Na gisteren hebben we vandaag een dagje niets gepland. Het was ook zo indrukwekkend dat het goed is om even te relaxen.

Dus slapen Danique en ik uit tot half tien, haalt Koen Starbucks koffie
(die wil ik ook graag in Castricum!) en hangen we wat in de jacuzzi.

Tegen de middag besluiten we toch even een stukje te gaan rijden want helemaal niks doen, dat kunnen we niet 😂.

We rijden wat rond en komen bij Royston beach waar we grote scheepswrakken zien liggen in de zee. Daar blijkt een verhaal achter te zitten:

Aan het begin van de 20e eeuw floreerde de houtkapindustrie rond Comox Harbour bij Vancouver, net als in veel grenssteden van de Pacific Northwest. Maar een hapering in de houtkap kan snel mislukken en dat is een groot probleem. Op dat moment kwam het ophalen van boomstammen in British Columbia voor veel uitdagingen te staan, waaronder onvoorspelbaar weer en ruw water, wat zowel op schepen als op hun bemanning een tol eiste.
De elementen waren zo ruw voor houthakkers en bemanningsleden, die hun logs van de haven naar de molens moesten slepen en verzenden, dat er in de late jaren dertig iemand een idee had: wat ze nodig hadden was een golfbreker om de soms verraderlijke wateren van de haven te kalmeren - maar ze hadden er één nodig. Ontmantelde schepen zouden misschien de oplossing kunnen zijn - en zo was de eerste van vele schepen die als basis voor een golfbreker zouden fungeren, tot zinken gebracht, uiteindelijk leidend tot een vloot van schepen die opzettelijk tot zinken waren gebracht - inclusief enkele historische schepen - en de geïmproviseerde golfbreker leek te werken .
In de loop van een paar decennia werden schepen die niet langer hun zeevarende doel dienden, naar Comox Harbour gesleept, boordevol gaten geboord en strategisch gezonken. In totaal waren er drie windjammers, drie fregatten, twee torpedobootjagers, drie stoomsleepboten, één (misschien twee volgens sommige verhalen) harpoenboot en twee barken (een soort "werkpaard" van de 19e-eeuwse zeilschepen). Ze slaagden erin om de wateren te kalmeren die door de sterke oostenwinden werden gekarnd, dus het verkeer was beter in staat om naar de molens op het vasteland te navigeren.
Vandaag, meer dan een halve eeuw later, zitten de scheepswrakken, roesten en rotten langs de golfbreker, weggevreten door zout- en zeemicroben.

Best een indrukwekkend gezicht. Er waren ook nog een paar mooie wolken en zelfs een regenboog in een wolk, die door Noah werd gezien.

Daarna even naar een parkje geweest waar we met onze grote Walmart bal even volleyballen. Daarna door het kleine winkelstraatje waar we wat souvenirs scoren.

Rond een uur of half zes zijn we weer thuis. We gaan uit eten en hebben een snelle hap bij een vis restaurantje. Die blijken alles te frituren, niet echt mijn favoriet maar de gin-tonic was prima en de kids hebben lekker gegeten 😂.

Na het eten genieten Koen en ik samen in de jacuzzi van de rust met een drankje erbij. Danique en Noah willen liever even op de iPad, wij vinden het wel even lekker.

Het lijkt nu wel ineens snel te gaan, vrijdag vliegen we terug. Maar eerst nog even genieten want er staan nog mooie dingen gepland.

Morgen gaan we naar Parksville waar we drie nachten blijven. We gaan nog een tocht maken met een watervliegtuig die post bezorgd op de afgelegen eilanden, zandkastelen kijken langs de kust en nog meer.

Kortom, nog genoeg te doen!

Geschreven door Fam-glorie.is.weg