Vanmorgen opgehaald om 07.30 om te vertrekken naar de haven van Ha Long. Het is een rit van in totaal zo’n 4 uur, mede vanwege het feit dat het een tijdje duurt voordat je Hanoi uit bent met al dat verkeer.

Onze gids Huong ( of Hero zoals hij graag genoemd wordt ) brengt de stemming er al goed in en is heel enthousiast. Hij neemt ons mee door het programma en de activiteiten en legt uit wat ons allemaal te wachten staat.

Eenmaal Hanoi uit begint het te regenen en we hopen stiekem, tegen beter weten in, dat het in Ha Long droog is en de zon schijnt.

Onderweg komen wij door diverse dorpjes en rijden langs ontelbare rijstvelden. Wat opvalt is dat er bij veel rijstvelden grafzerken staan kris kras door het landschap. Het blijkt dus dat families hier een of meerdere rijstvelden bezitten en werken op het rijstveld, en als er een familielid overlijdt wordt deze begraven naast het rijstveld. Tegenwoordig zitten daar wat restricties omdat het inwonersaantal van Vietnam sterk toeneemt en al deze graven inmiddels zorgen voor flink wat grondvervuiling.

Aangekomen in de haven van Ha Long regent het nog steeds, maar gelukkig is het zicht wel erg goed.Wij worden ingecheckt en daarna brengt het houten bijbootje met flink rokende dieselmotor ons naar het verblijf van de aankomende anderhalve dag, de Renea 11.

Daar worden wij al opgewacht door de enthousiast zwaaiende bemanning en bediening. Wij worden naar de eetzaal gebracht voor een welkomstdrankje en de instructies. Zo werd ons verteld om ramen en deuren zoveel mogelijk dicht te houden om er voor te zorgen dat er geen slangen, muizen, kakkerlakken en muggen op je kamer kunnen komen. Ondertussen wordt onze bagage al op de kamers gezet. Even tijd om op te frissen en daarna stond de lunch alweer klaar, vissoep, krab, reuze gamba’s, inktvis, zeewier en rijst met kip kerrie. Het was echt heerlijk. Alles geprobeerd en geproefd, ook hier verschillen onze smaken soms. De inktvis was niet zo populair behalve bij Dennis.

Ondertussen vaart ons schip richting de Bai Tu Long Bay een baai net naast Ha Long Bay.
De naam van Ha long Bay is afkomstig van een legende. Volgens de legende kwam er een draken familie uit de hemel naar aarde om de mensen te beschermen tegen de vijanden uit het noorden. Doordat zij wild met hun staarten zwaaiden, zijn de rotsen doormidden gebroken en overal terecht gekomen. Hoe dan ook het is een prachtig en indrukwekkend gezicht.

Het werd tijd om de zwemkleding aan te doen want we gaan Kayakken. Onze bijboot bracht ons naar het Kayak station en vanaf daar vertrokken wij voor een tocht van ongeveer 25 minuten naar Cap La Island. Erg gaaf om met een kayak door de baai te varen, hoe klein kun jij je voelen tussen die enorme rotsformaties.

Liam en Milo hadden het peddelen snel te pakken en peddelden er driftig op los, wat soms resulteerde in een gezicht vol zout water. Voor Milo was het meer een racewedstrijd, wie komt als eerste aan.

Eenmaal bij het strand van Cap La Island aangekomen is het ook gestopt met regenen. Het is een klein strand onderaan een rotsformatie, hier konden wij lekker relaxen, zwemmen of van de bijboot af te springen die met ons mee is gevaren en een tiental meter van het strand voor anker is gegaan.

Na een uurtje op het strand weer terug peddelen en weer door naar ons schip. Inmiddels was daar ook Happy Hour en dus tijd voor cocktails ( mocktails voor Liam en Milo uiteraard) Bo kreeg in onze cabine een full body massage terwijl Liam, Milo en Dennis op het dek Uno zaten te spelen.

Door naar het eten, niets anders dan fantastisch; zoete aardappelsoep, Springfield en tofusalade, oesters ( voor ons alle 4 de eerste keer ) patatjes, gele rijst en kip en beef.

Daarna was het de beurt aan Dennis voor een nek, schouder en rug massage. De masseuse is een kleine dame, maar heeft enorme kracht in haar handen.

Helaas regende het weer dus zat iedereen binnen spelletjes te spelen en te borrelen. Om 21:45 uur vond Milo het wel weer droog genoeg om een poging te gaan doen tot inktvis vissen.

Een uur geprobeerd, van alles voorbij zien zwemmen zoals een waterslang maar helaas niets gevangen. Inmiddels werd het ook wel bedtijd.

Op naar morgen !

Ook was het heel relaxed dat er op de boot geen internet/wifi was, ook heeft de baai weinig tot geen netwerkdekking. Daarom het verslag een dagje later.

Geschreven door DeGjaltemaatjesOnTour