De vrijdagochtend ging de wekker tegen de klok van 7 uur, waarna ik met het laatste Laotiaanse geld een ontbijtje regelde. Tegen de klok van 8:30 reed de bus voor, welke mij naar de 4000-eilanden bracht. Ondanks dat ik bewust ervoor had gekozen om deze plek over te slaan op mijn reis, kwam ik hier dan uiteindelijk toch. Vanaf de 4000-eilanden nam ik een minivan naar de grens van Laos met Cambodja. Hier stond een aardige man ons op te wachtten en na het betalen van 30 dollar en het invullen van enkele immigratieformulieren kreeg ik mijn paspoort terug met daarin een visum voor 30 dagen voor Cambodja. Na ongeveer een half uur te hebben gewacht aan de Cambodjaanse kant van de grens kwam een minivan ons ophalen, welke ons na uiteindelijk een zes-urige busrit bracht naar Siem Reap. Uiteindelijk bracht een tuk tuk mij naar the Siem Reap Chilled Backpacker waar ik snel incheckte en vermoeid neerplofte op mijn bed.

Voor de zaterdag had ik in eerste gepland om een scooter te huren en om enkele musea in deze stad te bezichtigen. Helaas zei de medewerker in het hostel dat de overheid de scooterverhuur voor toeristen heeft verboden om de werkgelegenheid voor de chauffeurs van de tuk tuks te behouden. Er zat niets anders op dan sportief een mountainbike. Ondanks de nadrukkelijke waarschuwing van de medewerker dat het wellicht iets te warm was en dat de afstand iets te ver was, besloot ik toch – eigenwijs dat ik ben – de mountainbike te huren voor twee dagen. De eerste stap was het War Museum in Siem Reap. Dit museum is opgericht in 2001 en omvat meer dan 2 hectare. Het geeft iedere bezoeker een unieke inzicht of de perikelen die Cambodja heeft ervaren de laatste 30 jaar van de 20ste eeuw. Ik was eerlijk gezegd een beetje onvoorbereid naar het museum vertrokken, maar ik was diep onder de indruk. Naast de vele voertuigen, wapens en mijnen zijn er talloze informatieborden die jou als bezoeker informeert over het gruwelijke verleden. De tweede stop van de dag was het Cambodian Landmine Museum. Dit museum was opgericht in 1997 door ex-kindsoldaat Aki Ra. Na jaren gevochten te hebben in de oorlog keerde hij terug naar de steden waar hij meer dan duizenden mijnen had neergelegd. Hier begon hij deze te verwijderen met de hand. In 2008 richtte Aki Ra een organisatie op die gespecialiseerd is in het verwijderen van landmijnen door heel Cambodja. Dit museum bestond uit vier ruimtes en geeft goed de stand van zaken weer in welke staat Cambodja eigenlijk verkeert en dat er nog veel mijnen in de grond liggen om te verwijderen. Het gebeurt zelfs nog dat een kind tijdens het spelen een mijn vindt en hierdoor overlijdt of gewond raakt. De terugweg van het museum naar Siem Reap was zwaar. De vriendelijke medewerker had dan toch gelijk! Gelukkig ben ik de beroerdste niet en ga ik een uitdaging niet uit de weg haha! Uiteindelijk na talloze flesjes water gekocht te hebben, kwam ik dan toch trots aan bij het hostel.

De dag daarop stond in het teken van een bezoek aan de Angkor tempels. Bijna iedereen die naar Cambodja gaat, brengt een bezoek aan de Angkor tempels. Mijn verwachtingen waren daardoor heel hoog en daardoor was ik enigszins teleurgesteld. Mede gezien de hoge entreeprijs van 37 dollar. Tijdens mijn reis door Thailand heb ik al talloze tempels gezien, waardoor ik enigszins tempelmoe ben geworden. De moderne naam Angkor Wat betekent ‘’Tempelstad’’ of ‘’Stad der Tempels’’. Achteraf gezien was het een leuke dag, maar niet een must see naar mijn mening. Na terugkomst bij mijn hostel bleek het Cambodjaanse nieuwjaar te zijn begonnen. Het Cambodjaanse Nieuwjaar is één van de belangrijkste feesten en wordt gevierd op 13,14 en 15 april. Men viert dit Nieuwjaar ook met één groot watergevecht waarbij het als toerist gewoonweg niet mogelijk is om droog te blijven. Die avond pakte ik de nachtbus naar Sihanoukville, vanwaar ik de boot zou pakken naar Koh Rong. Een zuidelijk gelegen eiland. Eenmaal aangekomen bij Koh Rong voelde het alsof ik het paradijs instapte. Het zag er zo geweldig uit. Witte stranden, lichtblauw water en de beste vibes die men kan verzinnen.

De maandag heb ik heerlijk doorgebracht in een hangmatje op het strand, afwisselend met wat zwemmen door de zee. Tegen de eind van de middag begon iedereen wat actiever te worden en werd er flink gevolleybald. Zo mooi om te zien hoe sport verbroederd en hoe eenvoudig je dan nieuwe mensen leert kennen. Na afloop van het volleyballen heb ik de rest van de avond doorgebracht met enkele Nederlanders die ik tijdens het volleyballen had leren kennen. Helaas zouden zij de volgende dag alweer weg gaan.

De dinsdag was eigenlijk bijna identiek aan de maandag. Allereerst had ik in gedachte om naar het strand aan het andere kant van het eiland te gaan, maar dit was ongeveer één uur lopen. Met het mountainbikeavontuur in mijn achterhoofd, besloot ik toch maar voor één zeer rustige dag in de hangmat.

De woensdag verplaatste ik meer naar het centrale gedeelte van het eiland waar ik nog één nacht had geboekt in een guesthouse. Vandaag wilde ik het wat actiever aanpakken en ik had reeds al een zeer leuke activiteit gevonden, Jetski varen! Na een korte veiligheidsinstructie en uitleg van 30 seconden mocht ik het dan toch zelf ondervinden! Gelijk de gashandel vol open en de jetski ging al snel naar de maximumsnelheid van 65 km/u. Dit was echt genieten! Geen woorden die dit gevoel konden beschrijven, jawel ik ben een adrenaline junkie! Morgen vertrek ik naar het eiland Koh Rong Samloen, waar ik nog eens 2 nachten zal verblijven.

Geschreven door Gerbenvlieger