Rustig opgestart en met de fiets richting het strand (5,5 km ) An Bang Beach. Milo bij Bo achterop want er was maar één kinderfiets en daarbij zaten zijn knieën bijna in zijn nek, dus dat fietst niet heel comfortabel.

Dennis merkte al dat zijn trappers een paar keer doorschoten en bij teveel kracht op de trappers de ketting elke keer oversloeg. En inderdaad na ongeveer 3.5 km … ketting eraf. Dan maar de fiets op de kop langs de kant van de weg en de ketting er weer opleggen en hopen dat het zou houden. Elk heuveltje moest langzaam opgefietst worden want er kon niet teveel kracht op de trappers gezet worden.

Onderweg nog snorkelsetjes voor Liam en Milo gekocht want die hebben na gisteren wel de smaak te pakken.

We hadden gekozen voor het Deckhouse beachclub omdat ons hotel een samenwerking met hun hebben en wij daar dan bedjes en parasols zouden krijgen. Na een bloedhete fietstocht aangekomen en alles blijkt al te zijn vergeven, oftewel ze waren vol. Dit hadden ze bij het hotel niet aan ons aangegeven. Maar plaatsgenomen in de beachclub op heerlijke loungebanken met zeezicht.

Uiteindelijk een uurtje of 5 daar doorgebracht, veel gegeten, gedronken, spelletjes gespeeld, gelezen en gezwommen. Het water is echt heerlijk warm en ook hier kon je met de snorkel visjes, krabbetjes en kreeftjes zien. Liam kwam op een gegeven moment wat schreeuwend terug want er was een grote kreeft (volgens Liam ) verderop in het water. Geen last van gehad en lekker doorgesnorkeld.

Rond 5 uur terug naar het hotel, opfrissen en weer naar de oude stad. Wij wilden nog graag een tochtje maken op de lampionnenboot. Kleine regenbui op de heenweg, gelukkig kregen we paraplu’s van het hotel. Wij waren door onze gids al ingeseind dat je alleen kaartjes moet kopen bij de kraampjes met de “witte lampionnetjes” want deze zijn van de stad zelf. Hierbij wordt je door de rivier geroeid terwijl je bij andere aanbieders op een grote “discoboot” gaat met een hele groep en de andere kant van de rivier op vaart. Van de stad af in plaats van de stad in. Deze grote motorboten mogen van de stad zelf niet onder de bruggen door. Je ziet dan dus ook eigenlijk heel weinig behalve dat je op een verlichte boot zit.

Onderweg naar de officiële ticketverkoop wordt je wel tientallen keren aangesproken door straatverkopers met tickets voor de “discoboot” met prijzen die nog hoger zijn dan voor de officiële boten.

Wij konden met zijn vieren op een bootje en hebben de oude stad van Hoi An vanaf het water mogen bekijken, een super leuke ervaring!

Voor wij naar huis gingen wilden wij nog even wat drinken en ploften nog even neer op het terras. We hadden wel zin in een cocktail, Bo een Aperol Spritz ( aangezien het een tapas restaurant was werd deze met cava ipv prosecco gemaakt ) en Dennis een Negroni ( vaste prik in Italië) Helaas had de barkeeper minder verstand van het maken van cocktails en de verhoudingen waren helemaal uit proportie. In onze beiden cocktails zat veel te veel alcohol dan waren dus veel te sterk waardoor ze eigenlijk veel minder lekker waren. Maar goed we zijn de flauwste niet dus we drinken het gewoon op. Nog wat tapas bij besteld ,- want we hadden nog niet genoeg gegeten 😆

Terug naar het hotel en koffers inpakken voor morgen. Ook werd ons wasgoed van de afgelopen dagen weer teruggebracht door de twee dames op leeftijd van de wasserette. Alles keurig gewassen en gestreken en zelfs gesorteerd ( zelfs de sokken waren uitgezocht en ingerold) in verschillende zakjes. We kunnen er weer fris en schoon tegenaan.

Geschreven door DeGjaltemaatjesOnTour