Zo'n dag die maar eens in de vier jaar voor komt en wat ons betreft zeker niet vaker...
Het tankstation waar we de gasfles kunnen kopen blijkt niet te vinden. We rijden heel wat kilometers voordat we gas en water hebben. Uiteindelijk is dat gelukt en kunnen we lekker douchen in de bus. Daarna naar Aroche, hier zouden een soort hunebedden staan. De route gaat via een bergdorpje en we trappen er weer eens in en rijden de bus bijna klem in de smalle straatjes. Dan moeten we rechtsaf en steil naar beneden... Deze doorgang is niet groot genoeg voor de bus en achteruit is ook geen mogelijkheid... Met veel sturen, centimeter voor centimeter, een rokende handrem en een gillende Ineke, lukte het Kees om deze draai te maken. Gelukkig alleen lakschade.
Aan het begin van het dorp geparkeerd en we gaan lopen voor de herkansing. De hunebedden zijn niet te vinden, het kasteel met een tentoonstelling over de Zwarte gier is gesloten. Pech...
Op veel balkons in dit leuke dorp staan en hangen kooitjes met kanaries en andere vogeltjes. Overal vogelenzang!
In het volgende dorp gaan we naar een camping. Daar steekt verborgen onder het hoge gras een puntig stuk rots, hierdoor beschadigd het opstapje van de bus. Weer pech...
's Avonds lezen we over de voetwassing, over de dienende liefde van de Heere Jezus. Deze liefde is er 365 dagen per jaar en ook op Schrikkeldag, wat een geluk!! Hierbij vallen onze kleine tegenslagen in het niet.

Geschreven door Camperleven