Wat ongeveer negen maanden geleden begon als een wild idee, een verre droom en wat onrealistisch leek, is nu dan toch eindelijk werkelijkheid geworden. In medio oktober vorig jaar heb ik mijn vliegticket geboekt en sinds dat moment groeide de reisdrang enorm. De laatste weken voor mijn vertrek zijn dan ook voorbij gevlogen. Zo werd ik vorige week maandag compleet verrast door mijn vriendengroep met een afscheidsetentje bij Eten & Zo te Zwolle en de dag ernaar was alweer mijn laatste werkdag bij Zorgspectrum het Zand. Ik wil zowel mijn vriendengroep alsmede mijn inmiddels ex-collega’s van Zorgspectrum het Zand enorm bedanken voor het geweldige afscheid dat zij mij hebben gegeven.

Het aftellen kon nu daadwerkelijk begonnen. Na mijn laatste werkdag had ik nog welgeteld 10 vrije dagen door te brengen met mijn familie en het regelen van de laatste praktische zaken. De dagen vlogen voorbij en toen was het ineens woensdag. De dag waarop ik afscheid heb genomen van mijn familie en de dag waarop ik te horen kreeg dat mijn vlucht was vertraagd met 13,5 uur. Mijn oorspronkelijke vertrekdag- en tijd was op donderdag 28 februari om 19:35 en dit werd in eerste instantie veranderd naar vrijdag 1 maart om 9:00 uur. Met de gedachte dat ik niet de donderdag zou vliegen, had ik toch maar besloten om te vertrekken naar Düsseldorf Flughafen, want het was voor mij niet haalbaar om vrijdagochtend in alle vroegte nog te vertrekken vanuit ’t Harde. Eenmaal aangekomen bij het vliegveld was alles al geregeld. Een overnachting in het Hilton Hotel inclusief diner en ontbijt!

Eenmaal vrijdagochtend aangekomen op het vliegveld bleek daar de tweede vertraging te zijn. Mijn vlucht was vertraagd naar 11:50 en dit was nog niet alles. Op het moment dat ik mij had begeven door de bagage- en paspoortcontrole werd het vliegtuig ontruimd, met het gevolg dat ik enkele uren later voor de tweede keer door de bagage- en paspoortcontrole moest gaan. Het was één chaos toentertijd op het vliegveld. Ongeveer rond de klok van 11:30 kwam een gatewijziging binnen, waardoor ik mijzelf moest begeven naar een andere vertrekhal met het gevolg dat ik voor de derde keer door de bagage- en paspoortcontrole moest gaan. Gelukkig vertrok het vliegtuig dan toch eindelijk rond de klok van 14:00. Aangezien ik een stoel had uitgekozen bij een nooduitgang, had ik tijdens de vlucht alle beenruimte. Tijdens de vlucht leerde ik een automonteur uit Duitsland kennen, die op het punt stond om te emigreren naar Chiang Mai. Een plaats in Noord-Thailand. (Wie weet waar deze contacten nog toe kunnen leiden..)

Na het verkrijgen van een visum en mijn bagage gauw met de metro naar het centrum gegaan om vervolgens met een tuktuk naar mijn hotel te gaan aan het welberuchte Khao San Road. De rest van de dag heb ik op een heerlijk rustig tempo een gedeelte van de stad verkend. Grootste hoogtepunten waren het Koninklijk Paleis en het boeddhistische tempelcomplex Wat Arun. Al met al heerlijk dat ik nu eindelijk in Thailand ben, maar de drukte en alle mensen die je iets willen verkopen, is toch wel even wennen. Tot en met maandag 4 maart blijf ik in Bangkok en daarna ga ik naar een noordelijk gelegen plaatsje, genaamd: Kanchanaburi.

Met reislustige groet,

Gerben.

Geschreven door Gerbenvlieger