Een warme dag vandaag, daarom al vroeg opgehaald om 07.30. Op deze manier kunnen wij voor de grote massa’s de Chi Chu tunnels bezoeken. Het is ongeveer anderhalf uur rijden.

We komen en en de parkeerplaats is nog erg leeg, we zijn dus inderdaad een van de eerste en kunnen dus op ons gemak de tunnels gaan bezoeken.

De Cu Chi Tunnels werden gebruikt door het Noord-Vietnamese Leger (NVA), en de Viet Cong. Deze Communistische troepen gebruikten de tunnels om de Amerikanen en Zuid-Vietnamese soldaten te bevechten. Het stelsel is meer dan 200 kilometer lang en wij zien allerlei schuilplaatsen, werkplaatsen, communicatie centrum, opslagplaatsen voor wapens en ziekenhuizen. Dit hebben ze allemaal waarheidsgetrouw nagebouwd. Je krijgt een goede indruk hoe het leven in de tunnels is geweest. Het is allemaal zeer krap en erg benauwd. Deze mensen hadden verschrikkelijk veel lef om soms 3 verdiepingen en tot 10 meter diep af te dalen. We mogen proberen hoe het is om je te laten zakken in een tunnel via een luikje in de grond en we gaan zelfs een tunnel door waar je kunt kiezen of je 20, 40, 60, 80, 100 of 120 meter ver gaat. Deze tunnel is voor de toeristen wel wat verbreed en verlicht, maar mag je nog steeds alleen maar door met een gids. Het kan namelijk zijn als je een verkeerde afslag neemt je hopeloos verdwaalt en dus niet meer terug komt. Bo en Liam doen 100 meter, Milo 120 meter en Dennis 20 meter. Het was hem toch iets te krap en smal en werd redelijk ongemakkelijk.

Er was ook een schietbaan waar je met diverse wapens kon schieten van pistolen tot machinegeweer, helaas voor Liam was dit alleen 18+. We hebben het gelaten voor wat het was en kijken nog een documentaire over de bouw van - en het leven in de tunnels en hoe lokale bewoners van kinderen van 9 jaar tot de dorpsoudsten actief betrokken zijn bij de gewapende gevechten. Er werd een verhaal vertelt over een meisje van 9 dat met een granaatlauncher in haar eentje een Amerikaanse tank uitschakelde. Het is al met al erg indrukwekkend en toont tevens weer de verschrikkingen die dit land heeft moeten doorstaan.

Rond 12.00 waren wij weer terug in het hotel en wij hadden gisteren al besloten dat wij vanmiddag gingen zwemmen. Op zo’n 5 km afstand zit een groot waterpark waar wij met de Grab heengaan.

Dit was al een attractie op zich. Het Dam Sen waterpark ( https://www.damsenwaterpark.com.vn/ )
Is een park met enorme glijbanen, golfslagbad, lazy river en andere attracties. Als wij binnenkomen komen wij op het overdekte plein waar optredens plaats vinden terwijl de muziek keihard staat en er water uit de douches uit het plafond wordt gespoten.

Wij zijn hier de enige Europeanen en trekken aardig de aandacht. Hello, how are you, where are you from, vreemde blikken, lachende mensen of hele grote glimlachen alles komt voorbij. Vooral Liam en Milo zijn erg in trek en krijgen van de jongere dames redelijk wat aandacht of ze worden ( stiekem) aangeraakt.
Ze worden regelmatig geroepen en krijgen dan het love of peace teken. Ze weten niet zo heel goed wat ze ermee aan moeten, maar aandacht krijgen ze genoeg. Bo was de enige in bikini ( voor ons heel normaal ) en voelde zich daar redelijk ongemakkelijk bij, want ook zij werd nagestaard. De meeste dames zwemmen hier in shorts, shirts en of UV kleding. Wij waren schijnbaar een attractie op zich.

Vergeleken met Nederland gaan de glijbanen hier echt snoeihard en je gaat werkelijk alle kanten op. De veiligheidseis is dan ook, ellebogen naast je hoofd en voeten gekruist, niet nadenken en gaan met die banaan. Dennis en Bo hadden na een paar glijbanen al genoeg gehad 🤣

Ook ritsjes achterop je zwemkleding is niet toegestaan, Liam moest zijn zwembroek achterstevoren aan en bij Milo hadden ze gewoon de rits afgeknipt anders mocht hij niet van de glijbanen af 🤷‍♂️

En wat was het druk, de baden lagen letterlijk vol met mensen, banden etc. Er was werkelijk weinig ruimte over. Dit beeld kennen wij alleen van YouTube, maar het kan gewoon.

Na een paar uur waren we er wel klaar mee en terug richting hotel. Nog wat gegeten bij Iberico ( kleine keten van 3 tapas restaurants waar wij in Hoi An ook hebben gegeten ) en daarna koffers ingepakt. Morgen nemen wij (tijdelijk) afscheid van deze levendige stad.

Geschreven door DeGjaltemaatjesOnTour