De nacht van woensdag op donderdag was een H-E-L. Blijkbaar had ik mijn kamertje van 3 x 2 meter geboekt midden in het feestgedeelte van het eiland. Gelukkig werd het tegen de klok van 3 uur wat rustiger en kon ik toch nog enkele uren genieten van mijn slaap. Tegen de klok van 9 uur wilde ik uitchecken, maar helaas was geen van de receptionisten aanwezig. Vast en zeker nog de kater aan het uitslapen van de nacht. Sleutels achtergelaten en op naar de pier om hier een kaartje te kopen voor de boot naar het volgende eiland. Tegenvallertje dat de boot pas om 13:00 vertrok, dus was niets anders mogelijk dan héérlijk een boek te lezen en van het lekkere eten te genieten. De tijd vloog voorbij en voor ik het wist, zat ik op de boot naar Koh Rong Samloem. Tegen de klok van 14:00 kwam ik aan op dit kleinere eiland en kon ik inchecken bij mijn hostel. De rest van de dag bestond uit het ontdekken van de stranden, het genieten van de zon en van de rust.

De vrijdag bestond eveneens in het teken van heerlijk bijkomen, luieren in de hangmat en genieten van de zon. Zelfs met een zonnebrand met een factor 50 lukte het mij om te verbranden en was voor het eerst tijdens mijn reis de aftersun benodigd.

Na enkele heerlijke dagen op de eilanden van Cambodja was het tijd om weer terug te gaan naar het vaste land. De wekker stond op 7:30 en tegen de klok van 9:00 vertrok de boot terug naar Sihanoukville. In eerste instantie wilde ik dit plaatsje voor enkele dagen bezoeken, maar hier ben ik toch van afgestapt. Dit plaatsje is tegenwoordig niets meer dan een bouwput, want enkele Chinese investeerders willen dit plaatsje met de eilanden helemaal volbouwen met luxe resorts. Vanaf de haven in Sihanoukville pakte ik een tuk tuk welke mij bracht naar het busstation, vanwaar de luxe minivan vertrok naar Phnom Phenh. Het bleek juist zo luxe te zijn dat ik ook wifi had tijdens de rit. De rit zou oorspronkelijk ‘’slechts’’ 4 uur duren, maar zoals gewoonlijk was dit in Azië veel en veel langer. Na ongeveer 6,5 uur kwam ik aan in Phnom Phenh en besloot ik wat te eten en mijn hostel op te zoeken.

Tijdens mijn eerste dag in Phnom Phenh besloot ik allereerst een bezoek te brengen aan het Tuol Sleng-museum. Dit museum is gevestigd in een oude school die door de Rode Khmer werd omgebouwd tot de beruchte ‘’gevangenis S-21’’. Tijdens het bewind van de Rode Khmer werd dit schoolgebouw gebruikt als martel- en ondervragingskamp. De martelingen komen voort uit de zuiveringsideologie van de leider Pol Pot die van het hele land een slavenkamp had gemaakt. In deze periode zijn 20.000 mannen, vrouwen en kinderen in het gebouw gevangen genomen, ondervraagd en gemarteld. Slechts zeven mensen hebben het overleefd. Deze mensen waren op persoonlijk bevel van Pol Pot gespaard gebleven omdat het beeldhouwers en schilders waren, die belast waren met het maken van beelden en portretten van de grote leider. De meeste van de 20.000 gevangenen werden in gevangenis S-21 zwaar mishandeld en vervolgens vervoer naar Choeung Ek, waarover later meer. Na een bezoek aan dit museum liep ik naar het Aeon mall, wat een luxueus winkelcentrum is. Hier benaderde uit het niets een man uit Maleisië die zeer geïnteresseerd was in mijn reis en al lopend door het winkelcentrum had ik al snel een uur een gesprek met deze man. Niet even later werd afscheid genomen, waarna ik de tuk tuk nam naar central market. Dit is een soort van dagelijkse markt, waar goedkoop imitatiekleding gekocht kan worden.

