Toen ik gisterenavond terugkwam in het Mercy hostel kwam ik daar in gesprek met een Canadees stel en een stel uit Mexico en hier heb ik de rest van de avond gezellig mee gepraat. De volgende dag stond de wekker al op 5:30, want die dag zou ik Thailand namelijk verlaten. Na ongeveer een rit van 2 uur kwam ik en een meisje uit Maleisië, welke ik leerde kennen tijdens de rit, aan bij de grens van Thailand. Hier bleek al snel dat ik mijn departure card had verloren tijdens mijn reis in Thailand, maar gelukkig kreeg ik tegen betaling van omgerekend 6 euro een nieuwe kaart. Nadat ik vrij soepel door de Thaise douane kwam, stond daar een shuttlebus te wachten op ons naar de Laotiaanse grens. Hier werden enkele immigratieformulieren ingevuld en moest een pasfoto worden ingeleverd. Na enkele minuten wachten kreeg ik daar het verlossende antwoord en kreeg ik een visum voor Laos. Vlak na de grens leerde ik daar Marjolein en Gerbrecht kennen, twee dames uit Friesland, met wie ik de auto nam naar de volgende activiteit, namelijk een tweedaagse bootrit over de Mekong rivier. Nadat de boot met ongeveer anderhalf uur vertraging vertrok, verliep de vaart op dag één vrij rustig. Het afwisselende landschap kwam voorbij en je kon zo wegdromen. Na ongeveer zeven uur vaart stond daar een overnachting gepland in het kleine plaatsje Pak Beng. Dit plaatsje leefde van de toerisme. Direct bij de aankomst stonden mensen je op te wachten, zodat zij jou een slaapplek of iets anders konden aanbieden. Gelukkig had ik mijn hostel al online geregeld en kon ik zo doorlopen. Na het nuttigen van het eerste Laotiaanse biertje en een heerlijke maaltijd stond daar een bed op mij te wachten. Tijdens die maaltijd leerde ik Judith, Susan en Willem kennen, die voor de komende dagen ongeveer het zelfde reisplan hadden.

De daaropvolgende dag stond de wekker rond de klok van 7 uur, waarna werd uitgecheckt en een heerlijk ontbijtje/lunch werd gescoord bij de plaatselijke bakker. Rond de klok van 8 uur arriveerde ik bij het kleine haventje, vanwaar de boot vertrok naar onze eindbestemming, Luang Prabang. Gedurende de vaart stopte de boot bij verschillende lokale dorpjes om enkele mensen in- en uit te laten stappen, maar ook om de lokale bevolking de gelegenheid te geven om enkele zelfgemaakte spullen te verkopen aan de toeristen. Die gezichten van die kinderen waren zo lief! Nadat wij na een vaart van 6 uur aankwamen in het kleine haventje van Luang Prabang bracht een tuk tuk ons naar het centrum, waar wij ter plekke een hostel hadden geboekt. Nadat het nodige alcohol en wat snacks waren aangeschaft, stond daar een heerlijke voetbalavond op het programma. Die avond stond namelijk in het teken van FC Utrecht – Feyenoord, gevolgd door de topper Ajax – Psv. Ondanks de hoge rivaliteit werd het een gezellige avond!

De maandag stond een bezoek aan de Kuang Si Waterval op het programma. Gelukkig konden wij bij ons hostel eenvoudig het vervoer daarnaartoe regelen. Eenmaal aangekomen bij de waterval, stond daar een aangename verassing op ons te wachten. Alvorens men bij de watervallen komt, is het eerst mogelijk om een bezoek te brengen aan een opvangtehuis voor beren. Hier zitten een aantal Aziatische zwarte beren die zijn gered van stropers en illegale berenuitwisselingen. Dit opvangtehuis wordt gesteund door de stichting ‘’Free the bears’’. Na een kort bezoek hervatte wij ons toch naar de waterval, welke bleek te bestaan uit meerdere verdiepingen. Al snel werden de cameratoestellen erbij gepakt en werden de mooiste foto’s gemaakt, waarna wij uiteindelijk aankwamen bij het slotstuk van de waterval. Een metershoge waterval dwars naar beneden. Helaas mocht je niet onder deze waterval staan, maar de foto zelf was ook al de moeite waard. Na hier een korte tussenstop te hebben gemaakt, had ik het geweldige idee om de waterval te beklimmen in de hoop dat van bovenaf een geweldig uitzicht had. Helaas bleek dit niet zo te zijn, maar hadden wij allemaal wel een sportieve workout gehad. Op de terugweg naar beneden hebben wij zelfs nog een slang gezien! Die avond begon met een heerlijk vegetarisch buffet op de plaatselijke night market, waarna werd besloten om te gaan BOWLEN! Hoe leuk is het om te zien dat zulke Europese activiteiten ook gewoon te doen zijn aan de andere kant van de wereld. Tijdens het bowlen droop het fanatisme ervan af. Een ieder wilde winnen of in ieder geval niet laatste worden. Na een heerlijk potje bowlen, de nodige foto’s en enkele herinneringen rijker, besloten wij om terug te keren naar het centrum van Luang Prabang. Hier wilde wij nog een afzakkertje doen in een café, maar dit was niet zo heel makkelijk. Vanuit de overheid is een regel ingevoerd dat plaatselijke uitgaansgelegenheden niet langer open mogen zijn dan 23:30. Na een lange zoektocht kwamen wij toch aan bij een gezellige café, genaamd Utopia. Dit was echt een backpackersplek, waar de avond gezellig werd afgesloten.

