Ik had niet gedacht dat ik het ooit zou zeggen maar "Lekker zeg, het regent." Dat betekent dat het een stuk minder stoffig is. Tegelijkertijd ontdek ik meteen een andere uitdaging: plassen. De wegen hier hebben veel kuilen die nu volstaan met water. Oppassen dus voor passerende auto’s, want omgekeerd lijkt er minder aandacht van automobilisten voor voetgangers. Maar ja, als je dan zo druk bent met uitkijken naar auto’s om een regen-douche te vermijden, vergeet je weleens direct voor je te kijken. Met als gevolg dat ik twee keer vol een in plas stap.

Inmiddels begint het leven hier een beetje te wennen. De dingen die in eerste instantie vreemd zijn, worden zowaar gewoon. Het feit dat de koffiekopje in het hotel steevast tot de rand toe gevuld is bijvoorbeeld. Het maakt niet uit of je een espresso, americano of een mocca besteld, het kopje/glas/beker (afhankelijk wat voorhanden is) is steevast tot de rand gevuld. Met als gevolg dat het bijna altijd met een ‘voetenbadje’ wordt uitgeserveerd. Maar het went. Net zoals het elke dag weer een verrassing is welk type schotel/bord onder het kopje zit. Het komt regelmatig voor dat een espresso op een ontbijtbord aankomt en een americano op een heel klein schoteltje. Het draagt wel bij aan het visuele effect want een espresso lijkt dan héél erg klein terwijl een americano echt heel groot lijkt. Maar iets zegt me dat dat niet de reden is waarom ze het doen. Het naroepen op straat neemt gelukkig ook af of mogelijk treedt ook daar een vorm van gewenning op. Feit is wel dat het er wel ontspannener van wordt.

Wat overigens niet echt went, is het verkeer. In de eerste plaats omdat ze hier links rijden wat bij het oversteken een dingetje is en zo nu en dan tot een ‘oeps’-reactie leidt. Oversteken is sowieso al een onderneming. Maar de regels zijn simpel en zijn van ‘groot naar klein’. Dus auto’s hebben altijd voorrang, dan de tuktuk, dan dan de motoren, dan de fietsers en dan de voetgangers. Verder is het een kwestie van, als er ruimte is, gebruik je die. Dat kan er toe leiden dat bij een vertraging of opstopping men naast elkaar gaat rijden. Een tweebaansweg verandert dan in een vierbaansweg. Het tegemoet komend verkeer rijdt drie banen dik terwijl onze baan helemaal naar de zijkant van de weg wordt ‘gedrukt’. Omdat deze zijkant normaal als vluchtstrook dient, is het voorzien van drempels. Dus echt opschieten doet het niet. Verder is verlichting een keiharde eis van de overheid die op nogal vrije interpretatie kan rekenen. Het concept ‘groot licht’ is niet voorbehouden aan momenten zonder tegenliggers, en het concept ‘geen licht’ is hier ook niet vreemd. En dan is het toch echt al donker, druk, regenachtig en is er geen straatverlichting. Gelukkig zijn er ook automobilisten die hun auto hebben uitgerust met allerlei vormen van extra (led) verlichting. Dat brengt het gemiddelde toch weer op voldoende verlichting per voertuig. Maar toch… Een andere autorit gaat per auto die bij ons ook zonder APK-keuring zou worden afgekeurd. De auto waarin we zitten heeft nogal slecht vering, ruitenwissers met één stand (bizar snel), een matig functionerende blower (understatement) en ontoereikende verlichting. Neem daarbij fikse regen en een chauffeur die blijkbaar deze route liever niet rijdt, en het begint toch wat ongemakkelijk te worden. Eigenlijk is het enige dat goed werkt aan deze auto de radio waaruit heerlijke toepasselijke reggae schalt, tenminste als die het doet. Uiteindelijk bereik ik ongeschonden de eindbestemming.

En had ik verder al de Moskee genoemd, uiteraard ook naast het hotel. Net zoals elke andere gelegenheid, maakt deze geheel op eigen wijze voldoende lawaai (filmpje).

De rest van de komende week verblijf ik in Thika. Met vrijdag als spetterend eindstuk: het seminar met de schoolhoofden.

Subtiele oproep tot gebed: https://youtu.be/Z05S5QP_NYI
Nyame Choma: https://youtu.be/JQkTUO8UQu0
Thika centrum: https://youtu.be/-Jhhsj0wFKk

Geschreven door Benny.in.Kenia