingscontrole van een adequaat niveau. Na de nodige tijd te hebben gewacht, was het tegen de klok van half 12 tijd om te boarden. Normaliter ben ik geen fan van nachtvluchten, maar dit was helaas de enige oplossing. Van mijn vlucht naar Sri Lanka heb ik nog een net slaapmasker overgehouden, welke nu goed van pas kwam. Bijna de gehele vlucht heb ik heerlijk kunnen slapen en tegen de klok van zes uur landde het vliegtuig op de luchthaven van Kuala Lumpur. Hier had ik een overstaptijd van drie uur, voordat mijn vlucht naar Taiwan vertrok. Toevalligerwijze was ik tijdens mijn reis al eerder op dit gedeelte van het vliegveld geweest, waardoor ik de gate heel makkelijk kon vinden. De vlucht van Kuala Lumpur naar Taiwan zou ongeveer 5 uur duren en ook tijdens deze vlucht heb ik grotendeels kunnen slapen. Tegen de klok van 2 uur arriveerde ik in Taiwan waar ik geheel gratis een visum kon aanvragen, waarna ik de trein kon pakken naar de stad Taipei. Het hostel waar ik de komende drie nachten zou verblijven, bevind zich op loopafstand van het treinstation en dit was maar goed ook. Moe maar voldaan arriveerde ik in mijn hostel en al vrij vroeg in de avond gingen de ogen dicht.

Mijn eerste activiteit in Taiwan was een tweedaagse sightseeing door Taipei. In deze twee dagen wilde ik de voor mij relevante bezienswaardigheden langs gaan en dit is gelukt. De zondag begon laat in de ochtend. De laatste keer dat ik heb kunnen uitslapen tot 11 uur is voor mij onbekend en dit was dan ook wel even lekker. In de buurt van het hostel heb ik een simpel ontbijtje gescoord ( een belegd broodje en een tweetal soort loempia’s ) waarna ik de wandeling inzette naar Liberty Square. Dit plein is het bekendste van Taiwan en aan dit plein bevind zich het Nationaal Theater, Nationaal concerthal en het Chiang Kai-shek Memorial hall. Bij de ingang van het Nationaal Concerthal leek een soort auditie gaande te zijn met allemaal dansoptredens. Heerlijk in het zonnetje zocht ik mijn plekje en hier kon ik geheel gratis genieten van deze optredens. Vervolgens haastte ik mij naar het Chiang Kai-shek Memorial hall om de wisseling van de wacht te zien. Ieder uur worden de beveiligers hier afgewisseld volgens een ceremonie. Vanaf dit plein liep ik naar de Long Shan tempel. Deze tempel was qua bouwstijl weer geheel anders dan de reeds bezochte tempels en hier was het dan ook geen heiligschending wanneer iemand met een hemd en korte broek de tempel betrad. Het is hier een gewoonte dat mensen een wierookstokje opsteken en ermee rondlopen. Vanaf hier nam ik de metro naar een heuvel, net buiten de stad. Het metronetwerk in Taipei is van een kwalitatief hoog niveau: de metro’s hebben een hoge frequentie en de informatievoorziening is duidelijk. Vanaf de heuvel had ik een goed uitzicht op de 101 Tower, alswel de gehele stad. De 101 Tower was ooit eens het hoogste gebouw ter wereld, maar staat tegenwoordig op de 9de plek. Voor het avondeten was mijn eerste ervaring met een cultureel gewoonte hier: een nightmarket. Waar ik in de andere landen in Azië dit fenomeen al wel enkele malen heb bezocht, is het hier in Taiwan een gewoonte. Het eten in een restaurant kost je ongeveer omgerekend €10,00 en op de nightmarket zijn genoeg stands te vinden waar een afwisselende maaltijd kan worden gescoord voor nog geen €5,00.

De tweede dag in Taipei – de maandag – besloot ik om allereerst naar Ximending te gaan. Dit gebied in Taipei staat bekend om de hoge amusementswaarde voor de jongeren. Op loopafstand van dit gebied was een klein parkje dat bekend staat om de vele muurschilderingen, welke zeer mooi waren om naar te kijken. Na een kort bezoek aan dit park was het tijd om de metro te pakken naar een park waar zich enkele warmtebronnen bevinden. Helaas was het park vandaag gesloten, waardoor ik deze warmtebronnen niet kon bezoeken. Toch zat er ook een positieve kant aan het gehele verhaal, want ik was nu dicht in de buurt bij een klein gebied aan het water. Dit gebied staat bekend om de vele souvenirwinkeltjes en enkele bezienswaardigheden. Toen ik net de metrohalte was gepasseerd, viel mijn oog ineens op een gigantische bakplaat waar enkele octopussen werden gebakken. Nu wil ik best wel graag meegaan in de lokale cultuur, maar dit was voor mij toch net een tikkeltje te ver. In het souvenirwinkeltje ernaast heb ik mij wel verzekerd van een mooie ring. In de avond bezocht ik de bekendste nightmarket van Taipei en hier heb ik dan ook voor een spotprijsje heerlijk kunnen eten.

De dinsdag was het alweer tijd om Taipei te verlaten en mijn koers zuidelijker in te zetten. Het land Taiwan kent een kleine oppervlakte en wat ik op basis van mijn deskresearch kan concluderen, moet de infrastructuur ook behoorlijk goed zijn. Benieuwd of mijn fieldresearch hetzelfde zal zeggen. Ik besloot om een treinkaartje te kopen naar Tainan, een plaats aan de zuidkant van Taiwan op ongeveer 6 uur reizen van Taipei. Er bestond ook nog een andere mogelijkheid, waardoor ik binnen 2 uur in Tainan was. In Taiwan kennen ze namelijk ook de hogesnelheidstrein die wij in Europa ook kennen. Helaas was een ritje met deze trein zo’n 300% duurder en koos ik voor de goedkopere variant. Bij het treinstation in Taipei stond alles goed in het Engels uitgelegd en was een kaartje kopen dan ook geen probleem. Tegen 11:15 kwam de trein aanrijden en eenieder had al een gereserveerde plek op hun kaartje staan. Tijdens de treinrit heb ik wat werk kunnen doen, waaronder dit reisverslag, en heb ik urenlang naar buiten kunnen staren. Eenmaal aangekomen bij mijn hostel in Tainan was het inmiddels al rond de klok van 18:00.

Geschreven door Gerbenvlieger