De volgende dag stond de wekker al op 5:00! Dit was wel een hele korte nacht.. Vandaag wilden wij naar het Tak Bat kijken. Tak Bat (de aalmoesronde) is een eeuwenoude traditie die centraal staat in het boeddhisme waarbij monniken op blote voeten, geruisloos, door het oude stadsgedeelte lopen. Tijdens de zonsopkomst wacht de lokale bevolking aan de kant van de weg, geknield op matjes, op de monniken die een vaste ronde lopen, van oost naar west. De lokale bevolking geeft offers aan de monniken, voornamelijk sticky rice, maar ook bijvoorbeeld snoepgoed. Nadat wij deze plechtigheid hadden aanschouwd, werd besloten om nog even een paar uur verder te slapen. Susan en Judith waren die vorige dag al vertrokken naar Vientiane en Willem, Marjolein en Gerbrecht besloten om deze dag lekker door te brengen in het zwembad. Ikzelf wilde het iets actiever gaan doen en besloot om een fiets te huren. Al fietsend leerde ik die dag de omgeving van Luang Prabang kennen, waarna na terugkomst bij het hostel een busticket werd geboekt naar de hoofdstad van Laos, Vientaine.

De woensdag stond de wekker alweer op een té vroege tijdstip, want de minivan vertrok al tegen de klok van 7 uur. Nadat alle spullen waren ingeladen en iedereen een soort van zitplek had gevonden, begon de rit naar Vientiane. Allereerst had ik echt de minst comfortabele plek in de minivan toegewezen gekregen, namelijk achterin in een hoekje tezamen met alle backpacks. Gelukkig werd na enkele uren van minivan gewisseld en kon ik een beter plekje uitzoeken. Tegen de klok van 16:30 arriveerde wij bij het busstation in Vientiane, waarna een tuk tuk ons bracht naar het hostel. In dit hostel kwamen wij Susan en Judith weer tegen. De avond begon al goed onder het genot van een heerlijke Indiaanse buffet. Vervolgens besloten wij om nog een afzakkertje te gaan doen in een lokaal café. Hier was nou net een toernooi ‘’ 4 op een rij’’ bezig en Willem besloot om mee te doen. Wij hadden afgesproken dat als Willem zou winnen wij met zijn allen zouden gaan stappen. En wat bleek.. Willem WON! Dus de dames moesten even snel terug naar het hostel om zich op te frissen en andere kleren aan te doen, waarna de zoektocht naar een leuke feestlocatie begon. Na een klein halfuurtje hadden wij een soort van barstreet gevonden, waar wij de avond wel zouden kunnen doorbrengen. Naarmate de nacht viel, de drankjes eenvoudiger naar binnengingen en de dansjes steeds gekker werden, werd besloten om de avond af te sluiten onder het genot van enkele Nederlandse meezingers als ( Kali, Afscheid nemen bestaat niet en Shirt en Zwaaien).

De donderdag was eigenlijk echt een katerdagje. Waar van te voren nog best wel een gevuld programma voor die dag was gepland, besloot ik om die dag lekker door te brengen met Netflix en mijzelf voor te bereiden op de rest van mijn reis. Die avond werd afscheid genomen van Susan en Judith, want zij namen de nachtbus naar het zuiden van Laos. Eveneens werd afscheid genomen van Willem, want hij pakt zaterdag het vliegtuig naar Hanoi.

De volgende dag werd tegen de klok van 12 uur de bus gepakt naar Thakhek, waar ik met Marjolein en Gerbrecht de Thakhek loop ga doen. Dit is een rit van ongeveer 450 kilometer dwars door het landschap van Laos met zeer diverse bezienswaardigheden en landschappen.

Geschreven door Gerbenvlieger