We zijn weer erg vroeg om 6:00 uur opgestaan. Je moet er iets voor over hebben om veel te kunnen zien.

Om 7:45 uur zijn we weer vertrokken.

Vandaag rijden we door de hoge Atlas.

We reden eerst door de rozenvallei.

Bij de koffiestop was een winkeltje die onder andere allerlei rozenproducten verkocht.

Ik hoefde geen drinken. Mijn aandacht werd meer getrokken door een erg "verlegen" hond. Hij kwam voorzichtig dichterbij maar zijn staart liet hij wel kwispelen. Zou hij door hebben gehad dat hij bij mij aan het goede adres was..... Tot nu toe is er één bifi worstje in mijzelf beland en natuurlijk nu ook één in dit schatje.

Het begin van de dag was het nog erg fris maar het zonnetje begon al snel te schijnen. Laat de warmte maar komen.

De foto met een wit "gebouwtje" met een ronde kegelachtige punt erop heet een marabu, graf van een heilige.

In Ouarzazate (betekenis "stille stad") hebben we met een gids een wandeling van drie kwartier gemaakt door Kasbah de Taourirt. De sultan die hier woonde had vier vrouwen. De vrouwen deden vroeger het werk binnenshuis en de mannen buitenshuis. De vrouwen keken door de ramen met mooie hekwerken ervoor naar buiten. Door deze stalen hekwerken kon je kijken maar niet van buiten bekeken worden. Drie dames hadden gezamenlijk één kamer en de favoriete dame had een eigen veel mooiere kamer.

De deuren in de kashba zijn allemaal erg laag (ik kon er prima onderdoor). Doordat de deuren kleine doorgangen hadden en de muren erg dik zijn blijft de warmte in de winter goed binnen en in de zomer houdt het de warmte buiten. Binnen is de temperatuur vrij constant.

Vanuit de raampjes aan de voorkant had je het uitzicht op een kerk. Deze kerk is het decor in meerdere films geweest. Hij komt bijvoorbeeld voor in de film Lawrence of Arabia. Het is een echt gebouw maar nooit echt als kerk in gebruik geweest.

Er zat een man te kalligraveren. Hier kon je je naam in Arabisch, Berber en het westers schrift laten kalligraveren.
Omdat mem en Saskia niet mee naar binnen waren gegaan heb ik als verrassing onze namen laten opschrijven. Op de foto staat links onder Saskia, in het midden Jetty en rechts Corlinda.

We zijn even voor een fotostop gestopt bij de Amerikaanse Atlas filmstudio's.
Je ziet van alles staan wat lijkt op echte gebouwen maar is allemaal decor van piepschuim.

Er zijn hier ook nog Italiaanse en Marokkaanse filmstudio's. Ze noemen deze plek het Hollywood van Marokko.

We hebben geluncht in Aït Ben Haddou. Na de lunch hadden we hier ruim één uur nog vrije tijd om te wandelen. Ze waren olijven aan het oogsten. De olijven werden door mannen met lange stokken uit de bomen geslagen. Hieronder lagen kleden en worden ze door vrouwen en kinderen opgeraapt.

Ik heb nog een gekleurde sjaal gekocht die de verkoper mooi op mijn hoofd heeft gedrapeerd. Zo ben ik een uur door de omgeving gaan lopen. We zijn nog met een mooi geklede local op de foto gegaan.

Hierna hebben we de hoogst begaanbare pas (Col du Tichka) gereden. Deze pas is 2260 meter hoog.

Wat een prachtige omgeving met mooie natuur. Je ziet van alles van mooie mensen tot vrachtverkeer met vee. De koeien staan in en op een dubbeldekker vrachtwagen.

Na de koffiestop zijn we nog in ongeveer vijf kwartier naar Marrakech gereden.

Om 20:00 uur waren we in het El Andalous hotel en spa. Hier verblijven we drie nachten.

Geschreven door Corlinda