De maandag stond een bezoek te wachten aan het Choeung Ek, waarover ik reeds iets had verteld. Iedere persoon die vanuit de S21-gevangenis kwam, werd bijna gelijk geëxecuteerd na aankomst. Tijdens de brute ondervragingen in de gevangenis werden de gevangenen zo gemarteld dat zij gedwongen werden om een bekentenis te ondertekenen waarin zij aangeven vijand te zijn van de Rode Khmer, waarop de doodstraf staat. Choeun Ek ligt vijftien kilometer buiten Phnom Penh. Op deze verlaten plek werden de gevangenen van Tuol Sleng geëxecuteerd en in massagraven begraven. Hun botten en schedels steken hier en daar nog boven de aarde uit. Het is een even afgrijselijk als afschrikwekkend beeld. Een bezoek aan deze plek is zeer indrukwekkend.

De dinsdag liet de wekker zich al vroeg horen, namelijk om 5:30. Ik betwijfel of mijn mede-slaapgenoten dit op prijs stelden. Rond 6 uur werd ik opgehaald door de busmaatschappij die mij en een aantal cambodjaanse mensen(?) naar Ho Chi Minh bracht. De receptioniste zei de vorige avond dat de busreis weleens 10 uur kon duren, vandaar ik de bus zo vroeg had geboekt. Tegen het middaguur kwamen wij aan bij de grens en hier verliep alles voor mij soepeltjes. Ik had reeds een visum aangevraagd via het internet, waardoor ik vrijwel gelijk kon doorlopen. Helaas voor één van de cambodjaanse mensen(?) waren er enkele problemen met het visum, waardoor het reisgezelschap een stuk kleiner werd. Vervolgens vervolgde wij onze weg naar Ho Chi Minh waar wij tegen de klok van 2 uur al aankwamen! Ik had ooit in een filmfragment op youtube gezien dat het mogelijk is om in een heerlijke capsule te slapen voor een betaalbare prijs. Dit hotel had ik dus reeds geboekt via het internet. Verder kon ik gebruik maken van de fitnessruimte, sauna en het zwembad! Dit ging ik dan ook maar gelijk doen na het inchecken. Even heerlijk 40 minuten op de loopband, gedachte op 0 en lekker sporten, genieten! Daarna heerlijk ontspannen in het zwembad en de sauna. De rest van de avond ben ik begonnen met wat dingen uitwerken voor mijn visumaanvraag voor..... CHINA! Alhoewel ik daar de komende maanden nog niet naar toe ga, ben ik al wel vast begonnen met het verzamelen en opstellen van de benodigde gegevens.

De volgende dag stond eigenlijk in het teken van ‘’één dag in Ho Chi Minh’’. Allereerst heb ik research gedaan naar het huren of kopen van een motor, welke ik wil gaan gebruiken om mijzelf te transporteren in Vietnam. Uiteindelijk had ik een hele betrouwbare verhuurwinkel gevonden waar ik een mooi Honda 110cc heb gehuurd voor de komende tijd. Vervolgens bracht ik een bezoek aan Het War Remnants Museum. Dit is een museum in het centrum van Ho Chi Minhstad dat zich richt op de Amerikaanse rol in de Vietnamoorlog. Van te voren had ik reeds enkele afleveringen bekeken van de serie ‘’Vietnam war’’, waardoor ik reeds al wat informatie over deze oorlog had ingewonnen. Dit bezoek liet maar weer eens duidelijk merken hoe dankbaar wij mogen zijn dat wij in vrijheid leven. Vervolgens heb ik door de stad gewandeld met als hoogtepunten: het herenigingspaleis, de notré dame, het oude postkantoor en de Bitexco Financial Tower. Laatsgenoemde is een toren van 262 meter hoog, vanwaar een goed zicht werd verkregen op de stad. Morgen begint mijn motoravontuur door Viëtnam!

Geschreven door Gerbenvlieger