Vanmorgen zijn we met Jetze op pad gegaan. Hij heeft geregeld dat een voormalig bank manager met ons op pad ging. Deze man heeft vanuit zijn werk verleden veel contacten met mennonieten. Hij heeft ons een kijkje gegeven in het leven van de mennonieten. Hij is zelf ook mennoniet maar niet meer orthodox praktiserend. Hij is met een christelijke vrouw getrouwd die geen mennoniet is. In deze regio wonen ongeveer 25.000 mennonieten.

Eerst zijn we naar een garage in Elmira gereden. Dit was een garage speciaal voor paard en wagens van de mennonieten. Vanuit hier mochten mem en ik mee met een mennoniet (Wesley) in zijn buggy. Wesley is 64 jaar en heeft 6 kinderen en 21 kleinkinderen. Onderweg zijn we eerst nog even gestopt bij een supermarkt zodat hij nog even wat boodschappen kon doen. Geweldig je rijdt gewoon een parkeerterein van de supermarkt op eerst langs de auto's en achterin hadden ze een overdekte plek waar de mennonieten hun paard en wagen kunnen "parkeren". Mem en ik bleven bij de buggy. Daar stonden we dan naast een andere buggy. Helemaal geweldig natuurlijk. Wij gelijk eruit om foto's te maken.

Na deze stop zijn we eerst een stukje langs de kant van de gewone weg gereden. Heel apart dat de auto's en vrachtwagens je gewoon paseren en dat wij in die buggy zaten. Gelukkig zijn de paarden de drukte gewend. "Ons" paard hield ervan om snel te rennen en zijn "baas" zei dat hij dat ook geweldig vind om ermee te rennen. Er zijn verschillende stromingen mennonieten. Deze mensen waren niet streng orthodox. Ze hebben geen auto's, dit komt niet voort uit geloof maar omdat ze de traditie in stand willen houden. Met paard en wagen kunnen ze per dag ongeveer 45 kilometer afleggen. Als ze verder weg moeten dan huurt hij iemand in met een auto. Toen we dichtbij de boerderij kwamen passeerde zijn neef ons die op de boerderij ernaast woont. Deze neef gebruikt zelfs op het land nog paarden. Wesley gaf zelf aan dat hij de voorkeur geeft aan een gewone tracktor.

Sommige mennonieten maken wel gebruik van stroom andere helemaal niet. Dan zie je dus dat er geen stroomdraden richting de boerderij gaan. Je herkent de boerderijen van de mennonieten aan hun groene daken.

In het huis waren Wesley zijn vrouw en zijn oudste zus aanwezig. Ze waren zelf met pensioen en hun jongste zoon heeft de boerderij overgenomen. Bij de mennonieten is het gebruikelijk dat de jongste zoon de boerderij overneemt en voor de ouders blijft zorgen. Ze hebben ons van alles verteld over hun manier van leven. Boven de stoof hing iets van hout, ik dacht eerst een muziekinstrument maar het was een droogrek. De vrouw des huizes (Esther) heeft ons de kelder laten zien. Ze liet zien hoe ze het hout van beneden met een soort lift naar boven kon brengen. Verder had ze een grote opbergruimte waar allemaal ingemaakte fruit en groente en zelfs vlees stond. Indrukwekkend zoveel. Ze verbouwen zelf alles en maken het dan dus in. Ze hebben altijd ongeveer voor een jaar voorraad voor het geval de oogst een keer tegen valt. Verder verkopen ze ook veel van hun eigen oogst. Ze zetten het bij de weg en vertrouwen erop dat mensen geld in het bakje doen. Om de moestuintjes heen verbouwen ze bloemen.

Als iemand gaat trouwen dan moet er een soort bruidschat komen.
De familie van de vrouw geeft dan 8 quilt dekens, 2 warme dekens, 2 kisten (1 kist voor de hoofddeksels en 1 dekenkist), een servies en 1koe.
De familie vn de man geeft dan 3 quilt dekens, 2 warme dekens en ze helpen met alles wat nodig is om een nieuwe boerderij te starten. Esther is al druk bezig om haar deel van de quilts te maken voor wanneer haar kleinkinderen trouwen. Zij moet dan in totaal 10 quilts leveren en heeft er al 5 gemaakt. Ze heeft ons er 1 van laten zien.

Ze dragen geen sieraden en make up. Ze gebruiken ook niet de kleuren geel en oranje omdat die kleuren op goud lijken.

Verder zorgen de mennonieten voor elkaar. Ze hebben bijvoorbeeld geen verzekeringen. De gemeenschap is hun verzekering. Als hun huis bijvoorbeeld afbrand dan moeten ze zelf 20% betalen en betaald de gemeenschap de overige 80% en zo gaat dat met alles.

Om de week op zondag hebben ze een soort kerkdienst in het ontmoetingsgebouw. Dit gebouw heeft meerdere ingangen. 1 voor de tiener meisjes, 1 voor de tiener jongens, 1 voor grootouders (getrouwde vrouwen zonder kinderen gaan met grootmoeder mee naar binnen, getrouwde mannen zonder kinderen gaan met grootvader mee), 1 voor getrouwde vrouwen met kinderen, 1 voor getrouwde mannen, oftewel iedereen gaat gescheiden naar binnen. Er zijn twee regio's en beide regio's hebben om de beurt dienst. De regio die dienst heeft zorgt ook voor eten voor de andere regio. Je moet er altijd op voorbereid zijn dat er mensen kunnen komen eten maar soms komt er niemand en soms wel 30 mensen. Ze maken dan een soort aardappelpuree en varkensworsten.
Twee keer per jaar hebben ze avondmaal alleen met pasen en thanksgiving. Ze vieren thanksgiving op de eerste donderdag van september.

Naast het ontmoetingsgebouw liggen de mensen begraven. Iedereen heeft dezelfde soort grafsteen zodat rijk en arm allemaal hetzelfde zijn. Alleen zijn de stenen van kinderen kleiner. Ze liggen begraven met de voorkant naar het oosten gericht.

Als er een feestje is dan wordt er altijd afgesloten met het uitdelen van zakjes popcorn. Dit is het seintje dat iedereen weet dat ze naar huis moeten gaan.

Op maandag is het bij de mennonieten altijd wasdag. Op dinsdag wordt het huis schoongemaakt en wordt er uitgebreid gekookt. En als er een trouwerij is dan is dat altijd op woensdag. De vrouwen dragen een navy blauwe trouwjurk.

Als iemand een date mee naar huis neemt dan wordt er in 90% van de gevallen ook met deze persoon getrouwd. Meestal kunnen ze pas op huwelijksreis gaan zodra het oudste kind groot genoeg is om op de boerderij en de rest te passen. Ze gaan altijd met de trein op vakantie omdat ze geen gebruik maken van het vliegtuig.

Scheidingen komen niet voor. Mocht het niet goed gaan in een huwelijk dan wordt er naar een oplossing gezocht zodat ze toch bij elkaar kunnen blijven.

Als er een echtgenoot sterft dan zoekt de deken (hoger iemand van de kerk gemeenschap) een andere partner om mee te hertrouwen, dit kan een andere weduwe of weduwnaar of een vrijgezel zijn. Dit allemaal zodat de boerderij kan blijven bestaan.

We zijn nog even gestopt bij een schooltje. De kinderen hadden net pauze en speelden honkbal buiten. Geweldig om te zien hoe ze in hun mooie kleren rond renden. De meisjes hun haar wordt nooit geknipt ze dragen het tot hun huwelijk in vlechten die los naar beneden hangen en na hun huwelijk komt er een hoofdkapje overheen. Je ziet de juf staan met een hoofkapje op.

We zijn onderweg nog bij een ouderwets winkeltje die van mennonieten is gestopt. De winkelbediende komt altijd met paard en wagen en haar paard staat dan daar op stal en de buggy staat naast de winkel geparkeerd. In het winkeltje verkopen ze onder andere zelf gemaakt brood en banket.

Vanuit hier zijn we nog over de tweede overdekte brug gereden. Ik heb de vraag voorgelegd waarom de brug overdekt is. Hij gaf aan dat dit voor het behoudt van de brug was. Nu ligt er asvalt over de weg maar vroeger waren het alleen houten planken waar overheen gereden werd en zo bleven die onder alle weersomstandigheden beter beschermt. Ze noemen dit de kissing bridge. Er hingen vroeger lantaarns met verlichting in. De jongeren gingen met hun paard en wagen door de brug en klommen dan op de wagen om de lantaarns te doven zodat ze in het donker konden doen wat ze wilden. Vandaar de kissing bridge.

Onderweg zijn we ook nog over een brug gekomen die door de mennonieten zelf gebouwd is. Aan beide kanten van het water leven mennonieten, zonder brug moesten ze altijd een eind omrijden. De regering wilde geen brug bouwen omdat dat te duur was. Vandaar dat ze het toen zelf hebben gedaan. Aan het begin van de weg richting brug en dichtbij de brug is een bord welke aangeeft of de brug open of gesloten is. Als het water hoog staat dan is de brug namelijk gesloten.

Geschreven door Corlinda